Ανοικτό ταυτόχρονα με όλα τα Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας όλης της χώρας θα παραμείνει από τις 8 το πρωί έως τη 1 το μεσημέρι της Τρίτης 8 Νοεμβρίου το Ιατρείο Πόνου του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου, στα πλαίσια της Ημέρας Ανοικτών Ιατρείων Πόνου & Παρηγορικής Φροντίδας που φέτος θα γιορταστεί την ίδια μέρα. Τα ιατρεία θα συντονιστούν για 6η συνεχή χρονιά, με στόχο την ευαισθητοποίηση της Πολιτείας για τους ασθενείς που υποφέρουν από χρόνιο πόνο και άλλα βασανιστικά συμπτώματα σοβαρών νόσων και οι οποίοι κινδυνεύουν να μείνουν εντελώς αβοήθητοι αν η Πολιτεία δεν λάβει άμεσα μέτρα.
Με το μήνυμα των αναισθησιολόγων με αφορμή την σημερινή Ημέρα να είναι η Ελεύθερη Πρόσβαση για όλους στη θεραπεία του Πόνου.
Τα Ιατρεία Πόνου, λειτουργούν χάρη στον εθελοντισμό αναισθησιολόγων εξειδικευμένων στη Διάγνωση και στην Αντιμετώπιση του πόνου (Αλγολόγοι), δεδομένου ότι μέχρι και σήμερα δεν έχει υλοποιηθεί το χρόνιο αίτημα να ενταχθούν στους Οργανισμούς των νοσοκομείων. Με την έλλειψη αναισθησιολόγων, που αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη πληγή του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και την πίεση των υπαρχόντων να λειτουργήσουν τη χειρουργική αίθουσα, να αντιμετωπίσουν έκτακτα περιστατικά είτε στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), είτε στις κλινικές είτε στις ΜΕΘ, να αποτελούν δεδομένα που επιδεινώνουν έτι περαιτέρω τη νοσηρή κατάσταση αυτών των ιατρείων, με αποτέλεσμα την μη τακτική λειτουργία τους – κάτι που έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στους ίδιους τους ασθενείς, όσο και στις οικογένειες τους και σε όλο το Σύστημα Υγείας.
Όπως δηλώνει στην ΑΝΑΤΟΛΗ η Διευθύντρια του Αναισθησιολογικού Τμήματος και υπεύθυνη του Ιατρείου Πόνου του ΓΝΑΝ Σοφία Παπαντωνάκη, η ανακούφιση από τον πόνο είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα κάθε πολίτη και πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως κάθε άλλη νόσος. «Γεγονός είναι ότι έως και σήμερα ο πόνος υπο-διαγιγνώσκεται και επομένως δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς, με αποτέλεσμα την εμφάνιση όλων των δυσμενών επιπλοκών του».
«Αδύνατον να λειτουργήσει όπως επιβάλλεται»
Στη βάση του ότι σύμφωνα και με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, περίπου το 35% του πληθυσμού υποφέρει από χρόνιο αθεράπευτο πόνο, ένα νόσημα που επηρεάζει σε σοβαρό βαθμό τις καθημερινές λειτουργικές ικανότητες του ασθενούς και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ανικανότητα, αναπηρία ακόμα και στο θάνατο, η κ. Παπαντωνάκη υπογραμμίζει την ανάγκη τα Ιατρεία Πόνου να λειτουργούν σε τακτική βάση, να ενταχθούν στους οργανισμούς των νοσοκομείων αλλά και να προχωρήσει η πρόσληψη αναισθησιολόγων ιατρών.
Όσο για το Ιατρείο Πόνου του ΓΝΑΝ, σημειώνει ότι ουδέποτε υπήρξε εμπόδιο από πλευράς της Διοίκησης, στη λειτουργία του όπως συχνά συμβαίνει σε άλλα νοσοκομεία, πάρα ταύτα όμως «είναι αδύνατον να λειτουργήσει όπως επιβάλλεται σύμφωνα με τις ανάγκες, δηλαδή μία φορά τουλάχιστον την εβδομάδα, λόγω του αριθμού των αναισθησιολόγων που ήδη υπάρχει στο τμήμα μας. Ευελπιστώ η Πολιτεία να κάνει αυτά που πρέπει γιατί ο πόνος, το 5ο ζωτικό σημείο, πρέπει να αξιολογείται συστηματικά και να αντιμετωπίζεται όπως κάθε άλλη νόσος».
Σημειώνεται πως σήμερα το Ιατρείο Πόνου του ΓΝΑΝ δέχεται ραντεβού νέων ασθενών 2 φορές το μήνα, ενώ επανεξετάσεις ή επεμβατικές τεχνικές πραγματοποιούνται άλλες ημέρες οι οποίες καθορίζονται από την κ. Παπαντωνάκη, ανάλογα το πρόγραμμα του αναισθησιολογικού τμήματος.
Σημειώνεται πως την δραματική κατάσταση που επικρατεί στα Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας των νοσοκομείων της χώρας μας, παρουσίασαν την περασμένη Πέμπτη, σε διαδικτυακή σύσκεψη που διοργάνωσε η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. εν όψει της Ημέρας Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου & Παρηγορικής Φροντίδας, Καθηγητές και Διευθυντές Αναισθησιολόγοι, από κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Στην σύσκεψη παρουσιάστηκαν επίσης από την αντιπρόεδρο της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. ,Ομότιμη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ κ. Ιωάννα Σιαφάκα, τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της έρευνας που διεξάγει η εταιρία μέσω ερωτηματολογίων στα ΙΠ&ΠΦ και στα οποία τεκμηριώνονται οι ελλείψεις και οι ανάγκες τους.
Στην έρευνα αποτυπώνονται μεταξύ άλλων η επείγουσα ανάγκη ένταξης των ιατρείων πόνου στο οργανόγραμμα των νοσοκομείων, η ανάγκη για επάρκεια σε αναισθησιολόγους, νοσηλευτές, φυσικοθεραπευτές, ψυχολόγους κι άλλους υποστηρικτικούς κλάδους, η ανάγκη δημιουργίας δομών κατ’ οίκον νοσηλείας και ξενώνων παρηγορικής αγωγής, η ένταξη του επιστημονικού πεδίου στα υποχρεωτικά μαθήματα των ιατρικών σχολών, η διεπιστημονική συνεργασία, η απρόσκοπτη πρόσβαση σε φάρμακα και παρεμβατικές τεχνικές.
ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ
