Ο καλός εκπαιδευτικός οφείλει να διασφαλίζει τη συνοχή της ομάδας και να αποτελεί συνδετικό κρίκο αυτής. Αγαπημένε μας καθηγητή, τα κατάφερες και πάλι…μετά από 24 ολόκληρα χρόνια μας ένωσες, μόνο που αυτή το φορά δεν ήταν για καλό… το άκουσμα του θανάτου σου μας συγκλόνισε κι αρχίσαμε να τηλεφωνούμε ο ένας τον άλλον, υποσυνείδητα προσδοκώντας πως θα ακούγαμε ότι η είδηση του θανάτου σου ήταν ψέμα.
Πολλές οι στιγμές που ανακαλέσαμε στη μνήμη μας, πολλά τα συναισθήματα που μοιραστήκαμε μαζί σου στα λυκειακά μας χρόνια, πολλά τα ευχαριστώ που οφείλουμε να σου πούμε γιατί τα κατάφερες να διαπλάσεις χαρακτήρες και να σε θυμόμαστε όλοι με αγάπη αγνή κι αυθεντική.
Σε μια εποχή που η φιλοσοφία της Συμπερίληψης στην εκπαίδευση δεν ήταν ακόμα διαδεδομένη, εσύ υπήρξες πρωτοπόρος συνειδητοποιώντας πως η στείρα μετωπική διδασκαλία που επέβαλε το δασκαλοκεντρικό μοντέλο δεν σε εξέφραζε και δεν βοηθούσε τον έφηβο που είχες στην τάξη σου. Η διδασκαλία στα στενά όρια της σχολικής αίθουσας κάθε άλλο από ωφέλιμη ήταν για τους ανήσυχους εφήβους που κλήθηκες να διδάξεις. Εφάρμοσες τη διδασκαλία σε Άτυπα Περιβάλλοντα μάθησης και προώθησες τις αξίες της Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης καλώντας μας να φτιάξουμε τον δικό μας κήπο για τον οποίο μάθαμε να είμαστε υπεύθυνοι.
Πολλές οι εκπαιδευτικές επισκέψεις που πραγματοποιήσαμε μαζί, πολλαπλά τα οφέλη που αποκομίσαμε ως μαθητές καθώς κατάφερες να μας εμπλέξεις ενεργά στη διαδικασία της μάθησης. Άλλωστε, όπως πολύ σωστά μας έλεγες, ο μαθητής οφείλει να είναι ενεργός και να συμβάλλει στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής του πορείας, εκφράζοντας τις προτιμήσεις του/της, οι οποίες πάντα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την Πενθήμερη εκδρομή στη Θεσσαλονίκη που περάσαμε μαζί καθώς είχαμε την τύχη να εισακουστεί το αίτημά μας και να σε έχουμε συνοδό καθηγητή…Αγαπημένε μας δάσκαλε, τώρα που αρκετοί είμαστε γονείς, ξέρουμε καλύτερα να ερμηνεύουμε τα λόγια σου και να διακρίνουμε την αγωνία σου να μας προσέχεις διακριτικά. Επέλεξες να είσαι μέλος της παρέας μας, όχι μόνο γιατί είχες ανάγκη την φρεσκάδα των νέων όπως χαρακτηριστικά έλεγες, αλλά και για να έχεις την εποπτεία χωρίς αυτό να γίνεται κουραστικό. Σου αξίζουν συγχαρητήρια γιατί χρειάστηκε να φθάσουμε 42 ετών για να το καταλάβουμε…τόσο διακριτική ήταν η παρουσία σου.
Σου χρωστάμε επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με το παράδειγμά σου, μας έμαθες πως τα λάθη είναι ανθρώπινα, συνεπώς είναι σημαντικό να τα αναγνωρίζουμε και να ζητάμε συγγνώμη. Δεν θεώρησες ποτέ πως ο εκπαιδευτικός κατέχει το αλάθητο και γι’ αυτό συχνά μας ζητούσες να αξιολογήσουμε την εκπαιδευτική διαδικασία, με γνώμονα τη γενικότερη βελτίωσή της.
Αγαπημένε μας καθηγητή, σε αποχαιρετούμε με μεγάλη θλίψη και στενοχώρια γιατί ξέρουμε καλά πως είχες πολλά να προσφέρεις στην εκπαίδευση και γενικότερα στην κοινωνία, από όποιο μετερίζι ή γεωγραφικό χώρο επέλεγες να το κάνεις.
Σου αφιερώνουμε τα λόγια του Καζαντζάκη για τον ιδανικό δάσκαλο γιατί για εμάς αξίζεις τον τίτλο αυτό… «Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες».
Με την ευχή να αναπαυθεί η ψυχή σου κι από ψηλά να καμαρώνεις για όλα αυτά που έφτιαξες, για τη γνώση που μετέδωσες για τη συμβολή σου στην εκπαίδευση μα πιο πολύ για τους ενήλικές που βοήθησες να γίνουμε…
Ευχαριστούμε δάσκαλε…
Οι απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου Νεάπολης, σχολικό έτος 1999-2000
