Μια έκπληξη θα περιμένει τους σινεφίλ και λάτρεις του ρομαντικού θερινού κινηματογράφου, με την έναρξη της λειτουργίας του, στις 11 Ιουνίου, όπως προγραμματίζει ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Χάρης Αλεξάκης και ο ΠΑΟΔΑΝ καθώς ολοκληρώνεται η δημιουργία μιας μεγάλης τοιχογραφίας από τον εικαστικό δημιουργό Λεωνίδα Γιαννακόπουλο, στο εσωτερικό αυτή τη φορά του κινηματογράφου.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Νίκου Τραντά στην ΑΝΑΤΟΛΗ, ο δημιουργός της μεγάλης, εντυπωσιακής τοιχογραφίας που κοσμεί την πρόσοψη του «Χριστίνα» (η οποία είχε γίνει στο πλαίσιο των εικαστικών δρωμένων «Το πνεύμα της σκάλας») ανέλαβε τη δημιουργία και δεύτερης παρέμβασης, τώρα όμως, στον εσωτερικό τοίχο, που βρίσκεται στην «πλάτη» του σινεμά και από μέσα υπάρχει το κουβούκλιο όπου είναι εγκατεστημένη η μηχανή προβολής των ταινιών.
Είναι μια επιφάνεια 50 τ.μ. (17μ. μήκος και 3 μ. ύψος), την οποία ο καλλιτέχνης σκοπεύει να καλύψει με μια τοιχογραφία, την οποία ο ίδιος θεωρεί ως «συνέχεια» εκείνης που δημιούργησε στους εξωτερικούς τοίχους του σινεμά. Η σύνθεση βασίζεται σε δικό του σχέδιο, με σαφή αναφορά στον Κινηματογράφο, αποτυπώνοντας άλλο ένα σουρεαλιστικό – ονειρικό τοπίο, με κεντρικό θέμα… ένα ψάρι!
Ο Λεωνίδας Γιαννακόπουλος έχει ομολογήσει τις επιρροές που έχει λάβει στο έργο του από τον παλιό κινηματογράφο, ασπρόμαυρο αλλά και πιο σύγχρονο. Εισάγει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και μορφές από το έργο των σκηνοθετών Ζωρζ Μελιές, Τέρι Γκίλιαμ κ.α.
Αναφερόμενος στον άστατο καιρό, που επικρατεί και με δεδομένο ότι η επιφάνεια που καλείται να ζωγραφίσει είναι ανοιχτή, είπε ότι αποτελεί ένα επισφαλές στοιχείο αλλά θα συνεχίσει, κρατώντας τα δελτία καιρού στο ένα χέρι… Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, το ψιλόβροχο, η συννεφιά με διαλείμματα καυτού ήλιου, δεν τον έχουν εμποδίσει κι ευχήθηκε να επιτρέψει ο καιρός να το ολοκληρώσει στο χρονοδιάγραμμα που έχει βάλει. Εκτιμά ότι την ερχόμενη Πέμπτη θα έχει ολοκληρώσει τη νέα τοιχογραφία, καιρού επιτρέποντος.
Σκοπός είναι το έργο να είναι έτοιμο να το χαρεί ο κόσμος, την ημέρα των εγκαινίων της νέας σεζόν προβολών, στο «Χριστίνα». Ο ιδιος όμως ο δημιουργός πιθανότατα δεν θα μπορέσει να παραστεί στα «αποκαλυπτήρια» στις 11 Ιουνίου, γιατί έχει άλλες υποχρεώσεις στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Βόλο.
Επιβεβαίωσε ότι μετά την ολοκλήρωση του νέου έργου, θα αφιερώσει μια μέρα για να συντηρήσει μικρές φθορές που έχουν εμφανιστεί σε ορισμένα σημεία της μεγάλης τοιχογραφίας της πρόσοψης.
«Ο Κινηματογράφος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη δουλειά μου. Από μικρός έβλεπα πάρα πολλές ταινίες. Με τους γονείς μου πήγαινα στον κινηματογράφο. Όταν ενηλικιώθηκα, δούλεψα βιντεοκλάμπ και έβλεπα πολλές ταινίες. Οπότε αυτό πέρασε στον τρόπο που σκέφτομαι τις συνθέσεις μου και τον κόσμο που μ’ αρέσει να δημιουργώ», μας είπε ο καλλιτέχνης.
