ΜΠΟΡΕΙ να ακούγαμε εδώ και καιρό για αμφίδρομη κίνηση στον παραλιακό.
Μπορεί να είχαμε ξανακούσει ότι η υλοποίηση της ανάπλασης ίσως χρειαστεί κι άλλο χρόνο, πιθανόν και κάποιες τροποποιήσεις.
Αλλά οι προχθεσινές ανακοινώσεις του Δημάρχου Αγίου Νικολάου στο Δημοτικό Συμβούλιο μας αιφνιδίασαν.
Και τους δημοτικούς συμβούλους της αντιπολίτευσης – πιθανόν και της συμπολίτευσης – και εμάς, τους πολίτες, που τις διαβάσαμε.
—-
ΤΟ μεγαλύτερο πρόβλημα σ’ αυτόν τον τόπο, πιστεύουμε, είναι ότι δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε συνεργατικά.
Δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε μακρόπνοα και με ένα συνολικό όραμα για το μέλλον.
Με ένα όραμα που θα ξεπερνάει τον σχεδιασμό μιας δημοτικής αρχής και θα εμπεριέχει τον σχεδιασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας.
—-
ΕΔΩ και χρόνια αναζητάμε και συζητάμε τη βελτίωση του παραλιακού δρόμου του Αγίου Νικολάου.
Του περίφημου παραλιακού που είχε σηκώσει το μεγάλο βάρος της τουριστικής ανάπτυξης της πόλης στην «ένδοξη» δεκαετία του ’80.
Και που αφέθηκε έπειτα στην τύχη του.
Ακατανόητο και επιδέχεται μεγάλης ανάλυσης πώς πραγματικά καταφέραμε να εγκαταλείψουμε αυτό το μοναδικό θησαυρό που διαθέταμε.
Ακόμα και τώρα, που ο Τουρισμός ξαναγύρισε στον τόπο μας, ξενοδοχεία, καταστήματα και κάθε είδους οικοδομήματα αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια αυτής της εγκατάλειψης.
—-
ΚΑΙ τώρα;
Ο δρόμος θα γίνει με συνοπτικές διαδικασίες διπλής κατεύθυνσης ξανά.
Χωρίς να έχουμε λύσει κανένα από τα προβλήματα που παρουσίαζε όταν και στο παρελθόν λειτουργούσε έτσι.
Μόνο που έκτοτε η τουριστική κίνηση έχει αυξηθεί, κατά συνέπεια και οι κυκλοφοριακοί φόρτοι.
—-
Η χρηματοδότηση της ανάπλασης του παραλιακού, που ήδη είχαμε εξασφαλίσει, απεμπολείται, γιατί δεν μας φτάνει ο χρόνος ή δεν μας ικανοποιούν οι μελέτες.
Αντιπροτείνεται ανάπλαση των κέντρων του Αγίου Νικολάου και της Νεάπολης· κάτι που αναμφισβήτητα χρειάζεται.
Με τι μελέτες, όμως, ώστε να μας φτάσει ο χρόνος;
Και για τον παραλιακό θα χρειαστεί να εκπονήσουμε νέες μελέτες και να αναζητήσουμε νέες χρηματοδοτήσεις…
Δεν είναι τουλάχιστον οξύμωρο;
—-
ΤΕΛΙΚΑ, το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι η ασυνέχεια των δημοτικών μας αρχών.
Είναι προφανές· τα έργα που οραματίζονται και σχεδιάζουν οι εκάστοτε δημοτικοί μας άρχοντες δεν μπορούν να ολοκληρωθούν στον ορίζοντα μιας δημοτικής τετραετίας.
Και αυτοί που αναλαμβάνουν στη συνέχεια αρνούνται να υλοποιήσουν τον σχεδιασμό των προηγούμενων.
Είμαστε καταδικασμένοι λοιπόν σε μελέτες που θα εκπονούνται και δεν θα υλοποιούνται ποτέ;
Ακόμα και όταν υπάρχουν χρηματοδοτήσεις;
—-
ΜΗΠΩΣ θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση που να εγγυάται τη συνέχεια των σχεδιασμών;
Μήπως αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα διαπαραταξιακό κάλεσμα σε διάλογο, για να μη μιλήσουμε για ένα ευρύτερο κοινωνικό κάλεσμα;
Έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε την ευρύτερη δυνατή αποδοχή και τη συνεργασία που απαιτούν οι σημαντικές αποφάσεις;
Έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε έναν μακρόπνοο σχεδιασμό και να δούμε επιτέλους κάτι να υλοποιείται σ’αυτόν τον τόπο;
Γιατί, τα χρόνια περνούν, σχεδιασμοί γίνονται και ακυρώνονται, έργα εξαγγέλλονται και δεν υλοποιούνται.
Και ο τόπος μας μένει πίσω…
?
