Σε μια ακόμη σπουδαία διοργάνωση δρόμου υπεραποστάσεων και τον Ευχίδειο άθλο ο οποίος καλύπτει τη διαδρομή Πλαταιές- Δελφοί, αγωνίστηκε ο Μάνος Παρασκάκης. Στον αγώνα του οποίου το όνομά του είναι παρμένο από τον Ευχίδα, ο οποίος έτρεξε αυτή την απόσταση το 479 π.Χ., μετά τη Μάχη των Πλαταιών, θέλοντας να φέρει στις Πλαταιές νέο “ιερό πυρ” από τους Δελφούς, γιατί οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι αυτό που είχαν μολύνθηκε από την παρουσία των Περσών, ο Νεαπολίτης δρομέας έβγαλε χωρίς προβλήματα την απόσταση με μήκος 107,5 χιλιόμετρα και χρόνο 13.13.03, τερματίζοντας εικοστός τέταρτος, σε σύνολο εβδομήντα πέντε συμμετεχόντων. Για τον Παρασκάκη ήταν ο τρίτος του ultra αγώνας μετά τον πρώτο που ήταν δωδεκάωρο σιρκουι στο Ολυμπιακό ποδηλατοδρόμιο του Σχοινιά και δεύτερος ο δρόμος των Αθανάτων (142χλμ).
«Αισθάνεσαι δέος»
Ο ίδιος μίλησε στην ΑΝΑΤΟΛΗ και για αυτό το εγχείρημα του, λέγοντας «Ήταν ένας πολύ απαιτητικός αγώνας, αλλά παρ’ όλα αυτά είχε την αίγλη περνώντας από ιστορικά σημεία της πατρίδας μας και αισθάνεσαι δέος, όπως το πεδίο της Μάχης των Πλαταιών, της Μάχης των Λεύκτρων βλέποντας το μνημείο και άλλα ωραία μέρη, με τον τερματισμό στους Δελφούς και στο μαντείο αντικρίζοντας το με το ξημέρωμα είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω. Ήταν νυχτερινός ο αγώνας, καθώς ξεκινήσαμε στις 19.00 και όλο το βράδυ κάναμε τη διαδρομή, παράλληλα με έναν ακόμη αγώνα που ξεκίνησε στα 2.00 των «9 Μουσών» 59χλμ., κάτι που έφερε μια μικρή… αναστάτωση βλέποντας τους αθλητές-τριες του με περισσότερες δυνάμεις, έως ότι καταλάβουμε ότι ήταν σε διαφορετικό αγώνα από τον δικό μας».
Για το αν αντιμετώπισε κάποιο απρόοπτο, είπε «Δόξα το Θεό, παρ’ ότι είχα ένα μικροπρόβλημα τραυματισμού, ευτυχώς δεν είχα αισθάνθηκα κάποια ενόχληση, έχοντας προετοιμαστεί κατάλληλα με τον προπονητή μου Γιάννη Τζανετάκη του «Tzanetakis Lab» και με τον ορθοπεδικό Παπαδοπούλη Γιώργο ο οποίος μου έκανε τη μέθοδο PRP, προκειμένου να αποφύγω την επέμβαση. Έτσι, σωματικά ήμουν πάρα πολύ καλά. Ακόμη και τα τελευταία δέκα χιλιόμετρα μπορώ να πω ότι τα πήγα καλύτερα και από αυτά που είχαν προηγηθεί, καθώς επιτέλους η διαδρομή έγινε κατηφορική».
Σε ότι έχει να κάνει με την επίδοση του και αν έμεινε ευχαριστημένος, απάντησε «Κάθε χρονιά η διαδρομή έχει την αντίθετη εκκίνηση και τερματισμό. Φέτος σε σχέση με αυτούς που ξεκινούν από τους Δελφούς και τερματίζουν στις Πλαταιές έχοντας πιο εύκολη διαδρομή, έγινε η αντίθετη διαδρομή και έτσι είχε 47χλμ. τουλάχιστον ανηφόρα (σχεδόν ο μισός). Κάτι που έκανε τον αγώνα πολύ δύσκολο, πράγμα που δεν το περίμενα. Σε συνδυασμό με τον πολύ δυνατό αέρα ήταν ακόμη πιο δύσκολος, ο οποίος όταν έπεσε ακολούθησε η υγρασία. Θεωρώ ότι θα είχα κάνει ακόμη καλύτερο χρόνο, με την αντίθετη διαδρομή».
Τέλος, για τον επόμενο στόχο του, ανέφερε «Τώρα θέλω να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω, ενώ μια συμμετοχή σε τέτοιους αγώνες είναι και κοστοβόρα. Αρωγός στη προσπάθειά μου στον Ευχίδειο Άθλο ήταν η αγαπημένη καφετέρια «Δρήρος» της Νεάπολης και νονοί της αδικοχαμένης Μελίνας, ο Γιώργος και η Ελένη όπως επίσης η μεγάλη, αγαπημένη και γνωστή αλυσίδα Super Market «Χαλκιαδάκης». Ενδεχομένως το Δεκέμβριο σε περίπτωση που διεξαχθεί το Κνωσός-Φαιστός μια απόσταση 70χλμ., να την τρέξω. Είναι κάτι που δεν το έχω κάνει ποτέ και ίσως το δοκιμάσω».
