Δικαίως θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες αθλητές και πώς να είναι διαφορετικά όταν στην πλούσια συλλογή του έχει τέσσερα Παραολυμπιακά μετάλλια (Χρυσό στο «Λονδίνο 2012»-Ζευγάρια BC3, Ασημένιο στο «Ρίο 2016»-Ατομικό BC3, Ασημένιο στο «Πεκίνο 2008»-Ατομικό BC3 και Χάλκινο στο «Ρίο 2016»-Ζευγάρια BC3) και δεκάδες ακόμη διακρίσεις με μετάλλια τα οποία «αγγίζουν» τα τριάντα σε διεθνείς διοργανώσεις (Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα), επιτυχίες που τον έχουν φέρει στην κορυφή της Παγκόσμιας κατάταξης στο άθλημα του Μπότσια, όπου φυσικά είναι ο μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδας για περίπου μια εικοσαετία και από το 2002.
Ο λόγος για τον Γρηγόρη Πολυχρονίδη, ο οποίος έχει τιμήσει τα Ελληνικά χρώματα με τον καλύτερο τρόπο και συνεχίζει να το κάνει και μάλιστα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες «Ρίο 2016» ήταν ο Σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής στην Τελετή Έναρξης των Αγώνων στο στάδιο Μαρακανά.
Ο σπουδαίος αυτός αθλητής και άνθρωπος (Απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών), ο οποίος έχει βραβευθεί με το Χρυσό μετάλλιο της Βουλής (2008, 2012), του έχει απονεμηθεί το 2004 ο τίτλος του Επίτιμου Δημότη Αθηνών και το Μετάλλιο της Πόλεως και έχει βραβευθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (2004, 2008, 2012, 2016), τον Πρωθυπουργό (2004, 2016) και πλήθος Υπουργείων, Δήμων και Οργανισμών, ενώ το 2019 ήταν υποψήφιος στα κορυφαία Παγκόσμια Αθλητικά Βραβεία Laureus, για το βραβείο του Καλύτερου Αθλητή με Αναπηρία, μίλησε στην ΑΝΑΤΟΛΗ σχετικά με το άθλημα του μπότσια το οποίο έχει γίνει περισσότερο γνωστό τα τελευταία χρόνια στο Λασίθι λόγω του Αγιονικολιώτη Μιχάλη Λεμονή, την νέα προετοιμασία του για την Ολυμπιάδα του Τόκιο, την επιθυμία του να γίνει… «κρητικός» και όχι μόνο.
Πάντα πάμε για τη νίκη
Αρχικά και για το πώς εξελίσσεται η προετοιμασία του εν μέσω κορονοϊού για την Παραολυμπιάδα του Τόκιο ανέφερε «Η προετοιμασία μου συνεχίζεται κανονικά, με τη διαφορά ότι υπάρχουν τα σχετικά πρωτόκολλα τα οποία από την πλευρά μας τα έχουμε κάνει ακόμη πιο αυστηρά, με τον χώρο που προπονούμαστε να απολυμαίνεται καθημερινά, με την όλη διαδικασία να κάνει λίγο πιο δύσκολη την προπόνηση, όμως είναι αναγκαίο λόγω του κορονοϊού. Ο στόχος δεν αλλάζει και παραμένει πάντα ίδιος και δεν είναι άλλος από το χρυσό μετάλλιο στο Τόκιο. Πάντα πάμε για τη νίκη, γνωρίζοντας ότι πάντα υπάρχει στον αθλητισμό και η ήττα, όμως στην προετοιμασία μας κοιτάμε το πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε μια αήττητη πορεία».
Μεγάλο σοκ
Για την αναβολή των Παραολυμπιακών αγώνων το περασμένο καλοκαίρι, ανέφερε «Ήταν ένα μεγάλο σοκ για όλους μας. Από την πλευρά μας ήταν όλα έτοιμα και προγραμματισμένα, καθώς είχαμε κανονίσει τα πάντα, ακόμη και την ξεκούραση μου μετά τους αγώνες και την περίοδο των Χριστουγέννων. Ευτυχώς η απόφαση δεν πάρθηκε την τελευταία στιγμή, αλλά σχετικά νωρίς, κάτι που μας έδωσε ένα χρονικό περιθώριο να αλλάξουμε τα σχέδια μας».
