Συνέντευξη στο ΝΙΚΟ ΣΓΟΥΡΟ
Υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που η απλή αναφορά του ονόματος τους «μαρτυράει» όλα αυτά που έχουν καταφέρει στην πορεία της καριέρας τους. Ο Θοδωρής Αθερίδης είναι ένας απ’ αυτούς. Όχι μόνο γιατί αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς, αναγνωρισμένους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και γιατί στο πέρασμα των χρόνων και στην διάρκεια εξέλιξης της καριέρας του εξελίχθηκε και ο ίδιος – όχι μόνο σαν ηθοποιός αλλά και σαν άνθρωπος, γράφοντας ή διασκευάζοντας σενάρια, σκηνοθετώντας για τον κινηματογράφο, κάνοντας θέατρο.
Πολυπράγμων και πολυτάλαντος, ο γνωστός σε όλους «Θοδωρής» που δεν σταματά να τσακώνεται αλλά και να αγαπά ταυτόχρονα την «Δήμητρα» στην μεγαλύτερη – όπως κι ο ίδιος λέει – επιτυχία του «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς», δεν περιορίζεται μόνο στο θεατρικό σανίδι και στις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές επιτυχίες, αλλά καταπιάνεται με όλους τους χώρους του θεάματος, δημιουργώντας στα τέλη της δεκαετίας του ’90 μαζί με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη το μουσικό γκρουπ «Άγαμοι Θύται», παρουσιάζοντας το τηλεπαιχνίδι «Ποιος Θέλει Να Γίνει Εκατομμυριούχος» αλλά και την βραδινή εκπομπή «Αργά».
Ο Θοδωρής Αθερίδης, που σήμερα το βράδυ στο 3ο Γυμνάσιο Ιεράπετρας (και τις προηγούμενες ημέρες σε Χανιά, Ρέθυμνο, Άγιο Νικόλαο και Σητεία) παρουσιάζει την θεατρική παράσταση «Το Ψέμα», μιλάει στην ΑΝΑΤΟΛΗ για το θεατρικό αυτό έργο και τα νοήματα του, για τις ανθρώπινες σχέσεις και το πόσο εύθραυστες είναι, κάνει έναν μικρό προσωπικό απολογισμό και αναφέρεται στα μελλοντικά σχέδια του…
ΑΝΑΤΟΛΗ: Κύριε Αθερίδη πείτε μας δυο λόγια σχετικά με το έργο που θα μας παρουσιάσετε αυτές τις μέρες στο Ν. Λασιθίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΕΡΙΔΗΣ: Το «Ψέμα» είναι ένα καινούργιο έργο δύο χρόνων του νέου Γάλλου συγγραφέα Φλοριάν Ζελλέ και αφορά τέσσερα πρόσωπα, δύο ζευγάρια σε μια βραδινή συνάντηση όπου η γυναίκα η δική μου στο έργο λίγο πριν τυχαία δρόμο είδε τον άντρα του άλλου ζευγαριού να είναι αγκαλιά με μια άγνωστη γυναίκα. Αυτό της δημιουργεί μια δυσάρεστη εντύπωση και δεν ξέρει πώς να το χειριστεί, αν θα πρέπει αυτό να το πει στην φίλη της, δηλαδή στην γυναίκα μου στο έργο. Πριν έρθει λοιπόν αυτό το ζευγάρι ξεκινάει μια κουβέντα ανάμεσα στον Πολ (που υποδύομαι εγώ) και την Αλίς (που υποδύεται η Σμαράγδα Καρύδη) που διαφωνούν. Ο Πολ επιμένει ότι δεν πρέπει να πει τίποτα για να μην ταράξει την ισορροπία του ζευγαριού, με την Αλίς να μην υπόσχεται ότι θα πράξει έτσι. Όταν έρχεται το άλλο ζευγάρι ξεκινάει μια πολύ κωμική σκηνή όπου η Αλίς πάντα γυρνάει την κουβέντα προς τα εκεί και εγώ κάνω άπειρες προσπάθειες, άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε αδέξιες, να γυρίσω την συζήτηση αλλού.
