Μια ανάρτηση του Πολιτιστικού Συλλόγου Κριτσάς μου θύμισε το εξαιρετικό βιβλίο που έχει εκδώσει ο Κριτσώτης φιλόλογος Νίκος Γ. Τζώρτζης με τον τίτλο «Τα Ονοματεπώνυμα και τα Υδρώνυμα της Κριτσάς». Η ανάρτηση αναφέρει ότι στην Κριτσά παρατηρείται ότι στην πλειοψηφία των επιθέτων που ανήκουν σε μεγάλες και παλιές οικογένειες η κατάληξή τους δεν είναι σε -ακης. Τα επίθετα που επικρατούν είναι Βάρδας, Σκύβαλος, Σκουλικάρης, Σγουρός, Ταβλάς, Κουρίνος, Ατσαλής, Κουτάντος, Κοζύρης, Πάγκαλος, Τραντάς, Μασσάρος, Μπρόκος, Αφορδακός, Κοντογιάννης, Κλώντζας, Τζώρτζης, Θραψανιώτης και άλλα πολλά.
Ο Νίκος Γ. Τζώρτζης αναφέρει ότι γίνεται αντιληπτό πως η εμβάθυνση στην ονοματολογία και η εστίαση σε ορισμένα ζητήματα μπορεί να βοηθήσει στο φωτισμό πολλών κοινωνικών και ιστορικών ζητημάτων. Η χρήση των ονομάτων καταδεικνύει την κοινωνική συμπεριφορά και τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Αποκαλύπτει τα συναισθήματά τους μέσα στη σκληρή όντως πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά και ανάλογα ενισχύουν ή αποδυναμώνουν τον κοινωνικό ιστό.
«Οι σημερινοί Κριτσώτες είναι γόνοι παλιών αρχοντικών οικογενειών. Πολλά από τα επίθετα τα συναντούμε στο Βυζάντιο και που αργότερα αποτέλεσαν τις πρώτες οικογένειες της Κριτσάς», αναφέρει ο Δημήτρης Σκουλικάρης στη μελέτη του «Η Κριτσά από την εποχή των Δωριέων».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