Εδώ και χρόνια, η Πολιτεία προσπαθεί να καταργήσει την εκτός σχεδίου δόμηση, τόσο μέσω των χωροταξικών σχεδίων (Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π., Περιφερειακό Χωροταξικό, κλπ) που εισάγουν απαγορεύσεις και περιορισμούς, όσο και με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως η κατάργηση παρεκκλίσεων (γηπέδων κάτω των 4 στρ.) εντός ζωνών Natura 2000.
Η ατολμία της Πολιτείας και η αναμφισβήτητη αδυναμία της να δημιουργήσει επεκτάσεις σχεδίων πόλεως, εκφράζεται μέσω της νομοθέτησης περιορισμών στην εκτός σχεδίου δόμηση, δια της πλαγίας οδού. Το τελευταίο «χτύπημα» που ίσως και να έχει ήδη ολοκληρωθεί, τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο, αφορά στο νέο νόμο, σχετικά με τον Αιγιαλό. Αμέτρητα σχόλια μπορούν να γίνουν πάνω στο θέμα της νομιμοποίησης έργων εντός Αιγιαλού, για το πόσο επιβαρύνουν το περιβάλλον ή για το πόσο απαραίτητη είναι η νομιμοποίηση τους, αλλά σήμερα θα σχολιάσω το θέμα του πλάτους της ζώνης παραλίας.
Με το νέο νόμο ορίζεται το πλάτος ζώνης παραλίας στα 30 μέτρα κατ’ ελάχιστον, σε σχέση με τα 10 μέτρα που συνήθως εφαρμόζονταν έως σήμερα. Όμως η ζώνη παραλίας είναι, μετά το Ν 2971/2001, αυτόματα απαλλοτριωτέα για κάθε νέο καθορισμό, συνεπώς μεγάλα τμήματα των ακίνητων αφαιρούνται από την αρχική ιδιοκτησία. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής θα καταστήσει άμεσα μη οικοδομήσιμα πολλά παραθαλάσσια ακίνητα, στα όποια το εμβαδόν μειώνεται καταδικαστικά (ανάλογα με το χρόνο δημιουργίας τους) και σίγουρα τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών που προέρχονται από κατάτμηση.
Φυσικά, κανείς από το υπουργικό επιτελείο που παρουσίασε τις νέες διατάξεις δεν αναφέρθηκε σε αυτό το τεράστιο ζήτημα ουσιαστικής απώλειας της ιδιοκτησίας. Είναι πολύ κρίμα, για μια ακόμα φορά να χαθούν ιδιοκτησίες, εν μια νυκτί, όπως και τόσες άλλες φόρες.
Η εκάστοτε κυβέρνηση ας φροντίσει να παράσχει φθηνή και επαρκή πολεοδομημένη γη στους πολίτες και στη συνέχεια να προχωρήσει στην κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, ώστε να διαφυλάξει τους απαραίτητους πόρους για να υπάρξει αειφορική ανάπτυξη.
Μιχάλης Χωραφάς
Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ.