Πριν την ώρα τους άνθησαν φέτος κάποιοι ασπάλαθοι (επιστημονικά η ονομασία τους είναι «καλυκοτόμη η εριότριχος Calycotome Villosa). Τους τελευταίους μήνες, τους μήνες της πανδημίας, η φύση συμπεριφέρεται κάπως παράξενα. Το μικρόκλιμα μεταξύ Γαργαδόρου και Αλμυρού βοήθησε και οι πρώτοι ασπάλαθοι έχουν ήδη βγάλει τα πρώτα λουλούδια τους!
Το λουλούδι των ασπάλαθων είναι κίτρινο και την εποχή της ανθοφορίας πολλές πλαγιές κιτρινίζουν και μας προσφέρουν πολύ όμορφες εικόνες. Τα βουνά μας είναι γεμάτα με ασπάλαθους… Περιοχές όπως ο Θύλακας, τα πλάγια της Οξάς, ο λόφος της Δεξαμενής είναι γεμάτες. Μυθολογικά ο ασπάλαθος συνδέθηκε με την μετά θάνατο τιμωρία των αδίκων. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τα ακανθωτά κλαδιά του ασπάλαθου κτυπούσαν και τιμωρούσαν τους τυράννους στον Άδη.
Η πορεία ανάμεσα σε ασπαλάθους είναι πολλές φορές μαρτύριο. Την περασμένη Κυριακή κατατσιμπήθηκα προσπαθώντας να ακολουθήσω το μονοπάτι από το Λουσέστρο (Άγιος Ιωάννης) μέχρι τη Φουρνή. Μετά από μισή ώρα ταλαιπωρίας αναγκάστηκα να σταματήσω την προσπάθεια, πιο πολύ για να μην σκίσω τα ρούχα που φορούσα.
Ο λαός μας πολλές φορές αναφέρεται στις «αγκάθες» και ακούμε τη φράση «απ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο, κι’ από ρόδο βγαίνει αγκάθι», ενώ όταν κάποιος δεν ησυχάζει θα ακούσουμε να λέμε ότι «αγκάθια έχει στο κώλο του»! Λέμε ακόμα: «Όταν έχει ο ασπάλαθος ανθό έχει η πέρδικα αυγό, όταν έχει ο ασπάλαθος καρπό έχει η πέρδικα πουλί».
ΛΕΩΝ.Κ.