«Ανακαλύψαμε ξανά τα βιβλία!». Αυτή είναι η κουβέντα που έχω ακούσει από πολλούς συμπολίτες μου και αφορά κι εμένα. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω αντικαταστήσει χρόνο που διέθετα για την τηλεόραση, με χρόνο που διαθέτω για να διαβάζω βιβλία… και μ’ αρέσει! Ιδίως το βράδυ ανυπομονώ να συνεχίσω την ανάγνωση του βιβλίου που έχω ξεκινήσει.
* Σίγουρα σε αυτό βοήθησε η πανδημία και η απομόνωση που αναγκαστήκαμε όλοι μας να ζήσουμε. Είναι γεγονός ακόμα ότι η υπερβολική χρήση του διαδικτύου, σε υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, έφερε την ανάγνωση βιβλίων σε δεύτερη μοίρα. Υποθέτω όχι σε όλους, αλλά σε πολλούς.
* Η ψυχολόγος Δήμητρα Διδαγγέλου αναφέρει ότι όλοι έχουμε νιώσει κάποια στιγμή τις ανακουφιστικές ιδιότητες που μπορεί να έχει η ανάγνωση του κατάλληλου βιβλίου την κατάλληλη στιγμή και αυτό φαίνεται ότι είχαν ανακαλύψει από πολύ νωρίς και στην αρχαία Ελλάδα. Άλλωστε, ο όρος «bibliotherapy» («βιβλιοθεραπεία») που ήταν και ο πρώτος που χρησιμοποιήθηκε, προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «βιβλίο» και «θεραπεία».
* Στα οφέλη από τη χρήση των βιβλίων για θεραπευτικούς σκοπούς συγκαταλέγεται και το ότι τα άτομα μπορούν να γίνουν πιο κοινωνικά, ν’ αυξήσουν την αυτογνωσία τους, ν’ αναπτύξουν τη συμπόνια και την ενσυναίσθηση. Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο μεταφερόμαστε στον κόσμο του, ταυτιζόμαστε με τους ήρωες και τα βιώματά τους, προβληματιζόμαστε, ταξιδεύουμε μαζί τους. Το ταξίδι της ανάγνωσης εκτός από πνευματικό είναι και ψυχικό και μπορεί να οδηγήσει σε μια διαδικασία επουλωτική, καθαρκτική και θεραπευτική. Αυτή ακριβώς είναι και η βάση της βιβλιοθεραπείας.
* Η Ελπίδα (της ΑΝΑΤΟΛΗΣ) μας ενημέρωσε και για τη λέξη librocubicularist! Λέμε έτσι κάποιον ή κάποια που διαβάζει στο κρεβάτι! Από τις λατινικές λέξεις liber (βιβλίο) + cubiculum (κρεβατοκάμαρα). Είναι ένας librocubicularist!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
