Εάν υπάρχει στη χώρα μας ένα συγκρότημα που να έχει σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά αυτό είναι οι «Πυξ Λαξ». Η αγάπη του κοινού αντέχει στο χρόνο. Κι όσο κι αν κυλά αυτός μπροστά, «δεν έπαψαν αγάπη να θυμίζουν».
Οι νέοι της δεκαετίας του ’90 ερωτεύτηκαν, ονειρεύτηκαν, γαλουχήθηκαν με τα τραγούδια τους τότε που η μπάντα ήταν στα ντουζένια της. Και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα, που φτασμένοι και ώριμοι πια μουσικά έχουν μετά από ένα μικρό διάλειμμα συναντηθεί ξανά περιδιαβαίνοντας την Ελλάδα κάθε καλοκαίρι. Όπως και η νέα γενιά του σήμερα, που αν και κατακλύζεται και ασχολείται κυρίως με τις μουσικές του διαδικτύου και του youtube, εντούτοις πάντα δείχνει ενδιαφέρον για ν’ ακούσει ένα από τα πιο επιδραστικά ελληνικά ροκ συγκροτήματα που εμφανίστηκαν ποτέ.
Ο Φίλιππος Πλιάτσικας, κύριος συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής των «Πυξ Λαξ», λίγες ώρες πριν εμφανιστεί (σήμερα στις 21:30) στο γήπεδο του Αγίου Νικολάου μαζί με έναν εκ των έτερων συνιδρυτών τους, το Μπάμπη Στόκα (σ.σ. ο άλλος είναι ο αείμνηστος Μάνος Ξυδούς) τραγουδώντας για το κοινό τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, μίλησε στην ΑΝΑΤΟΛΗ. Αναφέρθηκε στην πορεία τους στο χρόνο την οποία χαρακτήρισε «θαύμα», μίλησε για τις νέες γενιές μουσικών και κοινού, για το Λασίθι που αποτελεί μια «αγαπημένη γωνιά τους», αλλά και για την πιθανότητα να δούμε στη σκηνή και κάποια… μουσική έκπληξη.
Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη:
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Τελικά κ. Πλιάτσικα, «τι είναι αυτό που σας ενώνει» και αφ’ ότου έχετε παίξει μαζί για 15 και πλέον χρόνια, έχετε πλέον και μετά από μια μικρή διακοπή σμίξει ξανά μουσικά κάνοντας συναυλίες ανά την Ελλάδα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το συγκρότημα αυτό είναι το σπίτι μας, είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας και της μουσικής μας ζωής. Υπάρχουν πολλοί σοβαροί λόγοι για να αισθανόμαστε πλήρεις, όταν έχουμε ενασχόληση με το συγκρότημα. Και επειδή τα καλοκαίρια μπορεί πιο εύκολα να υποστηριχθεί μια περιοδεία, τότε προσπαθούμε να είμαστε ενεργοί. Δεν έχουμε κάνει τέτοιο διαχωρισμό «χειμώνα-καλοκαίρι» συνειδητά, βγαίνει απλώς πρακτικά έτσι αφού π.χ. τον χειμώνα μπορούμε καλύτερα να κάνουμε προσωπικά πράγματα ο καθένας.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Τη διαχρονικότητα στην επιδραστικότητά σας και στην αγάπη του κοινού προς τους Πυξ Λαξ πώς την ερμηνεύετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό είναι ένα θαύμα και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Μας έχει και φέτος συγκινήσει αφάνταστα όλο αυτό που εισπράττουμε. Τόσα νέα παιδιά, τόσες νεαρές ηλικίες να συμπεριφέρονται όπως οι νέοι στη δεκαετία του ’90. Είναι ένα θαύμα που συντελείται όπως αυτά που σου δίνει η ζωή, που είναι δίπλα σου και πολλές φορές μερικοί από μας δεν τα καταλαβαίνουμε κιόλας ή δεν τους δίνουμε τη σημασία που πρέπει.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Και το ρωτώ, γιατί βλέπουμε να μην βγαίνουν πλέον με την ίδια συχνότητα ή και καθόλου μουσικά είδωλα…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μα ακριβώς γι’ αυτό μίλησα για θαύμα. Βλέπουμε, άλλωστε, όλοι τί προβάλλεται νυχθημερόν, τί προβάλλεται από τα μέσα και από τα κοινωνικά δίκτυα, κλπ. Το να βλέπεις τόσα νέα παιδιά στις συναυλίες ενός συγκροτήματος που υπάρχει για 33 χρόνια και να ζουν τη ζωή τους μαζί με τα τραγούδια μας, όντως είναι θαύμα. Είναι κάτι φοβερά συγκινητικό, δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό. Μην ξεχνάμε και ότι αυτή η μπάντα έχει μια ιστορία πίσω της, έχει γεμίσει το Ολυμπιακό και το Καυταντζόγλειο Στάδιο, αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να το αγνοήσει.