Εικόνες απίστευτης ομορφιάς μας προσφέρει κάθε άνοιξη καιρού το Οροπέδιο Καθαρού. Είναι η εποχή της ανθοφορίας για τις μηλιές και τις αχλαδιές και σε συνδυασμό με τα σπαρτά, τα λουλούδια και τα λίγα ακόμα χιόνια στις πλαγιές της Δίκτης, τα μάτια μας δεν χορταίνουν να απολαμβάνουν. Αν αργότερα πετύχουμε και την ανθοφορία του βίκου θα μιλάμε για ένα μοναδικό χαλί ομορφιάς. Το ποτάμι στη μέση του Οροπεδίου κατεβάζει αρκετό ακόμα νερό, αλλά τα πολλά ρυάκια έχουν στεγνώσει. Στη διαδρομή μέχρι το Οροπέδιο θα θαυμάσουμε και τα μοναδικά ενδημικά κρητικά κρίνα, άρο το Κρητικό (arum creticum).
- Στις στενάχωρες ημέρες της πανδημίας, μια επίσκεψη στο Καθαρό μας ηρεμεί, μας διώχνει όλες τις κακές σκέψεις και μας δίνει αισιοδοξία ότι σύντομα θα επανέλθουμε στην πολυπόθητη κανονικότητα.
Ανεβαίνοντας στη Δίκτη μέχρι το Άσπρο Σελί (1800 μ.)
Στο Καθαρό ξεκίνησα την εξερεύνησή μου από την περιοχή Κουλούρα (Καστρί), σε υψόμετρο 1250 μέτρων. Συνέχισα από του Αφικλή και το Λάκκο της Μπαμπακιάς, μέχρι τα 1800 μέτρα, στη θέση Άσπρο Σελί. Εδώ βρίσκεται το μητάτο του Σάββα Κρασανάκη, που πιο ψηλά του δεν υπάρχει άλλο!
- Από το σημείο αυτό θαυμάζουμε από κάτω μας τα τρία οροπέδια, του Λιμνάκαρου, του Λασιθίου και του Καθαρού και από πάνω μας, τους μεγάλους γύπες σε παρέλαση. Μοναδική ήταν και η αίσθηση του περπατήματος πάνω στις χιονούρες που συνάντησα στις πλαγιές της Δίκτης. Η επιστροφή έγινε από το ρέμα της Λεκανίδας.
Μοναδικά λουλούδια στους πρόποδες της Δίκτης
Στη διάρκεια της περιπλάνησής μου συνάντησα μοναδικά και πανέμορφα λουλούδια που δεν θα συναντήσουμε σε χαμηλά υψόμετρα και αξίζει η αναφορά:
- Χιονοδόξα, Scilla nana: Αυτό το μικρό φυτό με τα εκτυφλωτικά γαλάζια άνθη έχει ίσως το ωραιότερο όνομα στον κόσμο, είναι η χιονοδόξα η νανώδης (Scilla nana). Καθόλου τυχαίο το όνομα αφού συχνά προβάλει «σαν έκρηξη» μέσα απ’ το χιόνι. Είναι φυτό βολβώδες με βλαστό λεπτό, μέχρι 20 εκατοστά και φύλλα επιμήκη, λογχοειδή. Τα άνθη του είναι κυανά, λευκά στο κέντρο με διάμετρο μέχρι 4 εκατοστά. Θα το συναντήσουμε στην ορεινή και αλπική ζώνη των κρητικών βουνών.
- Κρόκος Crocus sieberi: Ενδημικός κρόκος των βουνών της Κρήτης. Τον συνάντησα στους πρόποδες της Δίκτης σε υψόμετρο περίπου 1400 μέτρων. Του δόθηκε το όνομα του Αυστριακού γιατρού και φυσιοδίφη Ζήμπερ (F.W. Sieber), στον οποίο και αφιερώθηκε. Ο Ζήμπερ ερεύνησε την Κρήτη το 1817 και το βιβλίο του αποτελεί αξιόπιστο τεκμήριο για τη χλωρίδα και τη ζωή στην Κρήτη εκείνη την εποχή.
- Αιθιόνημα το βραχόφυλλο (Aethionema saxetile creticum): Θα το βρούμε επάνω σε βράχια στην ορεινή ζώνη. Το περίεργο όνομα παραπέμπει στα φύλλα του φυτού που στην ωριμότητά τους μοιάζουν σαν καμένα. Προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις αίθω (καίω) + νήμα, με το δεύτερο να υπονοεί τους λεπτούς βλαστούς.
- Θα προσθέσουμε και τις ίριδες τις Κρητικές (Iris cretensis) τις οποίες συνάντησα, πολλές μαζί κατά ομάδες, σε υψόμετρο περίπου 1300 μέτρων. Αυτήν την εποχή είναι στις δόξες τους στο Καθαρό. Είναι από τις πιο όμορφες ίριδες που θα συναντήσουμε στην Κρήτη.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