Σαν μαγική λύση που μπορεί να αντιμετωπίσει ρηξικέλευθα το πρόβλημα των ενδεχομένων πρώιμων δακοπροσβολών, συνιστάται από διάφορες πλευρές η παραγωγή αγουρελαίου!
Το αγουρέλαιο, το οποίο οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν «ωμοτριβές ή ομφάκινο» αποτελεί ένα ειδικό τύπο ελαιολάδου με τα γευστικά χαρακτηριστικά του άγουρου καρπού. Είναι κάπως πικρό ή πικάντικο με έντονη φρουτώδη γεύση, ιδιότητες που διατηρεί όμως μόνο για λίγους μήνες και ανάλογα με τον τρόπο διατήρησής του.
Έτσι, η πώληση του έχει περιορισμένο καταναλωτικό κοινό το οποίο δεν μπορεί να απορροφήσει τόσο πολύ μεγάλες ποσότητες ώστε η παραγωγή του να αποβεί επικερδής για μεγάλο αριθμό παραγωγών.
Ωστόσο η πρόωρη συγκομιδή μπορεί να έχει σημαντικές δυσμενείς συνέπειες:
Πρώτον, σίγουρη χαμηλότερη απόδοση του καρπού σε ελαιόλαδο που μπορεί να πέσει και στα 8-10/1, δηλαδή 10-12% με συνέπεια την παραγωγή περίπου του μισού λαδιού από ότι με την κανονική συγκομιδή, οπότε η απόδοση για την Κορωνέικη συνήθως φθάνει τα 4,5-5/1, δηλαδή 20-23%.
Δεύτερο, ενδεχόμενη παρουσία υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στο ελαιόλαδο αν τυχόν έχει γίνει εφαρμογή ψεκασμών σε χρόνο κοντά στην συγκομιδή.
Τρίτον, πιθανή παραγωγή ελαιολάδου με γεύση ξύλου και χαρακτηριστικά πυρηνελαίου, αν ο καρπός είναι συρρικνωμένος ή όχι επαρκώς ενυδατωμένος.
Άρα η παραγωγή αγουρελαίου μπορεί να συμφέρει μόνο στην περίπτωση που η πώληση του είναι εξασφαλισμένη σε τιμή τουλάχιστο 2/πλασια από την συνήθη. Δηλαδή, με βάση τις σημερινές τιμές, γύρω στα 6-6,5 €/κ !
Αυτά ας τα έχουν υπόψη όσοι κάνουν σχετικές συστάσεις και βέβαια όσοι τις αποδέχονται!
Νίκος Μιχελάκης
Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του ([email protected])