Πριν από 87 χρόνια τον Αύγουστο του 1936, ένα συγκλονιστικό γεγονός ήρθε να διαταράξει την ήρεμη ζωή της Ελούντας. Την ημέρα αυτή κατέπεσε, μετά από «βαριά» προσγείωση, το υδροπλάνο «Σκηπίων» (Scipio) προερχόμενο από Αλεξάνδρεια, ενώ προσπαθούσε να προσθαλασσωθεί. Την ημέρα αυτή το Scipio μετέφερε 11 συνολικά επιβάτες και πλήρωμα, μαζί και το Βρετανικό ταχυδρομείο. Ένας επιβάτης, ο Θωμάς Φόρμπς 63 ετών και ένα μέλος του πληρώματος ο Ριχάρδος Ντίξον, αξιωματικός 27 ετών, έχασαν τη ζωή τους. Οι νεκροί τάφηκαν στο νεκροταφείο της Αγίας Τριάδας στην Ελούντα.
Η Ελούντα είχε μια πανελλαδική πρωτιά στις μεταφορές με υδροπλάνα καθώς ο Κόρφος της Ελούντας, μεταξύ 1929 και 1939, αποτέλεσε σημείο προσγείωσης των υδροπλάνων της Βρετανικής εταιρίας Imperial Airways, στο δρομολόγιο Λονδίνο -Ελούντα- Αλεξάνδρεια- Βομβάη. Στην Ελούντα λειτουργούσε ο σταθμός ανεφοδιασμού των αεροπλάνων.
Ο Μανόλης Μακράκης (στο βιβλίο του «Ελούντα, η Ιστορία της μέσα από την Ιστορία της Κρήτης») αναφέρει: Το υδροπλάνο μετά την προσθαλάσσωσή του προσδενόνταν με κάβο σε μόνιμη σημαδούρα. Οι επιβάτες κατέβαιναν για ξεκούραση στο σκάφος της Ιμπέριαλ, αλλά και στην Ελούντα, όσες ώρες διαρκούσε ο ανεφοδιασμός σε καύσιμα. Όταν ο καιρός ήταν άσχημος διανυκτέρευαν στο σπίτι του τροφοδότη της εταιρείας Πετράκη Μιχάλη, στο ισόγειο του οποίου ήταν το καφενείο- στέκι των ανθρώπων της Ιμπέριαλ.
Δύο από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Ινδός ηγέτης Μαχάτμα Γκάντι διανυκτέρευσαν στην Ελούντα.
Συνταρακτική είναι η αφήγηση του συνταξιούχου δάσκαλου Δημήτρη Λουκάκη για την πτώση του αεροπλάνου. Στα χέρια του κρατούσε ένα ρολόι και, όπως μας λέγει, «είναι από το πιλοτήριο του υδροπλάνου που έπεσε και που ακόμα λειτουργεί!
Την ημέρα εκείνη, ο πρώτος που πήγε στον τόπο του δυστυχήματος ήταν ο πατέρας μου, ο Ανδρέας Λουκάκης. Σύμφωνα με όσα μου έχει διηγηθεί, ο κυβερνήτης καπετάν Πουλ του είπε να πάρει τους σάκους αλληλογραφίας από το πεσμένο αεροσκάφος. Όταν ήρθε η βενζινάκατος για την παραλαβή τους, του είπαν να παραλάβει μόνο αυτόν που ήταν πιο βαρύς και ο οποίος, όπως αποδείχτηκε, είχε μέσα 36 ράβδους χρυσού. Την ίδια μέρα με άλλο υδροπλάνο οι ράβδοι μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο. Οι μνήμες από την τραγωδία του 1936 παραμένουν ακόμα και σήμερα και υπάρχουν τρία στοιχεία που δεν την αφήνουν να ξεχαστεί: το ρολόι από το αεροπλάνο που εξακολουθεί να λειτουργεί, η προβλήτα των υδροπλάνων στην βενζιναποθήκη και ο κοινός -στην Αγία Τριάδα- τάφος των δύο χαμένων Βρετανών», ανέφερε ο Δημήτριος Λουκάκης.
ΛΕΩΝ.Κ.
