Του Ελ. Αλεξανδρίδη – Γεωπόνου
Είναι γεγονός ότι τουλάχιστον μέχρι σήμερα ο εφετινός χειμώνας εδώ και πολλές δεκαετίες κάθε άλλο παρά ο φυσιολογικός είναι για μια κανονική πορεία του πρωτογενή τομέα και ιδιαίτερα της ελιάς, την βασική καλλιέργεια του νομού μας.
Θερμοκρασίες, βροχοπτώσεις και ειδικά οι δεύτερες κάθε άλλο παρά αυτές που χρειάζεται ένα δέντρο ελιάς για κανονική ανάπτυξη – ανθοφορία και καρποφορία.
Τα αποθέματα (ντεπόζιτο) νερού στο έδαφος αυτή την στιγμή είναι ανεπαρκέστατα για μια ομαλή και χωρίς προβλήματα πορεία της ελαιοκαλλιέργειας.
Οι βροχοπτώσεις κάθε άλλο παρά αναμενόμενες ήταν χωρίς ευτυχώς σ’ αυτή τη φάση που βρίσκονται τα δέντρα μας να τους δημιουργούν προβλήματα στην βλάστηση μια που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε στάδιο λήθαργου (κοιμούνται).
Ας ελπίσουμε και ας ευχόμαστε ο εναπομείναντας χειμώνας να συμπληρώσει το έλλειμμα της βροχόπτωσης που έχουμε αυτή την στιγμή για να μην ζήσουν τα δέντρα το φάσμα της λειψυδρίας στην έναρξη της νέας βλάστησης και πολύ περισσότερο τότε που και οι θερμοκρασίες αυξάνονται στα στάδια της ανθοφορίας και καρποφορίας που είναι και τα πιο απαιτητικά σε υγρασία για αυτά.
Η ελιά μας σαν οργανισμός ειδικά όταν έχει πλούσιο πράσινο φύλλωμα και πολλή καρποφορία, διαπνέει, ελευθερώνει δηλ. στην ατμόσφαιρα μεγάλες ποσότητες νερού ειδικά την περίοδο που ο καιρός είναι ζεστός.
Φυσικά το φαινόμενο δεν θα είναι και τόσο έντονο μια που η αναμενόμενη ελαιοπαραγωγή την εφετινή χρονιά δεν θα είναι τόσο πλούσια (βεντέμα) όπως αυτή που έληξε ή θα λήξει σε λίγες ημέρες. Ανεξάρτητα όμως αυτού οι ανάγκες των δέντρων μας σε νερό είναι ανάγκες και θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να το έχει στην διάθεσή του για να αναπτύξει απρόσκοπτα και κανονικά τα βλαστάρια που θα μας δώσουν παραγωγή τον επόμενο χρόνο.
Τα όψιμα νερά Απρίλιο και Μάιο είναι αρκετά ευεργετικά στις ελιές μας με την απαραίτητη προϋπόθεση όμως ότι τα εδάφη μας θα έχουν αποθέματα νερού, που μας τα δίνει ο χειμώνας, γιατί στην αντίθετη περίπτωση αυτά τα όψιμα νερά προχωράνε στα βαθύτερα στρώματα του εδάφους, μακριά δηλαδή από την ριζόσφαιρα του δέντρου που αυτό αδυνατεί να απορροφήσει.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εφιστήσω την προσοχή όλων των ελαιοκαλλιεργητών, μια που είναι ο βασικός λόγος που με ώθησε στο γράψιμο που παρόντος άρθρου μου, στο εξής:
Με δεδομένο ότι το κλάδεμα της ελιάς είναι η υπ’ αρ. πρώτη καλλιεργητική φροντίδα που χρειάζεται και μια που εφέτος είχαμε μία πλούσια σχετικά παραγωγή και μια που υπάρχει ακόμη αρκετό θα έλεγα περιθώριο να προβούνε στο κλάδεμα όλων των δένδρων τους που έχουνε ανάγκη να κλαδευτούνε, περιορίζοντας τις ανάγκες αυτών σε νερό αισθητά την ξηροθερμική περίοδο.
Η πρόταση μου αυτή αφορά φυσικά πολύ περισσότερο τα ξηρικά από τα ποτιστικά. Αναβολή κλαδέματος τουλάχιστον για εφέτος είναι ανεπίτρεπτη.
Πιστεύω με τον χειμώνα όπως έχει εξελιχθεί εφέτος, το μόνο καλύτερο που μπορούμε να προσφέρουμε στα δένδρα μας για να τα προφυλάξουμε από πιθανές μελλοντικές περιπέτειες της ξηροθερμικής περιόδου που μπορούν να τα οδηγήσουν ακόμη και στην «Εντατική» είναι η παραπάνω προτεινόμενη εργασία.
Και για να ξεκαθαρίσω επειδή δεν είμαι άνθρωπος του πανικού, όχι ότι αν δεν προβούμε στην παραπάνω εργασία θα χάσουμε τα δένδρα μας (θα αποξηραθούν) που για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συμβούν πολλά όπως π.χ. προσβολή από ξυλλέλα. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό γιατί το έχω ξαναγράψει αυτό, η ελιά είναι τέρας αντοχής στην ξηρασία, όσο αφορά την επιβίωσή της, χωρίς όμως να συμβαίνει το ίδιο για την παραγωγή. Τα δένδρα μας σίγουρα δεν θα τα χάσουμε, υπάρχουν όμως πολλές πιθανότητες να χάσουμε την παραγωγή μιας χρονιάς και ίσως ποσοστιαίως και μέρος της επόμενης.
Και μην ξεχνάμε, μη μας διαφεύγει και αυτό το έχω ξαναγράψει, η ελιά το ιερό δέντρο της Αθηνάς στο σύνολό της, σε σχέση με τον άνθρωπο αναγνωρίζει το καλό και το ανταποδίδει εις το πολλαπλάσιο.
Ύστερα από τα παραπάνω ο μόνος τρόπος, θετικός νομίζω, για να αντιδράσουμε έτσι που μας τα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα ο χειμώνας είναι η απόφασή μας για την εργασία του κλαδέματος, για να μην πούμε αργότερα «υστερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα». Καλή δύναμη.
Τελειώνοντας θα υπενθυμίσω κάτι που ενισχύει την άποψή μου. «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβήσει καλοκαίρι θα μυρίσει».
Και κλείνω, οριστικά κλείνω το δημοσίευμά μου, επισημαίνοντας σε όσους ελαιοκαλλιεργητές έχουν κατά νου να κλαδέψουν τα δένδρα τους την επόμενη ή ακόμη και μεθεπόμενη χρονιά, αυτή την εργασία να την κάμουν εφέτος μια που η εφετινή συγκυρία αυτό επιβάλλει να γίνει.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ