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Η «δεξαμενή» του ελληνικού ροκ, σε τραγούδια, μπάντες, μεμονωμένους καλλιτέχνες, βλέπετε τα τελευταία χρόνια σιγά-σιγά να «στερεύει»;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εγώ δεν πιστεύω ότι δεν βγαίνουν παιδιά στο χώρο του ελληνικού ροκ, που να έχουν πραγματικά τη δική τους πρόταση και να είναι εξαιρετικά όσα κάνουν. Θεωρώ ότι είναι αρκετά αφιλόξενο το περιβάλλον που αυτή τη μουσική δεν την αγκαλιάζει, είναι σαν την αποφεύγουν και τα μέσα, αλλά και κάποιες μορφές εξουσίας.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Την περίοδο της πανδημίας πώς την βιώσατε εσείς;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν υπήρξε άνθρωπος που σε αυτή την περίοδο να μην ζοριστεί. Ήταν κάτι φοβερά βίαιο για όλους μας, μας στέρησε πολλές μορφές ελευθερίας, δικαίως ή αδίκως κι αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, ο καθένας όμως έχει τις απόψεις του. Όλοι αισθανθήκαμε ένα άγχος, μία πίεση, έναν κίνδυνο- κι αυτό λειτούργησε γενικώς φοβερά αρνητικά για την κοινωνία μας, πιστεύω εγώ σε κάποια επίπεδα και σε λίγα θετικά που είχαν να κάνουν με μία αυτοενδοσκόπηση και αυτογνωσία, για όσους είχαν αυτή τη δυνατότητα.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν φθάσει στο σημείο, όπως έχουν δηλώνει, να χάσουν δουλειές επειδή εξέφρασαν προσωπικές, πολιτικές πολλές φορές, απόψεις αυτή την περίοδο. Έχετε βιώσει/υποστεί κάτι αντίστοιχο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θεωρώ ότι το πρόβλημα που είχαμε στον κορονοϊό -δεν πιστεύω ότι είχε να κάνει με αυτή την οπτική. Δεν είχε να κάνει με κυβερνήσεις ή αντιπολιτεύσεις, ούτε με πολιτικούς, ούτε με συνδικαλισμό, ήταν πολύ μεγαλύτερο θέμα με βαθύτερο νόημα και είχε να κάνει με την ευρύτερη φιλοσοφία και τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος τη ζωή, τον πλανήτη μας, την καθημερινότητά μας, τους ανθρώπους γύρω μας.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Ένα «μήνυμα» προς τον κόσμο που θα έλθει στον Άγιο Νικόλαο να σας ακούσει από κοντά; Έχετε άλλωστε αρκετά χρόνια να παίξετε στα μέρη μας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Περιμένουμε πώς και πώς να παίξουμε γιατί ο Άγιος Νικόλαος και γενικά το Λασίθι είναι μια αγαπημένη γωνιά για εμάς, παρά το ότι έχουμε αρκετά χρόνια να εμφανιστούμε. Όσες φορές επισκεπτόμαστε το νομό Λασιθίου πάντα οι μαζώξεις μας είναι πολύ ενδιαφέρουσες και πολύ ανθρώπινες. Περιμένουμε λοιπόν να βρεθούμε ξανά από κοντά και να τα ξαναπούμε γιατί καλώς ή κακώς οι ευκαιρίες δεν μας δίνονται πολύ συχνά.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Ετοιμάζετε κάποια σύμπραξη ενδεχομένως με κάποιον ντόπιο μουσικό-κούς;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για όσο ξέρουμε όχι αλλά εμείς είμαστε απρόβλεπτοι, μπορεί το μεσημέρι πριν τη συναυλία να βρεθούμε σε ένα τραπέζι με έναν φίλο Κρητικό και κάτι να γίνει. Ειδικά τα αδέρφια Στρατάκη είναι πολύ αγαπημένοι μας οπότε… ποτέ δεν ξέρεις τί γίνεται!
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Φαντάζομαι και ότι σας λείπει πολύ από τη σκηνή και ο Μάνος Ξυδούς …
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο Μάνος λείπει, και όχι μόνο από τη σκηνή. Είναι μια απώλεια όπως όλες οι απώλειες πολύ σημαντικών προσώπων που καλούνται να αντιμετωπίσουν άνθρωποι σε πολλά επίπεδα της ζωής τους. Μακάρι η ζωή να ήταν αλλιώς και μόνο να γεννιόμασταν.
ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ
