Δεν είχε κοινολογηθεί ευρέως, οι ζυμώσεις όμως ήταν σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό. Κατόπιν των τελευταίων δραματικών εξελίξεων, που ήλθαν να προστεθούν σε πολλά συσσωρευμένα προβλήματα του Δήμου Αγίου Νικολάου, οι πιέσεις που δέχτηκε να προχωρήσει και να διεκδικήσει τη δημαρχία, τον έπεισαν ότι πρέπει να κάνει το αποφασιστικό βήμα.
Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Νίκου Τραντά στην ΑΝΑΤΟΛΗ: “ευαισθητοποιημένος έντονα γύρω από θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και πολιτιστικής ανάπτυξης του τόπου, ο Μανόλης Αποστολάκης είναι πρόσωπο οικείο και αγαπητό στους Αγιονικολιώτες, που του αναγνωρίζουν το κίνητρο της ανιδιοτελούς προσφοράς. Ο κ. Αποστολάκης έχει αποδείξει διαχρονικά το ενδιαφέρον του για τον τόπο και έχει γίνει ιδιαίτερα αγαπητός μέσα από τις αξέχαστες ερμηνείες του σε πολλά από τα θεατρικά έργα που ανέβασε η ΕΘΟΑΝ.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και τον έπεισε ότι δεν πρέπει να αναβάλει άλλο την απόφαση να κατέβει υποψήφιος στις επόμενες δημοτικές εκλογές, αφορούσε την απόπειρα ανατροπής παγιωμένων επί δεκαετίες δικαιωμάτων της τοπικής κοινωνίας, σε ευαίσθητους κοινόχρηστους χώρους, όπως το «Μπουρούνι». Έτσι αποφάσισε να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του.
Πιστεύει στην υγιή επιχειρηματική δράση αλλά ταυτόχρονα και στην ανταπόδοση μέρους του «κέρδους» στην τοπική κοινωνία από τον επιχειρηματία. Αυτό το έχει αποδείξει με τις χορηγίες και τα δώρα που προσφέρει συχνά, από το κατάστημά του.
Ο κ. Μανόλης Αποστολάκης, γνωστός, επιτυχημένος επιχειρηματίας του Αγίου Νικολάου, είναι ο δεύτερος υποψήφιος Δήμαρχος Αγίου Νικολάου, που ανακοινώνει την υποψηφιότητά του μέσω της ΑΝΑΤΟΛΗΣ και έρχεται να αναταράξει τα αυτοδιοικητικά νερά, κάτι που θα ωθήσει ορισμένους που ήδη έχουν ανακοινώσει υποψηφιότητα σε επαναπροσδιορισμό της στρατηγικής και άλλους που τηρούν στάση αναμονής, να το ξανασκεφτούν σοβαρά…
- Ο Μανόλης Αποστολάκης μπορεί να έχει διάθεση να ασχολείται με τα κοινά, όμως στα άμεσα σχέδια του δεν είναι η υποψηφιότητά του για δήμαρχος Αγίου Νικολάου. Το κείμενο είναι το πρωταπριλιάτικο αστείο της ΑΝΑΤΟΛΗΣ και του φίλου Μανόλη. Και του χρόνου…