Τον ρωτήσαμε, αν η όλη κατάσταση που βιώνουμε με τα μέτρα κατά του κορωνοϊού, μοιάζει σα να βγαίνει από κάποια ταινία που έχει δει. Είπε ότι «η αίσθηση έχει περάσει πλέον, αλλά σίγουρα η περίοδος της καραντίνας ήταν λες και ζούσαμε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Σαν να ζούσαμε σε μια ταινία με δυστοπικό περιβάλλον, που μας αρέσει να βλέπουμε. Ηταν πολύ έντονο αυτό…».
Στην ερώτηση, πώς βίωσε ο ίδιος προσωπικά την καραντίνα, είπε ότι πέρασε πάνω – κάτω, όπως και πριν, γιατί η δουλειά του, να σχεδιάζει κλπ. απαιτεί απομόνωση και «εγκλεισμό». Αισθάνεται τυχερός γιατί είχε πολλή δουλειά την περίοδο εκείνη και εργαζόταν και στο σπίτι αλλά κατάφερε και έκανε και μια τοιχογραφία σε μια εσωτερική αυλή, όπου δούλεψε μόνος του…
Συμπλήρωσε ότι κατανοεί την αναγκαιότητα της λήψης όλων των προληπτικών μέτρων προστασίας που εφαρμόστηκαν τα οποία τήρησε και ο ίδιος, αλλά όπως όλοι μας, και εκείνος αισθάνθηκε να «ζορίζεται» προς το τέλος της περιόδου της καραντίνας, γιατί είχε περάσει αρκετό διάστημα, τήρησης πολλών περιορισμών…
Τον ρωτήσαμε αν ως καλλιτέχνης θεωρεί δικαιολογημένο όλο αυτό το πλαίσιο περιορισμών του κόσμου, εξαιτίας του κορωνοϊού ή αν θεωρεί ότι πίσω απ’ αυτά υπάρχουν κι άλλες «προεκτάσεις» ή «υπερβολές» ή ακόμη και κάποιες «ανομολόγητες σκοπιμότητες» ελέγχου των πολιτών. Απάντησε:
«Γενικότερα, με όλο αυτό τον βομβαρδισμό των πληροφοριών, έχω μπερδευτεί λίγο… Ακούγαμε πράγματα, αυστηρά μέτρα και απαγορεύσεις, που ύστερα από λίγο γίνονταν επιτρεπτά… Βγήκαμε όλοι έξω με τη λογική ότι όλο αυτό πέρασε. Δεν γνωρίζω αν πραγματικά έχει περάσει… Eδώ, δε γνωρίζουν επιστήμονες, βιολόγοι, επιδημιολόγοι κοκ. Σίγουρα είναι υπαρκτό το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό. Τόσος κόσμος πέθανε σε παγκόσμια κλίμακα. Από την άλλη, πολλά πράγματα μου φάνηκαν υπερβολικά, αλλά δεν μπορώ και να το κρίνω, γιατί δεν έχω πλήρη εικόνα, όπως όλοι μας…».
Στο αν ο κορωνοϊός αποτέλεσε και ερέθισμα για καλλιτεχνική δημιουργία, είπε: «Iσως είναι λίγο εύκολο να πατήσει κανείς πάνω σε κάτι τέτοιο και δεν ξέρω τι καλλιτεχνικό έργο μπορεί να προκύψει με αφορμή μια τέτοια πανδημία… Εξ άλλου, κατά την ταπεινή μου άποψη ο καλλιτέχνης πάντα οφείλει να σχολιάζει και να θίγει πράγματα και καταστάσεις που έχουν να κάνουν με το κοινωνικό πλαίσιο, με τη φύση ή την ανθρώπινη ζωή γενικότερα. Ανεξάρτητα από πανδημίες, πολέμους κλπ. οφείλει να έχει κριτική σκέψη, όποια και αν είναι αυτή. Από την άλλη, σε περιόδους πολέμου και άλλων αντίξοων συνθηκών έχει γεννηθεί πολύ μεγάλη τέχνη, που υπήρχε πράγματι ανάγκη. Μόνο την Τέχνη του Μεσοπολέμου να λάβει κανείς υπόψιν του, μιλούμε για ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην Ιστορία της Τέχνης…», κατέληξε.