Α: Άρα, όπως καταλαβαίνουμε, πρόκειται για ένα κωμικό έργο;
Θ.Α.: Φυσικά, πρόκειται για μια ξεκάθαρη και «ιλιγγιώδη» κωμωδία!
Α: Παρατηρώ ότι σας αρέσει πολύ να καταπιάνεστε με τις σχέσεις και τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στους ανθρώπους, αφού το γενικό κόνσεπτ παρουσιάζει νομίζω αρκετά κοινά στοιχεία στο «Ψέμα» με την τελευταία ταινία σας «Τέλειοι Ξένοι»…
Θ.Α.: Ναι, ναι, βεβαίως… Πρόκειται για ένα πεδίο το οποίο με αφορά. Οι προσωπικές σχέσεις νομίζω κρύβουν και τον… Θεό και τον διάβολο. Μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις υπάρχει ένα υπαρξιακό στίγμα, για τον εαυτό σου, για τους άλλους, για την ίδια την ζωή…
Α: Στην εποχή που ζούμε πιστεύετε ότι αυτές οι σχέσεις των ανθρώπων, οι φιλίες, επηρεάζονται ευκολότερα και περισσότερο;
Θ.Α.: Κοιτάξτε, με μια μαρξιστική αντίληψη ότι «τα πάντα είναι οικονομία» η οποία είναι αναμφισβήτητη, σαφέστατα αυτό θα επηρεάσει τις σχέσεις. Οι οικονομικές συνθήκες είναι υπερ-καθοριστικός παράγοντας για ό,τι συμβαίνει στην ζωή μας και επηρεάζουν, χωρίς να σημαίνει ότι και τις εποχές της ευμάρειας οι διαπροσωπικές σχέσεις και πάλι δεν βρίσκονται στο κέντρο του ενδιαφέροντος στις ζωές των ανθρώπων που σημαίνει ότι ποτέ δεν σταματά αυτό το θέμα, είτε σε αναπτυγμένες είτε σε υπανάπτυκτες κοινωνίες.
Α: Ο τίτλος του έργου «Το Ψέμα» πιστεύετε ότι σε ένα βαθμό εκφράζει ίσως αυτό που ζούμε σαν κοινωνία και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε παγκόσμια κλίμακα; Κυριαρχεί το ψέμα στην ζωή μας;
Θ.Α.: Βεβαίως, βεβαίως… Και έχω την αίσθηση ότι όλος ο πλανήτης πρέπει να αποφασίσει να έρθει αντιμέτωπος με την ευθύνη των πράξεων του και των επιλογών του. Αυτές οι επιλογές πολλές φορές είναι «τυφλές», επιλέγει το ψέμα και στην ουσία το «βαφτίζει» ελπίδα. Αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και κάποια στιγμή τις συνέπειες θα τις «πληρώσει» και νομίζω πως αυτό θα είναι ένα οδυνηρό πέρασμα προς την ωριμότητα…
Α: Κύριε Αθερίδη, έχετε κάνει πολλές δουλειές τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Ποιο από τα τρία ξεχωρίζετε, με ποιο σας αρέσει περισσότερο να καταπιάνεστε;
Θ.Α.: Νομίζω και τα τρία γι’ αυτό και συνεχίζω και τα κάνω όσο μπορώ… Την κάθε τέχνη την ξεχωρίζω για διαφορετικούς λόγους την καθεμία. Το θέατρο μού αρέσει για την αμεσότητα και την καθημερινότητα του που εμένα μου αρέσει πάρα πολύ, μου αρέσει να το ζω – είναι ένας παράγοντας σταθεροποίησης της ψυχολογίας μου – πρέπει να είμαι καλά ώστε το βράδυ να παίξω και αυτή η «εργασία», η καθημερινή τριβή με το θέατρο, με «αναγκάζει» θέλω δεν θέλω να είμαι καλά, ενώ απολαμβάνω και την ζωντανή επαφή με τον κόσμο η οποία έχει κάποια «ηδονικά» χαρακτηριστικά. Το σινεμά το αγαπώ για άλλους λόγους· προσπαθείς να «πεις» μια ιστορία με την εικόνα και είναι κάτι που αφήνει ένα στίγμα δικό σου μέσα στον χρόνο ακόμα και όταν εσύ από αυτό τον κόσμο θα «λείπεις»… Στην τηλεόραση «χρωστάω» πάρα πολλά γιατί με έχει κάνει γνωστό και αγαπητό στον κόσμο. Αν δεν υπήρχε η τηλεόραση τα άλλα δύο δεν θα μπορούσα να τα κάνω…
Α: Από τις πολλές και ξεχωριστές δουλειές που έχετε κάνει στην τηλεόραση ποια ξεχωρίζετε; Ο κόσμος ακόμη και σήμερα παρακολουθεί το «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς» και το «Είμαστε στον αέρα» – δυο από τις πιο χαρακτηριστικές επιτυχίες σας – σε επαναλήψεις.
