«Φρέσκα πρόσωπα, νέες ιδέες. Το ποδόσφαιρο πάει μπροστά. Εμείς εδώ στο Λασίθι δεν μπορούμε να «χορταριάζουμε». Η πέτρα πρέπει να κυλάει…».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Μανώλη Γιανναδάκη, ο οποίος αποκάλυψε την πρόθεση του να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα στις επικείμενες εκλογές του Ιουνίου για την προεδρία στον σύνδεσμο διαιτητών ποδοσφαίρου Λασιθίου. Όπως υπογράμμισε χαρακτηριστικά είναι ώρα να βγουν μπροστά νέα παιδιά με όρεξη και όραμα για το μέλλον.
– Το όνομα Μανώλης Γιανναδάκης έχει συνδεθεί άρρηκτα όλα αυτά ΤΑ χρόνια με Τη σημαντική ανάπτυξη της διαιτησίας στο Λασίθι. Εσείς το εισπράττετε αυτό;
«Έχετε σκεφτεί η δική μου παρουσία να μην βοηθάει πλέον; Μπορεί για πολλούς να κάνω και ζημιά με το να παραμένω. Ίσως και εσείς να έχετε ακούσει τη φράση «Ο Γιανναδάκης είναι κατεστημένο εδώ στο Λασίθι. Δεν αφήνει κανένα άλλο πρόσωπο να βγει μπροστά».
Σε αυτή τη διαδρομή από το 1983 που ξεκίνησε τη λειτουργία του ο Σύνδεσμος (ο τελευταίος που ιδρύθηκε στην Ελλάδα), μετά την απόσχιση των ομάδων του Λασιθίου από το Ηράκλειο, σίγουρα έγιναν πολλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Έγιναν και λάθη. Ποιος όμως δεν κάνει λάθη; Ήταν ένας καθημερινός δύσκολος και επίπονος αγώνας, με μοναδικό στόχο την βελτίωση της διαιτησίας στο νομό μας».
– Σκέφτεστε δηλαδή να αποχωρήσετε από τα διαιτητικά δρώμενα του Λασιθίου;
«Όχι απλά το σκέφτομαι. Έχω πάρει την απόφαση μου. Στις επικείμενες εκλογές του Συνδέσμου Διαιτητών δεν θα θέσω εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία. Μεγαλώσαμε… . «Φρέσκα» πρόσωπα, νέες ιδέες. Το ποδόσφαιρο πάει μπροστά. Εμείς εδώ στο Λασίθι δεν μπορούμε να “χορταριάζουμε”. Η πέτρα πρέπει να κυλάει…
Έχουμε νέα παιδιά ικανά, τα οποία μπορούν να σηματοδοτήσουν τη νέα εποχή στον χώρο της διαιτησίας. Πρέπει και εμείς από την πλευρά μας να τα βοηθήσουμε να βγουν μπροστά».
– Έχει μέλλον η διαιτησία στο νομό Λασιθίου;
«Όπως προανέφερα είμαστε ο τελευταίος σύνδεσμος διαιτητών που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα. Οι δυσκολίες πολλές, γιατί είμαστε και μικρός νομός. Το πιο βασικό είναι ότι δεν έχουμε νέα παιδιά στη διαιτησία. Προσπαθούμε πάρα πολύ να τα φέρουμε στο χώρο, όμως δύσκολα έρχονται και πολύ εύκολα φεύγουν. Με μία στραβή, ένα κακό αποτέλεσμα, μία ανακοίνωση ομάδας, ένα γιουχάισμα από την εξέδρα, Κάνουν τα παιδιά και απογοητεύονται. Αυτή τη στιγμή στο σύνδεσμο έχουμε 35 άτομα, από τα οποία σφυρίζουν οι 25. Και από αυτούς μόλις οι 18 είναι σε υψηλό επίπεδο.
Πιστεύω όμως πραγματικά ότι «ναι» η διαιτησία στο Λασίθι έχει μέλλον. Ήδη έχουμε πετύχει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια (παρατηρητές, διαιτητές και βοηθούς SuperLeague, το ίδιο σε Football League και Γ’ Εθνική κ.α.). Η προσπάθεια πρέπει όμως να συνεχιστεί γιατί η διαιτησία πάει μπροστά. Δεν μένει στάσιμη».
– Αν ένα παιδί έρθει και σας πει ότι θέλει να ασχοληθεί με τη διαιτησία τι θα το συμβουλεύατε;
«Κατ’ αρχάς πρώτος εγώ θα του έπαιρνα στολή και σφυρίχτρα για να ξεκινήσει. Είναι υπέροχη η ενασχόληση με το χώρο αυτόν. Αξίζει τα νέα παιδιά να στρέψουν το βλέμμα τους προς τη διαιτησία. Έχει να σου προσφέρει πολλές συγκινήσεις. Αρκεί βέβαια όσα παιδιά θέλουν να ασχοληθούν να έχουν αγάπη γι’ αυτό που κάνουν και να έχουν θέληση να προχωρήσουν».
– Κάνοντας το δικό σας απολογισμό, τι «γεύση» σας αφήνει όλο αυτό το ταξίδι; Καλύτερα διαιτητής ή παρατηρητής;
«Γλυκόπικρη… . Η διαιτησία είναι στιγμές. Και καλές και κακές. Μέσα από το χώρο αυτό καταξιώθηκα σαν διαιτητής. Σφύριξα Α’ Εθνική, διηύθυνα παιχνίδια στο εξωτερικό, έζησα πολλά. Έκατσα από το 1991 μέχρι το 2002. Έφυγα από το ποδόσφαιρο με μία τεράστια ικανοποίηση.
Όσο για το ερώτημα διαιτητής ή παρατηρητής; Ξεκάθαρα διαιτητής. Είναι υπέροχο το συναίσθημα να μπαίνεις στο γήπεδο. Να μυρίζεις το χορτάρι…. .
Γι’ αυτό λέω και στα παιδιά που είναι τώρα διαιτητές να εκμεταλλευτούν αυτές τις στιγμές. Είναι μοναδικές. Δεν μπορούν να διανοηθούν όταν θα “κρεμάσουν” τη σφυρίχτρα πόσο θα τους λείψουν αυτές οι στιγμές…».
ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