Μου φάνηκε απίστευτο όταν, κατά την διάρκεια της πρόσφατης πεζοπορίας του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου στην περιοχή μεταξύ Σφάκας και Τουρλωτής, αντίκρισα το πρώτο μανουσάκι του φθινοπώρου. Στον Άγιο Νικόλαο τα βλέπουμε συνήθως σχεδόν δύο μήνες μετά, αρχές Δεκεμβρίου.
Βέβαια, διερωτώμαι αν θα τα δω φέτος στον Άγιο Νικόλαο καθώς στην αρχή του καλοκαιριού υπήρξε σημαντική οικολογική καταστροφή στην περιοχή που βγαίνουν. Ελπίζω οι βολβοί τους να μην έχουν επηρεαστεί και ο καμένος τόπος να ζωντανέψει ξανά.
Το μανουσάκι της Κυριακής το συνάντησα πάνω στο μονοπάτι που κάποτε χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Τουρλωτής για να ανεβούν ψηλά, στο οροπέδιο της Μονοκαράς.
Να υπενθυμίσω ότι τα άνθη που βγάζουν τα μανουσάκια είναι μικρά και λευκά και η διάμετρός τους δεν ξεπερνά τα 3 εκατοστά. Κάθε μανούσο αυτής της ποικιλίας βγάζει μόνο ένα άνθος. Η επιστημονική ονομασία τους είναι νάρκισσοι obsoletus (νάρκισσος ο παλαιός). Ανθίζουν από τον Οκτώβριο έως και τα μέσα Δεκεμβρίου και θα τα βρούμε σε σχετικά χαμηλό υψόμετρο. Αργότερα θα μας έλθουν τα γνωστά σε όλους μας μανούσα, αλλά και τα εντυπωσιακά σε εμφάνιση και μέγεθος διπλομάνουσα.
Την ίδια μέρα αντίκρισα και το πρώτο μανιτάρι του φθινοπώρου, μέσα στο εκπληκτικό φαράγγι του Τσιγκούνη της Σφάκας
ΛΕΩΝ.Κ.