Μια εντυπωσιακή και σπάνια τελετουργική πρακτική της Μινωικής Κρήτης αποκάλυψαν οι αρχαιολογικές έρευνες στο Σίσι. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, οι Μινωίτες γκρέμιζαν και έθαβαν τους τάφους τους μέσω οργανωμένων τελετών και κοινών γευμάτων, σηματοδοτώντας το τέλος μιας μακραίωνης παράδοσης συλλογικής ταφής (anaskafi.blogspot). Η ανακάλυψη αυτή βασίζεται σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Antiquity και αποτελεί έργο διεθνούς ομάδας αρχαιολόγων υπό την καθοδήγηση της Βελγικής Αρχαιολογικής Σχολής.
Στη Ζώνη 9 του νεκροταφείου στο Σίσι, το οποίο χρονολογείται περίπου στο 1700 π.Χ., εντοπίστηκαν ενδείξεις μιας τελετής με σαφώς προσχεδιασμένο χαρακτήρα. Οι τελευταίοι νεκροί εναποτέθηκαν σε μικρούς λάκκους και σε μεγάλα αγγεία (πιθάρια), ενώ οι τοίχοι των ταφών κατεδαφίστηκαν εσκεμμένα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ανθρώπινα κατάλοιπα καταπλακώθηκαν, ώστε να ισοπεδωθεί το έδαφος. Το αποκορύφωμα της τελετής ήταν ένα συλλογικό συμπόσιο, όπως αποδεικνύεται από την ανακάλυψη χιλιάδων κεραμικών θραυσμάτων… κυπέλλων, πιάτων και αγγείων μαγειρικής, τα οποία σχηματίζουν ένα ξεχωριστό αρχαιολογικό στρώμα στην περιοχή του νεκροταφείου.
Μετά την τελετή, η περιοχή σφραγιζόταν με χώμα και πέτρες, δημιουργώντας έναν νέο συμβολικό τάφο, που λειτουργούσε σαν ιερός χώρος. Το εντυπωσιακό είναι ότι μεταγενέστερες γενιές δεν παραβίασαν την περιοχή, γεγονός που καταδεικνύει τον διαρκή σεβασμό στον ιερό χαρακτήρα του σημείου. Για αιώνες, οι Μινωίτες ενταφίαζαν τους νεκρούς τους σε μεγάλα, συλλογικά ταφικά οικοδομήματα: ορθογώνιες ή κυκλικές δομές, όπου αναπαύονταν διαδοχικές γενιές της ίδιας οικογένειας. Περί το 1900 π.Χ., αυτή η πρακτική άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπεται, δίνοντας τη θέση της σε πιο διακριτικές μορφές ταφής.
ΛΕΩΝ.Κ.