Θ.Α.: Όλες οι σειρές είναι διαφορετικές και ο καθένας το βλέπει από διαφορετική «σκοπιά», ωστόσο πραγματικά και αντικειμενικά, εάν θέλουμε να πούμε, ήταν στο «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς». Εκεί ο κόσμος άρχισε να με φωνάζει με το μικρό μου όνομα και ένιωσα και την αγάπη και την «ζεστασιά» που σου δίνει ο κόσμος. Το «Είμαστε στον αέρα» είχε την αίγλη μιας ιδεολογίας και στάσης ζωής και ήταν κάτι πολύ «κοντά» στους τέσσερις μας που πρωταγωνιστούσαμε, δηλαδή εμένα μαζί με τον Άκη Σακελλαρίου, τον Στέλιο Μάινα και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη.
Α: Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο για τη νέα σαιζόν σε θέατρο, σινεμά και τηλεόραση;
Θ.Α.: Όσον αφορά το θέατρο, επειδή αυτό που κάναμε είχε τεράστια επιτυχία θα το επαναλάβουμε στο «Μικρό Παλάς». Όσον αφορά στον κινηματογράφο, είμαι στην αρχή της συγγραφής ενός δικού μου σεναρίου που αν όλα πάνε καλά και προλάβω να το τελειώσω, του χρόνου μπορεί να μπω και να το γυρίσω. Τηλεοπτικά βρίσκομαι σε συζητήσεις για κάποια πράγματα, δεν ξέρω αν κάτι από αυτά θα προκύψει εντέλει, αλλά υπάρχει πιθανότητα να κάνω τηλεόραση του χρόνου, ναι.
Α: Μιας που είστε ήδη στην Κρήτη, σας αρέσει το νησί μας;
Θ.Α.: Πάρα πολύ! Έχω κάνει διακοπές δύο φορές σε Λουτρό, Μάρμαρα, Γλυκά Νερά και γενικότερα την αγαπώ την Κρήτη πάρα πολύ.
Α: Ένα «μήνυμα» για τον κόσμο που θα έρθει να σας δει από κοντά;
Θ.Α.: Η παράσταση μας είναι «δοκιμασμένη» και όπου πηγαίνουμε ο κόσμος περνάει καλά, η συμμετοχή γενικά από τον κόσμο είναι καλή. Εγώ τους υπόσχομαι ότι θα περάσουν ένα βράδυ όμορφο, αν μη τι άλλο, αφού το έργο αυτό πέρα από την κωμωδία έχει και ένα επίπεδο σκέψης που είναι λίγο ύπουλο και υποχθόνιο όσον αφορά την «ηθική» του ψέματος – το πότε το λέμε το ψέμα και πότε όχι – ξεκινάμε δηλαδή μια «κουβέντα» με αφορμή το έργο και καλύπτουμε έτσι ένα ευρύ φάσμα θεατών.