Ανακοινώθηκε η επανατύπωση του Κρητικού Λεξιλογίου του Ιωάννη Κονδυλάκη («Η γλωσσική κατάσταση της Κρήτης από 1869-1919»). Ελπίζω σύντομα να το έχω στα χέρια μου. Θα πάρει τη θέση του δίπλα στο «Γλωσσικό Ιδίωμα της Ανατολικής Κρήτης» του Μανώλη Πιτυκάκη και στο «Γλωσσικό Ιδίωμα των κατοίκων του Οροπεδίου Λασιθίου» του Μιχάλη Κασσωτάκη.
¡ Το Λεξιλόγιο των 3700 λέξεων επανατυπώθηκε με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων από τον θάνατο του καταγόμενου από την Βιάννο κορυφαίου Κρητικού συγγραφέα και δημοσιογράφου. Η νέα έκδοση αριθμεί 300 περίπου σελίδες και αποτελεί πηγή χιλιάδων Κρητικών λέξεων. Αρχικά θα δοθεί σε σχολεία και βιβλιοθήκες.
¡ Στο οπισθόφυλλο της προηγούμενης έκδοσης του βιβλίου (1990) αναφέρεται: «Η συλλογή του Κονδυλάκη είναι ουσιαστικά η πρώτη γενική και εκτενής συναγωγή γλωσσικού υλικού στην Κρήτη. Η αξία της, παρά τις ελλείψεις και τις μεθοδολογικές αδυναμίες της, είναι μεγάλη. Διασώζει ένα μεγάλο πλήθος κρητικών λέξεων από την προφορική και όχι τη γραπτή γλώσσα. Απεικονίζει έτσι τη φυσική πραγματικότητα του κρητικού γλωσσικού ιδιώματος στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Το πιο σημαντικό είναι ότι διασώζει μεγάλο αριθμό τουρκικών ή τουρκοκρητικών λέξεων, που είχαν περάσει στον καθημερινό λόγο του κρητικού λαού κατά τη μακρόχρονη περίοδο της τουρκοκρατίας στο νησί. Οι περισσότερες από τις λέξεις αυτές έχουν σήμερα εξαφανιστεί ή ακούγονται σπανίως σε απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές, κυρίως στους ορεινούς πληθυσμούς. Οι ερμηνείες του Κονδυλάκη, με την παράθεση φράσεων από τραγούδια και παροιμίες ή και από τον ζωντανό καθημερινό λόγο, προσδίδουν στη συλλογή ιδιαίτερη αξία. Αρκετές από τις λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν από τον ίδιο στα λογοτεχνικά του έργα και κυρίως στον “Πατούχα” του».
¡ Ο καθηγητής γλωσσολογίας Χριστόφορος Χαραλαμπάκης σε ανακοίνωσή του στο Α` Διεθνές Συνέδριο για τον Κονδυλάκη, που έγινε στα Χανιά το 1996, είχε αναφέρει: «…υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν τις λεξικογραφικές του ικανότητες, οι οποίες δεν στηρίζονται σε ειδικές γνώσεις, αλλά στη διαισθητική του ικανότητα να εντοπίζει το αξιοπρόσεκτο και ενδιαφέρον, το σπάνιο και το δυσερμήνευτο ή δυσετυμολόγητο, τη λέξη που κινδύνευε να χαθεί οριστικά μαζί με τους γεροντότερους Κρητικούς που τη χρησιμοποιούσαν στην καθημερινή τους επικοινωνία. Η ικανότητα του συνδέεται με την όλη γλωσσική του ευαισθησία, με το ταλέντο του να χρησιμοποιεί στο λογοτεχνικό του έργο αναντικατάστατες λέξεις της Κρητικής διαλέκτου, οι οποίες δένουν αρμονικά με το περιβάλλον και την όλη ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι ήρωες των έργων του».