Από το καλοκαίρι του 2013 που παραιτήθηκα από Διοικητής και Πρόεδρος του Δ.Σ. του πρώην Θεραπευτηρίου Χρόνιων Παθήσεων Λασιθίου (ΘΧΠΛ), επέλεξα συνειδητά να απέχω από κάθε δημόσια παράθεση των απόψεων μου για τα τεκταινόμενα στον χώρο της πρόνοιας. Όμως δεν μπορώ να σιωπήσω για κάτι που διάβασα στην Ανατολή στο φύλλο της Δευτέρας 2 Οκτωβρίου.
Με μεγάλη μου λύπη λοιπόν διάβασα ότι το 7ο συνέδριο «Επ’ Αρωγή», θα γίνει τελικά στα Χανιά και όχι στον Άγιο Νικόλαο, την έδρα που καθιέρωσε το συνέδριο αυτό στη συνείδηση όλων όσων ασχολούνται με τα Προνοιακά θέματα στην Ελλάδα και μάλιστα, όπως δηλώνει ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κρήτης Κος Σταύρος Καναβάκης: «τα συνέδρια στο εξής, θα γίνονται εκ περιτροπής σε διαφορετική πόλη της Κρήτης, κάθε χρόνο».
Το «Επ’ Αρωγή» όμως δημιουργήθηκε με διττό σκοπό. Από την μια να δώσει επιτέλους φωνή στους επαγγελματίες της Πρόνοιας και να τους ενημερώνει ετησίως για τις τελευταίες εξελίξεις του επαγγέλματός τους με εισηγήσεις πολύ υψηλού επιστημονικού επιπέδου από όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά παράλληλα, να διαφημίζει και την πόλη του Αγίου Νικολάου και το Νομό Λασιθίου που φιλοξενεί το πρώην Θεραπευτήριο. Επικουρικά, το ΘΧΠΛ θα ενδυνάμωνε τη θέση του στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε (με τις συνεχείς συνενώσεις δομών), θα αποκτούσε κυριαρχικό ρόλο στις εξελίξεις και νέες τάσεις στο χώρο και θα γινόταν έτσι σημείο αναφοράς σε συνδυασμό με το Gentle Teaching (που πάλι πρώτο το ΘΧΠΛ έφερε στην Ελλάδα), τη δημιουργία του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» αλλά και το πολυαισθητηριακό περιβάλλον Snoezelen.
Εδώ καλό θα είναι να αναφέρω ορισμένα πράγματα μη γνωστά στο ευρύ κοινό. Με δεδομένο ότι Προνοιακό συνέδριο και μάλιστα διήμερο δεν είχε γίνει ποτέ στα χρονικά της Πρόνοιας στην Ελλάδα, απαιτήθηκε πολύς κόπος για να πειστούν οι αρμόδιοι της κεντρικής διοίκησης για την αναγκαιότητά του. Θυμάμαι χρειάστηκε να ανέβω τρείς φορές στην Αθήνα και να κάνω δεκάδες τηλεφωνήματα για να πείσω τους αρμοδίους και να πάρω έτσι την αιγίδα του Υπουργείου, πράγμα υπερ-απαραίτητο για την επιτυχία του. Ειδικά εκείνη την εποχή, την εποχή του πρώτου μνημονίου, που όλη η κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος είχε υποστεί ένα πολύ μεγάλο «σοκ», το να ζητάω έγκριση για επιπλέον έξοδα (όταν το πνεύμα ήταν για συρρίκνωση των δαπανών) έμοιαζε ουτοπικό. Ο Κος Καναβάκης μάλιστα ήταν μέλος εκείνου του Δ.Σ. και ξέρει από πρώτο «χέρι» τις προσπάθειες που είχα καταβάλλει. Τελικά με πληθώρα επιχειρημάτων και με επιμονή, οι αρμόδιοι είδαν τη «μεγάλη εικόνα» και το πόσα πολλά ένα τέτοιο συνέδριο μπορεί να προσφέρει μακροπρόθεσμα στο χώρο και το ενέκριναν επίσημα.
Το 1ο «Επ’ Αρωγή» λοιπόν έγινε το 2011 και η επιτυχία του ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Όλος ο Προνοιακός χώρος το «αγκάλιασε» αμέσως, είχαμε συνέδρους απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό. Φυσικά το συνέδριο καθιερώθηκε αυτομάτως, έγινε θεσμός, γινόταν ετησίως και κάθε χρόνο, σαν το καλό κρασί, «ωρίμαζε» και γινόταν καλύτερο και ουσιαστικότερο.
Πού γινόταν όμως, οπουδήποτε; Σε οποιαδήποτε πόλη; Όχι βέβαια.
