«Των Αγίων Πάντων» την Κυριακή 15 Ιουνίου και γιορτάζει το εκκλησάκι που βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο του νησιού, απέναντι από το λιμάνι της πόλης του Αγίου Νικολάου.
Από τα τέλη του 16ου έως τα μέσα του 17ου αιώνα, το νησί (μαζί με το μικρότερο δίπλα που ονομάζεται «Φανάρι»), μνημονεύονται από τον Ολλανδό γεωγράφο Olfert Dapper: «Προς δε το βορειοανατολικόν του φρουρίου Μεραμπέλλου εισί δύο βράχοι εις την θάλασσαν, καλούμενοι Scogli di S. Antonio» (δηλαδή οι βράχοι του Αγίου Αντωνίου). Επίσης υπάρχει αναφορά του Francesco Basilicata, όπου στον αξιόλογο και αρκετά ακριβή χάρτη του, απεικονίζει, μικρή εκκλησία που περιβάλλεται από διάφορα οικήματα.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει, ο Πρωτοπρεσβύτερος Ευάγγελος Παχυγιαννάκης στο βιβλίο του «Σύντομος Ιστορία της Πόλεως του Αγίου Νικολάου και των Εκκλησιών αυτής» «…εάν δεχθούμε ως πιθανόν, ότι η εκκλησία δεν ήταν ορθόδοξος, τότε ίσως να διέμεναν εκεί Φράγκοι μοναχοί. Γι’ αυτό υπάρχουν και τα παρακείμενα οικήματα και αυτό εξηγεί επίσης γιατί η εκκλησία και τα πέριξ αυτής οικήματα αφέθησαν να καταρρεύσουν…».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα οχυρωματικά της Κατοχής που βρίσκονται σε διάφορα σημεία του νησιού (τα περισσότερα στο υψηλοτέρα σημεία και στην βορειοανατολική ακτή). Επίσης, υπάρχουν δεξαμενές και υπολείμματα της Ενετικής περιόδου καθώς και κάποια αρχαιολογικά ευρήματα. τα οποία μας πείθουν ότι υπήρχε κατοίκηση τα χρόνια της Καμάρας (Ελληνιστικοί Χρόνοι). Δυστυχώς δεν έχει γίνει ποτέ συστηματική ανασκαφή.
Τα νησιά παραμένουν αναξιοποίητα. Θα μπορούσε να γίνει μια ήπια παρέμβαση (ιδίως στο πίσω μέρος), με τη δημιουργία περιμετρικού περιπατητικού μονοπατιού και κάποιων πέτρινων καθιστικών. Θα έδιναν μεγαλύτερη αξία στο τουριστικό προϊόν του Αγίου Νικολάου και όχι μόνο! Είναι αυτό που λέμε… «αν αυτά τα νησιά τα είχαν άλλοι!».
Στη φωτογραφία, βλέπουμε χάρτη του Castel Mirabel του 1651 (Marco Boschini). Διακρίνονται τα νησιά του Αγίου Αντωνίου (Scogli di S. Antonio), το λιμάνι του Αγίου Νικολάου (Porto di S.Nicolo), η Λίμνη (Lago) και τον Αλμυρό (Armiro).
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
