Ένα φυτό που από τώρα και πέρα είναι στα καλύτερά του είναι και η ατσουμαλιά (Euphorbia characias), ένα θαμνώδες φυτό από τους βλαστούς του οποίου, όταν κοπούν, τρέχει γαλακτώδης χυμός ο οποίος ερεθίζει το δέρμα.
Ο Μανώλης Πιτυκάκης αναφέρει ότι στη λαϊκή ιατρική τον χυμό αυτόν τον χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία του «μαλάθρακα» (τον «καλόγερο»). Λίγες σταγόνες, ύστερα από ένα μικρό άνοιγμα του μαλάθρακα, εξαφανίζουν το οδυνηρό αυτό σπυρί. Επίσης η λήψη μερικών σταγόνων με νερό από το στόμα βοηθά στη δυσκοιλιότητα, μια χρήση αρκετά συνηθισμένη παλαιότερες εποχές.
Με το γαλάκτωμα, επίσης, πρακτική θεραπεύτρια στο χωριό Βουλισμένη του Μεραμπέλλου παρασκεύαζε ένα «βοτάνι» θεραπευτικό των ρευματισμών πολύ αποτελεσματικό, όπως τουλάχιστον βεβαίωναν πολλοί. Χρησιμοποιούταν ακόμη και σαν φάρμακο για τις τσίμπλες των ματιών!
ΥΓ.: Αν στην ατσουμαλιά προσθέσουμε ένα γράμμα, το π, τότε έχουμε τη λέξη ατσουμπαλιά που σημαίνει τσαχπινιά ή σκανδαλιά και ατσούμπαλος είναι ο άταχτος, μια συνηθισμένη παλαιότερα λέξη για τα ζωηρά παιδιά.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