Πέρασα πρόσφατα από τις Δωρ(γ)ιές, το όμορφο χωριό του Μεραμπέλλου. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη τετράγωνη δεξαμενή (λίμνη) νερού και χάρηκα που την είδα γεμάτη. Τα δυο τελευταία χρόνια άνοιξαν όλες οι πηγές, γέμισαν όλα τα πηγάδια και όλες οι μεγάλες δεξαμενές του Πάνω Μεραμπέλλου. Η ύπαρξη της δεξαμενής έχει μετατρέψει την περιοχή σε ένα μικρό βιότοπο για πουλιά και πολύ συχνά ο επισκέπτης μέσα στο νερό της θα δει να κολυμπούν πάπιες αλλά και άλλα πουλιά.
Ο Μανώλης Παπαδογιάννης αναφέρει («Οικισμοί της επαρχίας Μεραμπέλλου») ότι στο Μεραμπέλλο δεν γνωρίζουμε άλλο οικισμό με την κατάληξη -ιες και επισημαίνει ότι αν το τοπωνύμιο γραφεί Δωργιές οδηγεί σε κάποια παρουσία Δωριέων, ενώ αν γραφτεί Δοργιές στη λέξη δορά (δέρμα) δηλαδή σε περιοχή με πολλές δορές, κτηνοτροφική.
Το όνομα Δωριές απαντάται αρχικά στα χρόνια της Βενετοκρατίας ως το τοπωνύμιο της Μονής του Αγίου Γεωργίου που ταυτίζεται με τη Μονή Κωνσταντίνου και Ελένης, όπου σώζονται φορητές εικόνες θαυμάσιας τέχνης από το 14ο αιώνα. Η Μονή πυρπολήθηκε επί Τουρκοκρατίας εξαιτίας της συμμετοχής της σε επαναστατικά κινήματα με αποτέλεσμα να πάθει σοβαρές φθορές ο εικονογραφικός της πλούτος. Το 1635 το μοναστήρι αναφέρεται σε απογραφή και κατοικείται από τον μοναχό Αρτέμιο Φούσκη, τον οποίο έχει θέσει ως λειτουργό ο ίδιος ο Δούκας, ο Ενετός άρχοντας της Κρήτης.
ΛΕΩΝ.Κ.