Πρόσθεσε μάλιστα «Για να φανεί το πόσο μας επηρέασε, εγώ και η σύζυγος μου (σ.σ. Κατερίνα Πατρώνη) εδώ και χρόνια σχεδιάζαμε ότι θα κάναμε ένα παιδάκι μετά το Τόκιο σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό που υπήρχε. Όμως έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και με την αναβολή, πρώτα ο Θεός θα το έχουμε τελικά πριν τους Παραολυμπιακούς. Εκμεταλλευόμενοι έτσι και αυτή την ΄΄κενή΄΄ χρονιά, καθώς στη συνέχεια θα ήταν δύσκολο, σε ένα πολύ ευχάριστο γεγονός για εμάς. Πλέον όλα θα είναι διαφορετικά καθώς και η προετοιμασία μας θα είναι πιο δύσκολη, όμως είναι μια επιπλέον πρόκληση».
Όνειρο το «Αθήνα 2004»
Για το ξεκίνημα του στο μπότσια και πως προέκυψε ο Πολυχρονίδης, δήλωσε «Το μεγάλο κίνητρο ήταν οι Παραολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα το 2004. Θεωρώ ότι όλοι οι κάτοικοι των Αθηνών και της Ελλάδας ήμασταν τυχεροί που διοργανώσαμε μια Ολυμπιάδα και ζήσαμε αυτή την εμπειρία. Το να συμμετάσχω μάλιστα ήταν ένα όνειρο και δόξα το Θεό κατάφερα να το ζήσω. Ξεκίνησα τις προπονήσεις το 2001 και συμμετείχα το 2002 στο πρώτο μου Πανελλήνιο πρωτάθλημα κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο και από τότε είμαι πρωταθλητής Ελλάδας. Η πρώτη μου διεθνή συμμετοχή ήταν το 2003 στο Παγκόσμιο κύπελλο όπου βγήκα τριακοστός έβδομος και η επόμενη ήταν οι Παραολυμπιακοί της Αθήνας, όπου αν και τελείως άπειρος βγήκα έκτος, κάτι το οποίο για μένα είναι μια σημαντική επιτυχία και συγκρίνεται με το χρυσό μετάλλιο στο Λονδίνο το 2012».
Έχοντας κατακτήσει τα πάντα και πιο είναι το κίνητρο του που τον κάνει να συνεχίζει, απάντησε «Η διατήρηση στην κορυφή είναι η μεγάλη πρόκληση. Με την δίψα μου για νίκη να παραμένει ακόμη η ίδια. Κάθε φορά όταν μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο θέλω να κερδίσω και δεν έχει έρθει ο κορεσμός. Μηδενίζουμε το κοντέρ και πάμε για καινούργιες επιτυχίες για τη συλλογή μας.
Το μπότσια στην Ελλάδα
Σε ότι έχει να κάνει με τις διοργανώσεις των Πανελληνίων πρωταθλημάτων συμπλήρωσε ότι «Έχουν πολύ μεγάλη συμμετοχή και ανάπτυξη, με περίπου εκατό αθλητές κάθε χρόνο να συμμετέχουν. Όλο και περισσότεροι έρχονται στο μπότσια και αυτό είναι κάτι πολύ ευχάριστο. Αυτό που με ευχαριστεί είναι ότι το άθλημα μεγαλώνει πολύ γρήγορα και γίνεται πολύ αγαπητό. Όποιος το γνωρίσει δεν σταματάει να ασχολείται με αυτό».
Αν είχε δοκιμάσει και κάποιο άλλο άθλημα, είπε «Λόγω του ότι έχω μια πολύ σοβαρή αναπηρία με πολύ ελάχιστη κίνηση, είναι το μοναδικό άθλημα που μπορώ να κάνω και η μοναδική κατηγορία η BC3 που συμμετέχω».
Υποστήριξη
Στην ερώτηση για τη βοήθεια που υπάρχει από την πολιτεία και την Ομοσπονδία προς τους παραολυμπιονίκες, αλλά την στήριξη που έχει ο ίδιος ο Έλληνας παραολυμπιονίκης, απάντησε «Υπάρχουν κάποιες οικονομικές επιβραβεύσεις που δίνονται αρκετά καθυστερημένα βέβαια από το υπουργείο, με έμενα προσωπικά να είμαι από τους τυχερούς που πρόλαβα να διοριστώ, καθώς πλέον οι διορισμοί αργούν πάρα πολύ. Βέβαια έχω και προσωπικούς χορηγούς τους οποίους και θέλω να ευχαριστήσω και είναι η Allianz και υποστηρικτές η Alpha Bank, τα Ελληνικά Πετρέλαια και το φιλανθρωπικό ίδρυμα του Στέλιου Χατζηιωάννου. Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω και τον δήμο Περιστερίου, γιατί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα του αθλητισμού είναι οι χώροι προπόνησης και το να μου παραχωρεί το Ολυμπιακό κλειστό γυμναστήριο πυγμαχίας για έξι ώρες προπόνηση κάθε μέρα, είναι κάτι τεράστιο».
