Την περασμένη Τετάρτη έγινε το Δημοτικό Συμβούλιο για την παραλία του Γαργαδόρου. Παρακολούθησα τη μακρά συζήτηση, αλλά και από προσωπική εμπειρία παραθέτω τις πιο κάτω σκέψεις και προσωπικές απόψεις.
Τα προβλήματα που προέκυψαν μετά την παρέμβαση, με λίγα λόγια τί δεν πήγε καλά.
– Είναι δύσκολο να μπεις, αλλά κυρίως να βγεις από τη θάλασσα περπατώντας ανηφορικά μέσα στο νερό και πάνω σε χαλίκι λατομείου, που σου κόβει τα πόδια (χρειάζεσαι παπούτσια θαλάσσης). Το πρόβλημα αφορά παιδιά, ηλικιωμένους, ανθρώπους που δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση και ΑΜΕΑ (αυτός είναι και ο κύριος λόγος που αποφεύγουν την παραλία ντόπιοι αλλά και ξένοι.)
– Το πανέμορφο γαλάζιο χρώμα που είχε ο γιαλός κοντά στην παραλία, όταν δεν υπήρχε κυματισμός, χάθηκε για πάντα -εκτός από μια μικρή τρύπα στην μέση που έμεινε εκεί για να μας θυμίζει τί χάσαμε- αντικαταστάθηκε από το τετριμμένο πρασινοκαφέ του χαλικιού. Χάθηκε λοιπόν η γραφικότητα.
Επιχειρήματα που κατέπεσαν
Το επιχείρημα ότι η παραλία διαμορφώθηκε με αυτό τον τρόπο για να μην διαβρωθεί ο δρόμος κατέπεσε από την τοποθέτηση του ίδιου του μελετητή που είπε: Θα μπορούσαν να γίνουν τσιμεντοενέσεις στον δρόμο και ο δρόμος δεν θα πάθαινε τίποτα. Συνεπώς το συγκεκριμένο έργο εξυπηρετεί και άλλους σκοπούς εκτός από το αντιδιαβρωτικό του δρόμου. Ο δρόμος όμως είναι απαραίτητος και εξυπηρετεί όχι μόνο τους πελάτες του ξενοδοχείου αλλά όλους όσους θέλουν να πάνε με τα πόδια στον Αλμυρό αλλά και τις κατοικίες των περίοικων.
Καταμερισμός ευθυνών
Οι ευθύνες του Δήμου και της αδειοδοτούσας αρχής.
Ο Δήμος και η αδειοδοτούσα αρχή λοιπόν έπρεπε να πουν, «κ. Βαρκαράκη κάντε τις τσιμεντοενέσεις για την εξασφάλιση του δρόμου και της περιουσίας σας και εμείς θα εκπονήσουμε μια συνολική μελέτη για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που προέκυψε, από την λάθος χωροθέτηση της μαρίνας, με ένα ενιαίο αντιδιαβρωτικό έργο που θα λύσει το πρόβλημα και στις υπόλοιπες γειτονικές περιοχές που το αντιμετωπίζουν (ΕΟΤ, Γήπεδο, Κοιμητήριο)».
Οι ευθύνες του μελετητή
Δεν προέβλεψε ότι μετά από κάθε τρικυμία θα πρέπει ένα μηχάνημα να ισιώνει το σκαλοπάτι από χαλίκι που δημιουργείται στο σημείο που ενώνεται η θάλασσα με την παραλία και εμποδίζει την πρόσβαση στην θάλασσα (το πρόβλημα μάλλον δεν λύνεται;)
Οι ευθύνες του επιβλέποντος μηχανικού
Η τοποθέτηση της κας Κωστάκη Αφροδίτης (συζύγου του κ. Μανώλη Βαρκαράκη) θυμίζει το, Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Σαφώς υπάρχει ασυμβίβαστο, ο ελεγκτής να είναι συγγενής πρώτου βαθμού με τον επιχειρηματία που εκπονεί το έργο, τουλάχιστον ας μας πληροφορήσει:
– Γνωρίζει ότι ο ύφαλος πλησίον του «Βότσαλου» έχει ήδη σκορπίσει.
– Τα βάθη του νερού και οι αποστάσεις από τον ύφαλο γιατί είναι διαφορετικές από αυτές που προβλέπονταν;
Οι ευθύνες της ομάδας πολιτών που αντιτίθενται στο έργο
Δεν παρατίθενται με το ίδιο σθένος και απέναντι στον κ. Μασσάρο του Βότσαλου, ο οποίος κάνει παρεμβάσεις στα βράχια γύρω από το μαγαζί του. Δεν το κάνουν όμως γιατί έχουν κάτι προσωπικό με τον κ. Βαρκαράκη όπως ισχυρίστηκε ο κ. Δήμαρχος.
Θεωρώ τον κ. Βαρκαράκη έναν επιτυχημένο επιχειρηματία, που, ενώ επιχειρεί μέσα σε αντίξοες συνθήκες και αφιλόξενο επενδυτικό περιβάλλον, τα καταφέρνει πολύ καλά. Επανεπενδύει τα κέρδη του χωρίς να κάνει προκλητική ζωή, θα έπρεπε για τους λόγους αυτούς να βρίσκεται ανάμεσα στους πιο αγαπητούς συμπολίτες μας, ας αναλογιστεί όμως, τις προσωπικές του ευθύνες: γιατί δεν συμβαίνει αυτό;
Καταλήγοντας πιστεύω ότι οι προθέσεις του κ. Μανώλη Βαρκαράκη και της κ. Αφροδίτης Κωστάκη ήταν να κάνουν κάτι όμορφο και λειτουργικό, δεν τους πήγε όμως ακριβώς όπως το σχεδίασαν (η φύση δεν είναι 100% προβλέψιμη). Μένω στην υπόσχεση του κ. Βαρκαράκη ότι το έργο θα ολοκληρωθεί (εγώ λέω διορθωθεί ό,τι διορθώνεται) από τον Οκτώβριο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΡΕΤΣΙΟΣ