Συγκλονίζουν και σοκάρουν ακόμη και τον πλέον ψύχραιμο οι περιγραφές του προϊσταμένου του Τμήματος Λοιμώξεων του Γενικού Νοσοκομείου Έδεσσας Στράτου Μαλλιωτάκη στην ΑΝΑΤΟΛΗ, για την κατάσταση πολέμου που επικρατεί στην Βόρεια Ελλάδα με τα κρούσματα του κορωνοϊού και με τους νεκρούς που κάθε μέρα αυξάνονται. Ο ίδιος, Γεραπετρίτης στην καταγωγή (συγκεκριμένα από την Καλαμαύκα), πριν πάει στα βόρεια, όπου μετρά ήδη τρία χρόνια υπηρεσίας, εργαζόταν για 11-12 χρόνια ως Νοσηλευτής στο Γενικό Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου.
«Ζούμε έναν πόλεμο καθημερινά, η κατάσταση είναι εξωφρενική, τελευταία το πράγμα πάει να κοπάσει και πάλι όμως η δουλειά είναι παραπάνω και εξαντλητική αφού παραμένουν πολλά άτομα στο Νοσοκομείο σε βαριά κατάσταση» όπως περιγράφει. «Νοσηλεύουμε 90 ασθενείς με covid στο Νοσοκομείο της Έδεσσας, όλες οι κλινικές είναι γεμάτες, στην είσοδο έχουν στηθεί στρατιωτικές σκηνές, ο κόσμος υποφέρει μέσα στο κρύο. Βάζουν το νεκρό σε σακούλα και από πίσω έρχεται άλλο φορείο, για να μπει ο νέος ασθενής στο κρεβάτι που πέθανε ο προηγούμενος», αναφέρει.
Υπήρχε μέρα που πέθαινε άνθρωπος ανά τέταρτο
Οι μαρτυρίες του κ. Μαλλιωτάκη για τις κρίσιμες στιγμές της νοσηλείας των ασθενών και των δύσκολων στιγμών για όσους δεν τα καταφέρνουν, είναι πραγματικά τραγικές. «Μπαίνεις μέσα στο θάλαμο, σου κρατούν το χέρι και σου ζητούν βοήθεια που δεν μπορείς να δώσεις. Και σου σβήνουν στα χέρια σου. Είναι τραγικό ο ασθενής να σου κρατά το χέρι και να μην μπορείς να βοηθήσεις και να σού πεθαίνει στα χέρια. Έχουν πεθάνει στα χέρια μου 10 άνθρωποι, χωρίς να μπορέσω να τους βοηθήσω. Να σου σφίγγει το χέρι, να σου ζητά νερό και μετά να ξεψυχά…
Υπήρχε, όπως λέει, «μέρα που πέθαινε άνθρωπος ανά τέταρτο. Σε 4 ώρες, έχουν πεθάνει τις προηγούμενες ημέρες, 15 άνθρωποι. Μπορεί σε μια μέρα να έχουμε και 7 – 8 θανάτους… Προχθές σε εμάς εδώ είχαμε 6 νεκρούς, παραπροχθές πέθαναν 12… Καθημερινά άνθρωποι χαροπαλεύουν. Και δεν ξέρω γιατί όλα αυτά δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν βγαίνουν στα κανάλια».
«Μια μέρα, είχαμε πέντε ψυγεία και μπήκαν πέντε νεκροί, τέσσερις ήταν στο νεκροθάλαμο γιατί δεν έφταναν τα ψυγεία. Πέρναγαν τα φορεία έξω από το διάδρομο και έφταναν μέχρι το φαρμακείο, 20 νεκροί στη σειρά… Να βλέπεις μπλε σακούλες παραταγμένες στη σειρά… Ζούμε καταστάσεις δραματικές».
Οι περιγραφές του κ. Μαλλιωτάκη, δεν χρειάζονται συμπληρωματικά λόγια…
«Σταματάω στην άκρη του δρόμου για να κλάψω…»
Ο ίδιος εργάζεται συνολικά 25 χρόνια και είναι η πρώτη φορά που δεν άντεξε, λυγίζοντας μπροστά σε αυτά που καλείται να αντικρίσει και να αντιμετωπίσει, σε καθημερινή σχεδόν βάση. «Δεν είχα κλάψει μέχρι τώρα ποτέ μου σε αυτή τη δουλειά. Τώρα φεύγω από το Νοσοκομείο και σταματάω στην άκρη του δρόμου το αυτοκίνητο για να κλάψω…», μας λέει εμφανώς φορτισμένος συγκινησιακά. «Υπάρχουν μέρες που επιστρέφω στο σπίτι μου και δεν μπορώ να ηρεμήσω…».
Οι θάνατοι, μάλιστα, όπως λέει, μέχρι τώρα δεν αφορούν ηλικιωμένους και άτομα με υποκείμενα νοσήματα αλλά και ανθρώπους σε νεαρή ηλικία και σε καλή φυσική και σωματική κατάσταση. «Είχαμε πρόσφατα θανάτους ανθρώπων 35 χρονών, 45, 52, προχθές διασωληνώθηκε ένας παιδίατρος, που τελικά κατέληξε. Τις προάλλες διασωληνώσαμε άνθρωπο 45 χρονών, χωρίς υποκείμενο νόσημα, γυμνασμένο και πέθανε στην μεταφορά…».
Τρεις παθολόγοι κοιτάζουν 90 ασθενείς
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν όπως λέει και τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, ιατρικό και νοσηλευτικό, φέρνοντας όσους λίγους εργάζονται πάνω από τα όριά τους, σε καθημερινή βάση. «Είμαστε δύο άτομα στη βάρδια και μπαίνουμε και οι δύο στις 8 το πρωί και βγαίνουμε στις 2 το μεσημέρι, μούσκεμα στον ιδρώτα, χωρίς να μπορούμε να προσφέρουμε στους ασθενείς. Δεν υπάρχουν γιατροί, τρεις παθολόγοι κοιτάζουν 90 ασθενείς… Έχουν έλθει να βοηθήσουν κοπέλες από τα Κέντρα Υγείας αλλά δεν ξέρουν, δεν είναι η ειδικότητά τους – πού να ξέρει π.χ. ένας οφθαλμίατρος ή ένας γυναικολόγος να εξετάσει ένα παθολογικό περιστατικό; Έχουν μπει στη μάχη ακόμη και οι μαίες, έχουν έλθει στα τμήματα covid και έχουν αφήσει τις εγκυμονούσες…».
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έρχονται και περιστατικά που νοσεί και μέρος του προσωπικού, κάνοντας τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα για το προσωπικό του Νοσοκομείου. «Προχθές μόνο κόλλησαν τον ιό τρεις νοσηλευτές και είναι εκτός βάρδιας. Και έχουμε μείνει 7 άτομα να βγάλουμε βάρδια για 90 ασθενείς… Κάνουμε ακόμη και 7 βάρδιες την εβδομάδα» αναφέρει, κάνοντας έκκληση για βοήθεια σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. «Έπρεπε να έχει προσληφθεί παραπάνω επικουρικό προσωπικό και εκπαιδευμένο, από την αρχή για προλάβει και να εκπαιδευτεί. Θέλουμε οπωσδήποτε ανθρώπινα χέρια, θέλουμε βοήθεια, από καθαρίστριες ή βοηθούς θαλάμων, δεν έχουμε τίποτα. Μία βοηθός θαλάμου πού να πρωτοπάει σε έναν τεράστιο όροφο;».
Τουλάχιστον από την άποψη του απαραίτητου εξοπλισμού και Μέσων Ατομικής Προστασίας, υπάρχει επάρκεια.
«Όποιος δεν πιστεύει στον ιό, ας έλθει εδώ να δει τι επικρατεί…»
Για όσους εξακολουθούν να παραμένουν αρνητές του ιού και των μέτρων, ο κ. Μαλλιωτάκης είναι ξεκάθαρος. «Είναι απαράδεκτο ο κόσμος να μην πιστεύει σε όλο αυτό, ας έρθει εδώ μέσα να δει τι επικρατεί. Ζούμε τον θάνατο ανά πάσα στιγμή. Βλέπεις τις ηλικίες των ασθενών, λες “Θεέ μου να μπορούσα να βοηθήσω” και να μην μπορείς. Οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Εάν δεις μια ακτινογραφία ενός ασθενούς με covid που γίνεται το πρωί, με βλάβη στους πνεύμονες από την πάθηση, και δεις την ίδια ξανά, μετά από 3 ώρες, τα πνευμόνια του είναι κατεστραμμένα. Και πολλοί εξακολουθούν να λένε ότι δεν πιστεύουν. Για μένα όλοι αυτοί που τα λένε αυτά είναι ανεγκέφαλοι. Και «γω στην αρχή της πανδημίας αμφέβαλα, έλεγα “λες να είναι πλαστά τα νούμερα;”. Το δεύτερο κύμα μου έδωσε την απάντηση. Πραγματικά έχει καταστραφεί κόσμος. Ο κόσμος πρέπει να το πιστέψει και να βάζει μια μάσκα. Όσοι επιμένουν να μην πιστεύουν, ας καθίσουν σε μια άκρη, οι υπόλοιποι δεν φταίμε σε κάτι».
Μοναδικό «φως» στην άκρη αυτού του «σκοτεινού τούνελ» αποτελεί πλέον το εμβόλιο. «Θα το κάνουμε, αναγκαστικά, δεν υπάρχει άλλη επιλογή», τονίζει ο κ. Μαλλιωτάκης. Κλείνοντας τη συζήτηση εκφράζει την ελπίδα εάν τελικά φτάσει και τρίτο κύμα, να μην είναι τόσο ισχυρό και θανατηφόρο.
ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ
