Την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου, φίλοι και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου (https://orsian.blogspot.com) μοιράστηκαν μια ξεχωριστή πεζοπορία. Περπατήσαμε σε μια κοντινή στην πόλη του Αγίου Νικολάου περιοχή, που κρύβει όμως πολλές απρόσμενες ομορφιές: υπέροχη καταπράσινη φύση, ρεματιές με οργιώδη βλάστηση και τρεχούμενα νερά, επιβλητικά μοναστήρια και εντυπωσιακά αρχιτεκτονικά μνημεία από την εποχή της ενετοκρατίας μέχρι την πρόσφατη ιστορική περίοδο.
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή Λίμνες – Νικηθιανό – ρεματιά Δαφνών – Βρύσες – Πλατυπόδι – Χουμεριάκο, καλύπτοντας μια απόσταση 12 χλμ σε περίπου 5 ώρες.
Στη ρεματιά των Δαφνών με τους νερόμυλους
Μας εντυπωσιάζει η πυκνή βλάστηση και τα άφθονα πηγαία νερά που κυλούν ανάμεσα από τα πεσμένα φύλλα, σχηματίζοντας συχνά μεγάλους και μικρούς καταρράκτες. Ακολουθούμε στριφογυριστά μονοπάτια, νιώθοντας το βρεγμένο χώμα μαλακό κάτω από τα πόδια μας. Τρυπώνουμε μέσα στην οργιώδη βλάστηση, με τις υπέροχες μυρωδιές της υγρής φύσης να γεμίζουν τα πνευμόνια μας. Μοιάζει μαγευτική, βγαλμένη λες από παραμύθι, η κατάφυτη ρεματιά και είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι βρίσκεσαι στο συνήθως άνυδρο Λασίθι και όχι σε μια μακρινή τροπική ζούγκλα.
Αγκαθωτά βάτα και αναρριχώμενα φυτά τυλίγουν σφικτά ότι συναντούν στο διάβα τους. Κρυμμένα μέσα στην αδιαπέραστη βλάστηση, σκεπασμένα από κίτρινα φύλλα και πρασινάδες ξεπροβάλουν κτίσματα αλλοτινών καιρών: τμήματα από ρημαγμένους νερόμυλους και πορτοπαράθυρα με ανθεκτικά στο χρόνο πελέκια οδηγούν σε πετρόκτιστες κατασκευές με βουλιαγμένες σκεπές. Η φύση επιθετική και λαίμαργη καταλαμβάνει τον χώρο, αφήνοντας να φανούν ελάχιστα ίχνη της ανθρώπινης παρέμβασης. Δύσκολο να πιστέψεις πως η έρημη σήμερα ρεματιά πριν κάμποσες δεκαετίες ήταν το «μυλοτόπι» της περιοχής, ο τόπος όπου οι ντόπιοι άλεθαν τα σιτηρά που καλλιεργούσαν.
Βίντεο: Γιάννης Πάγκαλος (Photo Pagalos)