Ιδανικός ο Καπελλάκης-Συμπαίκτης με Λεμονή στη «Μεγαλόνησο»
Με εκλογές στο προσκήνιο για την ΕΑΟΜ-ΑΜΕΑ και την προεδρία να διεκδικεί ο κρητικός Γιώργος Καπελλάκης, ζητώντας του να μας σχολιάσει την υποψηφιότητα αυτή δήλωσε «Ο χώρος του παραολυμπιακού αθλητισμού έχει ανάγκη από άτομα όπως ο Γιώργος. Έχει τεράστια εμπειρία, είναι από τους πιο άξιους ανθρώπους που γνωρίζω, με πάρα πολλές γνώσεις και ξέρει τον χώρο όσο λίγοι, για τις ανάγκες που υπάρχουν στους αθλητές, τα προβλήματα, έχοντας περάσει άλλωστε από όλα τα στάδια, ως αθλητής και χρυσός παραολυμπιονίκης, πρόεδρος σωματείου και τον θεωρώ ιδανικό για να μπορεί να οδηγήσει το χώρο μας στο μέλλον».
Μάλιστα, αποκάλυψε ότι βρίσκεται σε διαδικασία μεταγραφής από τους Αετούς Αθήνας όπου ανήκει, στον ΑΣ ΑμεΑ Μεγαλόνησος, λέγοντας «Έχω ζητήσει και περιμένω και την έγκριση της μεταγραφής μου στο σωματείο του Γιώργου Καπελλάκη τον ΑΣ ΑμεΑ Μεγαλόνησος, καθώς τον έχω σαν μέντορα ουσιαστικά και όποτε χρειαστώ κάποια συμβουλή και οτιδήποτε, ο Γιώργος είναι το πρώτο τηλεφώνημα που θα κάνω. Εκεί θα συναντήσω και τον φίλο μου Μιχάλη Λεμονή ο οποίος αγωνίζεται στο μπότσια και είναι και στο Δ.Σ. και με τον οποίο έχω πολύ συχνά τηλεφωνικές επαφές, ενώ εκεί είναι και ο Μανώλης Στεφανουδάκης και ο Σάββας Αγιομυργιανάκης, όλοι τους εξαιρετικά παιδιά».
Αξίες και μηνύματα σε όλη την κοινωνία
Ως πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Παραολυμπιονικών και για τα σχέδια του, είπε «Μαζί με όλο το Δ.Σ. το οποίο αποτελείται από τους παραολυμπιονίκες Μανώλη Στεφανουδάκη (αντιπρόεδρος), Γιάννη Κωστάκη (γενικός γραμματέας), Ανδρέα Κατσαρό (ταμίας), Αλέξανδρο Ταξιλδάρη (υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων), στόχος μας είναι από φέτος που αναλάβαμε να ενεργοποιήσουμε τον σύλλογο, να τον φτάσουμε στην κορυφή. Να μπορέσει να βγάλει όλες τις αξίες και τα μηνύματα των παραολυμπιονικών σε όλη την κοινωνία. Να δείξουμε ότι δεν υπάρχουν εμπόδια και ότι η προσπάθεια και η σωστή δουλειά είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο κάποιο άτομο με αναπηρία, αλλά τον οποιονδήποτε στην κορυφή. Αν αγαπήσει κάποιος αυτό που κάνει, μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα. Αυτό είναι το βασικό. Κατά δεύτερον, να στηρίξουμε τους παραολυμπιονίκες μας και όχι μόνο, άλλα όλους τους αθλητές με αναπηρία, να μπορέσουν να επιτύχουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιτυχίες, βοηθώντας τους στην προετοιμασία και σε όλα τα εμπόδια που υπάρχουν, είτε αυτό είναι θεσμικά με παρεμβάσεις στο νομοθετικό έργο, αλλά και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, ακόμη και με συμβουλές. Επίσης να προσθέσω ότι είμαι στο διεθνές κέντρο ολυμπιακής εκεχειρίας μαζί με άλλους ολυμπιονίκες, κάνοντας προγράμματα στα σχολεία ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό».
Ολοκληρώνοντας με ένα μήνυμα του στον κόσμο, αυτό είναι «Όλοι να παραμείνουμε αισιόδοξοι. Η ζωή όπως φέρνει τα ευχάριστα, φέρνει και δυσάρεστα και από εμάς εξαρτάται το να μείνουμε αισιόδοξοι, παραγωγικοί και να σκεφτόμαστε πάντα και τον διπλανό μας και όπου μπορούμε πάντα να βοηθάμε, καθώς κάποια στιγμή και εμείς θα χρειαστούμε βοήθεια».