Γινόταν στον Άγιο Νικόλαο του Νομού Λασιθίου εκεί που πρώτο-δημιουργήθηκε και εξ όσων γνωρίζω, ήταν και το μόνο Πανελλήνιο συνέδριο που γινόταν στον Άγιο Νικόλαο κάθε χρόνο γενικώς. Ακόμα και η 1η διοίκηση του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κρήτης, που είχε ένα μόνο Λασιθιώτη στο Δ.Σ., εμένα, δε διανοήθηκε καν να συζητήσει (πόσο μάλλον να υλοποιήσει) αλλαγή του τόπου διεξαγωγής του συνεδρίου. (Εδώ να κάνω και μία παρένθεση ως οφείλω: τουλάχιστον η τωρινή διοίκηση του Κέντρου μου στέλνει πρόσκληση για το συνέδριο, σε αντίθεση με την προηγούμενη).
Φτάσαμε λοιπόν τώρα το 2017, η 2η διοίκηση του Κέντρου, με Πρόεδρο και Αναπληρωτή Πρόεδρο Αγιονικολιώτες, να αποφασίζει το συνέδριο να φύγει από τον Άγιο Νικόλαο και αν ποτέ ξαναγυρίσει θα είναι εκ περιτροπής! Ε τότε, με δεδομένο ότι το συνέδριο είναι πανελλήνιο, γιατί όχι, να αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται και σε άλλα μέρη της Ελλάδος, εκτός Κρήτης. Να γίνει στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στη Φλώρινα, κ.λπ., είμαι σίγουρος ότι θα το δεχτούν τα ιδρύματα στις πόλεις αυτές ως «μάννα εξ ουρανού» και σε καμμιά τριανταριά χρόνια να ξαναγίνει και στον Άγιο Νικόλαο. Μα είναι ποτέ δυνατόν;
Μπορεί κάποιος π.χ. να φανταστεί το Διεθνές συνέδριο που γίνεται ανελλιπώς κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη να γίνεται οπουδήποτε αλλού εκτός Θεσσαλονίκης; Χώρους για τέτοια συνέδρια έχουν και άλλες μεγάλες πόλεις και σίγουρα δε θα λέγανε όχι να το διοργανώσουν. Θα το άφηνε όμως ποτέ η Θεσσαλονίκη να φύγει ή καμμιά κυβέρνηση θα αποφάσιζε να της το πάρει; Ακούγεται αδιανόητο ακόμα και ως αστείο. Και για να γυρίσω στο προκείμενο, μπορείτε να φανταστείτε το «Επ’ Αρωγή» να είχε καθιερωθεί για χρόνια στα Χανιά (ή στο Ηράκλειο) και Χανιώτης (ή Ηρακλειώτης) Πρόεδρος να είχε εισηγηθεί να γίνει το συνέδριο στον Άγιο Νικόλαο ή να επέτρεπε να γίνει; Αφήνω τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του.
Ποιος λοιπόν αποφάσισε να γίνει το συνέδριο στα Χανιά; Τα θέματα στο Δ.Σ. ως γνωστόν τα εγκρίνει προς συζήτηση και τα εισηγείται ο Πρόεδρος. Ποιος εισηγήθηκε λοιπόν κατ’ αρχάς να συζητηθεί στο Δ.Σ. αλλαγή του τόπου διεξαγωγής; Ποιοι ψήφισαν από το Δ.Σ. να γίνει στα Χανιά και ποιοι ψήφισαν να παραμείνει στον Άγιο Νικόλαο; Όσοι ενδιαφερόμαστε και για το συνέδριο και για τον τόπο, απαιτούμε τα πρακτικά της συνεδρίασης και απαντήσεις, τις οποίες θεωρώ ότι ο φίλος Σταύρος Καναβάκης οφείλει να τις δώσει. (Εδώ να κάνω άλλη μία παρένθεση και να πω ότι τον Σταύρο τον Καναβάκη τον θεωρώ άνθρωπο καλών και ειλικρινών προθέσεων για τα άτομα με αναπηρία και τον Προνοιακό χώρο γενικότερα).
Προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξηγήσεως, εύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριο, επιτυχία που θεωρώ δεδομένη και σίγουρη, γιατί τα θεμέλια του συνεδρίου είναι τόσο «βαθιά» και καλά δομημένα που πολύ δύσκολα θα κλονιστούν. Όσα έγραψα τα έγραψα γιατί θεωρώ το «Επ’ Αρωγή» πνευματικό μου «παιδί» και έτσι μου είναι πολύ δύσκολο να το βλέπω να «ξεστρατίζει» και εγώ να παρακολουθώ απαθής.
Τέλος μία γενικότερη αναφορά. Ο Νόμος Λασιθίου είναι μακράν ο πιο «ριγμένος» Νομός στην Κρήτη και ίσως από τους πιο «ριγμένους» στην Ελλάδα. Το ξέρετε και το βιώνετε όλοι όπου και αν κοιτάξετε, σε οτιδήποτε αφορά την ανταποδοτικότητα του Δημοσίου προς εμάς τους πολίτες. Ας μη βγάζουμε όμως και οι Λασιθιώτες μόνοι μας τα μάτια μας.
Μετά Τιμής
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΗΛΙΟΣ
