Κάποιους ανθρώπους δεν τους ξεχνάς ποτέ γιατί με τη στάση ζωής τους αφήνουν τα σημάδια μέσα στην ψυχή σου για να τους θυμάσαι πάντα.
Ενας από αυτούς είναι και ο ΣΠΥΡΟΣ..
Πέρασε ένας χρόνος που το πλοίο της ζωής του Σπύρου χάθηκε στον ορίζοντα από το οπτικό μας πεδίο, συνεχίζοντας το ταξίδι του προς την αιωνιότητα.
Λένε ότι δεν ξέρεις πόσο πολύτιμος είναι κάποιος μέχρι να τον χάσεις…
Η αλήθεια είναι ότι εγώ ήξερα, πόσο σπουδαίος, σημαντικός και πολύτιμος φίλος και συνάδελφος ήταν ο Σπύρος, αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα τον χάσω…..
Και όμως, ο καθορισμός της μοίρας μας και κυρίως φυσικά ο θάνατος, είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμη και έξω από την ανθρώπινη επιθυμία…
Η μακροχρόνια στενή, ειλικρινής σχέση φιλίας μας, βασισμένη στην αγάπη, τον
αλληλοσεβασμό και αλληλοεκτίμηση, η στενή συνεργασία μας, η καθημερινή επαφή και συνύπαρξη στο γραφείο, μου δίνουν νομίζω το δικαίωμα, με απλότητα και σεβασμό στη μνήμη του και την οικογένειά του, να αναφερθώ στον σπουδαίο αυτό άνθρωπο, που άφησε σε όλους όσους τον γνώρισαν και τον έζησαν τα σημάδια του μέσα στην ψυχή μας…
Η ανατροφή του μέσα σε μια οικογένειά με σταθερές και ξεκάθαρες αρχές και αξίες, του διέπλασε ένα χαρακτήρα έντιμο, γεμάτο από αξιοπρέπεια, ευγένεια, καλοσύνη, ντομπροσύνη, αλτρουισμό, προσφορά, και φιλοξενία, τον οποίο εξέλιξε με τις σπουδές του και τη φιλομάθειά του.
Είχε την ευτυχία να δημιουργήσει μια καλή και όμορφη οικογένεια, διότι ο Θεός του χάρισε μια αξιόλογη ικανότατη, πανέμορφη σε όλα σύζυγο, την Ξανθούλα του όπως την αποκαλούσε, μεγαλωμένη με αρχές και ίδια στοιχεία χαρακτήρα με εκείνο.
Όλο το διάστημα δε της περιπέτειας της υγείας του, δεν του άφησε λεπτό το χέρι…..τον κρατούσε σφιχτά, με πολλή αγάπη και φροντίδα…πάλευε με αξιοπρέπεια μαζί του το θηρίο που εισέβαλε και τάραξε τη ζωή τους, με την ελπίδα να βγουν νικητές από αυτό τον άδικο σκληρό και άνισο αγώνα.
Αλλά του χάρισε και τη μεγάλη αγάπη της ζωής του, τη λατρεμένη του, τη μονάκριβη κόρη του τη Νικολέτα του…που θα συνεχίσει να τιμά το όνομα του.
Ο Σπύρος ήταν για όλους το πρότυπο του οικογενειάρχη, το παράδειγμα του υπαλλήλου, το υπόδειγμα του φίλου, του συνεργάτη, ο έντιμος, ο ευγενής και χαμογελαστός άνθρωπος που πάντα με τον καλό του λόγο και ποτέ διαφορετικά σκεπτόμενος, έβρισκε τον τρόπο να γεφυρώνει τις σχέσεις των ανθρώπων.
Δεν είπε ποτέ κακό λόγο για κανένα.
Υπήρξε πάντα μια μεγάλη, ανοιχτή, θερμή αγκαλιά.
Άνθρωπος νηφάλιος, όρθιος στην ψυχή, αριστοκράτης στην παράσταση με βλέμμα καθαρό και αθεράπευτα δοτικός και φιλόξενος.
Μια πηγή ζωντάνιας, ανεξάντλητης ενέργειας και θετικής σκέψης, φιλομαθής, άριστος υπάλληλος, αξιαγάπητος συνάδελφος, ανιδιοτελής, δίκαιος, φιλικός, μεθοδικός, με παραγωγικό τρόπο σκέψης.
Στην ολιγόχρονη άσκηση των καθηκόντων του ως υπάλληλος ΔΟΥ, δεν τον άγγιξε η ματαιοδοξία, η επιδειξιομανία, δεν έχασε την ανθρωπιά και το ήθος του.
Ποτέ δεν ύψωσε τον τόνο της φωνής του, ποτέ δεν προέβη σε χαρακτηρισμούς για κανένα, ποτέ δεν έθιξε κανένα με οποιοδήποτε τρόπο.
Σε τυχόν διαφωνία , πάντα υπήρχε κλίμα αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανόησης.
Ήταν για όλους τους συναδέλφους ο αγαπητός, χαμογελαστός, ο γλυκός Σπυράκος μας….
Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε ,τον αγαπήσαμε και στερούμαστε έντονα την παρουσία του, τη φιλία του, την πραότητα του, την ήρεμη δύναμη του, τις συζητήσεις μας, την αγάπη του που απλόχερα εισπράτταμε..
Κανείς από όσους τον γνώρισαν δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα άφηνε τόσο νωρίς αυτό το ΚΕΝΟ.
Με το φευγιό του πέθαναν οι όμορφες στιγμές και γεννήθηκαν οι αναμνήσεις….
Έφυγε νωρίς, άφησε όμως ανεξίτηλο το αποτύπωμα καλοσύνης, αξιοπρέπειας, δοτικότητας και ήθους και πάντα θα κρατάει ζωντανή την παρουσία του στις μνήμες όλων μας.
Ένα αποτύπωμα που θα κάνει τόσο την αγαπημένη του σύζυγο όσο και τη λατρεμένη του κόρη, τους σεβαστούς γονείς του και τον αδελφό του, τον αγαπημένο θείο του, να νοιώθουν περήφανοι για την κοινωνική αποδοχή και καταξίωση αλλά και για το φωτεινό και ειλικρινές χαμόγελο που με καλοσύνη σκόρπιζε απλόχερα παντού.
Όμως άνθρωποι σαν τον ΣΠΥΡΟ δεν είναι ποτέ μακριά μας…..
Και αν μπορούσαμε να τον ακούσουμε….μας λέει…..
Μην κλαίτε….δεν κοιμάμαι…Είμαι εδώ….κοντά σας….δίπλα σας…κάθε στιγμή…..σας προσέχω…σας στηρίζω…
Αρκεί να με κρατήσετε στη σκέψη σας….στην καρδιά σας…..
Ακριβέ μου Σπύρο…..
Στον ουρανό η ψυχούλα σου..
Μα εσύ είσαι κοντά μας…
Μέσα στην κάθε σκέψη μας….
Και μέσα στην καρδιά μας…..
Αιωνία η μνήμη σου….
Σοφία
