Ξεκίνησε εδώ και κάποια χρόνια ως ομάδα στο facebook με το όνομα “Ενεργοί Μπαμπάδες” και εξελίχθηκε πριν μερικούς μήνες σε Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία με την ίδια επωνυμία.
Πρόκειται για μία οργανωμένη δράση από χωρισμένους μπαμπάδες που διεκδικούν ίσο χρόνο στο μεγάλωμα των παιδιών τους αλλά και πιο ενεργό ρόλο στη λήψη αποφάσεων που έχουν να κάνουν με το μέλλον τους.
Θέλουν να αλλάξει το σημερινό νομικό καθεστώς που τους αντιμετωπίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και που τους αναγάγει μόνο σε “επισκέπτες του Σαββατοκύριακου” και συχνά θύματα γονικής αποξένωσης, όπως έδειξε πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Η λεγόμενη συνεπιμέλεια, βέβαια, δεν είναι ένα απλό πράγμα στην εφαρμογή καθώς έχει μία σειρά από “τεχνικά” ζητήματα να αντιμετωπίσει όπως τον τόπο διαμονής των παιδιών, το πού θα πηγαίνουν σχολείο και πώς θα μοιράζεται ο χρόνος ανάμεσα στους δύο γονείς.
Στη Βουλή, πάντως, έχει δημιουργηθεί Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, η οποία θα εξετάσει και το θέμα της “συνεπιμέλειας” και σε ποιό βαθμό αυτή μπορεί να εφαρμοστεί.
Προς την κατεύθυνση αυτή, υπήρξε ήδη μία αλλαγή από τα μέσα καλοκαιριού καθώς ισχύει το νέο άρθρο 1519 του Αστικού Κώδικα που αναφέρει ότι “μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτεί προηγούμενη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση μετά από αίτημα οποιουδήποτε από τους γονείς. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει κάθε πρόσφορο μέσο”.
Όπως αναφέρεται στη σχετική εισηγητική έκθεση, η αλλαγή αυτή στον Αστικό Κώδικα έχει να κάνει με τις περιπτώσεις που ο γονέας που έχει την επιμέλεια (σ.σ. στην Ελλάδα κατά 98% η μητέρα) δεν πρόκειται να αλλάξει απλά συνοικία, αλλά να αλλάξει πόλη ή χώρα. Να επισημάνουμε ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης από το 2015 έχει ψηφίσει για την ισότητα των δύο φύλων και τα δικαιώματα των παιδιών, ίσες γονικές ευθύνες απέναντι στα παιδιά και την εναλλασσόμενη κατοικία των παιδιών.
Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην χώρα μας, σε αρκετά κράτη, όπως στην Γαλλία, το Βέλγιο, την Δανία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία έχουν παρατηρηθεί σημαντικές εξελίξεις προς την κατεύθυνση αυτή. Η κοινή επιμέλεια σημαίνει ότι και οι δύο γονείς συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών τους, έχοντας ίσα δικαιώματα, καθήκοντα και ευθύνες.
Ένα μοντέλο συνεπιμέλειας που συναντάται σε κάποιες χώρες είναι όχι μέσω της εναλλασσόμενης κατοικίας αλλά το αντίθετο, μέσω της παραμονής των παιδιών στο σπίτι που διέμεναν όταν οι γονείς αποφάσισαν να χωρίσουν. Δηλαδή, άσχετα με το αν το σπίτι είναι της μητέρας, του πατέρα ή με ενοίκιο, τα παιδιά δεν… “ξεριζώνονται”, παραμένουν σε αυτό και οι γονείς κατοικούν μαζί τους εκ περιτροπής, π.χ. ανά εβδομάδα.
Αυτό είναι ένα μοντέλο βέβαια καλό για τα παιδιά αλλά δυσλειτουργικό ίσως για τους γονείς που θέλουν να συνεχίσουν τη ζωή τους με άλλο σύντροφο ή οικογένεια. Είναι βέβαια και αυτό στα τεχνικά ζητήματα που καλείται να λύσει ο νομοθέτης.
www.real.gr
