Μετά από αρκετά χρόνια μου πρόσφερναν μια… ζαχαρωτή μαντινιάδα, αυτά τα μικρά ζαχαρωτά δακτυλίδια τυλιγμένα γύρω από χρωματιστά χαρτάκια στα οποία είναι γραμμένη μια μαντινιάδα. Το μυαλό μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω στο πανηγύρι της Ανάληψη στον Αλμυρό του Αγίου Νικολάου.
Η Βαγγελιώ Κασσαπάκη αναφέρει (cretangastronomy.gr) ότι οι μαντινάδες στα χαρτάκια ήταν κυρίως ερωτικές! Αλλά ήταν κι άλλες, σκωπτικές και σατιρικές και …φιλοσοφικές! Καμιά φορά είχαν και στοιχεία… προφητικά!».
Στην πολύ εμπεριστατωμένη έρευνά του, ο Νίκος Ψιλάκης ενημερώνει ότι η ιστορία της ζαχαρωτής μαντινιάδας φαίνεται να ξεκινά στα εργαστήρια των επαγγελματιών ζαχαροπλαστών της Κρήτης κάπου προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Τίποτα το περίπλοκο δεν είχαν οι ταπεινές ζαχαρωτές μαντινάδες… ένα λεπτό φτηνό χαρτί κι ένα βωλαράκι ζάχαρη. Είχαν όμως και αυτές το μυστικό τους που δεν ήταν άλλο από ένα φυσικό γλυκαντικό που λεγόταν δραγάντι και παράγεται από τις ρίζες της αγκάθας «τραγάκανθος». Τις ρίζες αυτές τις έκοβαν με τέχνη και τότε έβγαινε μια κολλώδης ουσία, ένα κόμμι, σαν δάκρυ, που μαλασσόταν με τη ζάχαρη και της προσέδιδε πλαστικότητα. Με την προσθήκη νερού δημιουργείται εύπλαστη πάστα που σκληραίνει και στερεοποιείται όταν στεγνώσει. Σ’ αυτήν ακριβώς τη λογική στηρίχτηκε η παρασκευή της ζαχαρωτής μαντινιάδας.
ΛΕΩΝ.Κ.