Πριν από λίγες ημέρες περπάτησα στη βάση του λόφου της αρχαίας Δρήρου μέχρι την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, ναού από την εποχή της Βενετοκρατίας, που πιθανότατα λειτουργούσε ως μοναστήρι. Ακολούθησα παλιό μονοπάτι που σε κάποια σημεία χάνονταν.
Η επιστροφή έγινε μέσα από την επίπεδη «λεκάνη» κοντά στο Καστέλι Φουρνής με το «παράξενο» τοπωνύμιο Τριβαξώνας και ένα άλλο μονοπάτι που με ανέβασε ψηλά στον επαρχιακό δρόμο, πιθανότατα τμήμα της κεντρικής οδού που ένωνε τη Νεάπολη με τη Σπιναλόγκα. Είναι έντονο το συναίσθημα ότι περπατάς σε χώρο με ιστορία χιλιάδων ετών.
Το τοπωνύμιο εμφανίζεται σε αρκετά έγγραφα της Βενετοκρατίας. Για παράδειγμα σε συμβόλαιο του 1639 γίνεται λόγος για κτήματα στα μετόχια Χώρες και Τριβαξώνα. Σε συμβόλαιο τον Ιούλιο του 1636, που ακυρώνει την παραχώρηση προς το Αρέτι ενός μέρους από το μετόχι Δρουβαξόνα, ο τόπος προσδιορίζεται ως παρτινέντζια του χωριού Πλατυπόδι. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και με δεύτερο συμβόλαιο του 1637, το Αρέτι αγοράζει από το φεουδάρχη Τριβηζά, που βρίσκεται «εν ταις κάραις ντεστρέτο φουρνής, εις τον τριβαξώνα», κτήματα σε αυτήν την περιοχή.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