“Είτε με τιμήσουν είτε όχι δεν έχει κανένα νόημα για εμένα. Είναι περιττοί οι εορτασμοί. Η θέση του Αρχιεπισκόπου έχει μόνο μία έννοια, αυτή της προσφοράς στον άνθρωπο”.
Την επόμενη εβδομάδα η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης οργανώνει εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 11 χρόνων της Αρχιεπισκοπικής Διακονίας του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου.
Η εφημερίδα του Ηρακλείου “ΠΑΤΡΙΣ” και η δημοσιογράφος Άννα Κωνσταντουλάκη μίλησε με τον κορυφαίο ιεράρχη της Κρήτης για τη ζωή του από την εποχή που ήταν παιδί και βοηθούσε τους γονείς του στα χωράφια στο μικρό χωριό που γεννήθηκε στο Ρέθυμνο μέχρι σήμερα.
Για τον δάσκαλο που τον ενέπνευσε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, τον μόνο δρόμο που θέλησε στη ζωή του, τους νέους που συναντάει και μοιράζονται μαζί του τις αγωνίες και τους φόβους τους, τις οικογένειες που στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη για να ζήσουν.
“Ευτυχία για μένα” λέει, “είναι η σχέση που νιώθω ότι έχω με τον Θεό και η θέλησή μου να συνεχίσω να προσφέρω στους ανθρώπους.
“Δεν έχω καμία άλλη επιθυμία” σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης που τα χρόνια της κρίσης προσφέρει ολόκληρο τον μισθό του σε εκείνους που χρειάζονται βοήθεια.
“Δεν θεωρώ ότι μου χρειάζονται τα χρήματα” αναφέρει και τονίζει ότι όσοι αγαπούν τον Θεό είναι αδύνατον να μην αγαπούν και να μην νοιάζονται για τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση”.
Ερωτ.: Σεβασμιώτατε συμπληρώνετε 11 χρόνια στη θέση του Αρχιεπισκόπου Κρήτης και μάλιστα η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος αποφάσισε να διοργανώσει εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο αυτή.
Τι αποκομίσατε, τι μάθατε όλα αυτά τα χρόνια;
Aπαντ.: Δεν αισθάνομαι καθόλου την ανάγκη να γίνουν αυτοί οι εορτασμοί. Είναι περιττοί.
Το είπα στους Αρχιερείς, αλλά επέμεναν σ’ αυτή την απόφαση. Την σέβομαι γιατί είναι η γνώμη των πολλών και δεν θέλω να απορρίψω την απόφαση της Συνόδου.
Όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που θέλησα και να συνεχίζω να θέλω είναι να προσφέρω στους ανθρώπους.
Το αξίωμα που έχω σημαίνει πολλά αλλά μόνο σε επίπεδο προσφοράς.
Είτε με τιμήσουν είτε όχι δεν έχει κανένα νόημα για εμένα.
Ερωτ.: Ο κόσμος σας αγαπάει και σας εκτιμάει ιδιαίτερα για την απλότητα, την προσήνεια, την ευγένειά σας. Τι σημαίνει αυτό για εσάς;
Aπαντ.: Σέβομαι απολύτως όλους τους ανθρώπους και ακολουθώ το δρόμο μου.
Δεν έχω να πω κάτι άλλο.
Ερωτ.: Ποια είναι η ζωή ενός Αρχιεπισκόπου, πώς είναι η καθημερινότητά σας; Θέλετε να μας μιλήσετε γι’ αυτήν;
Απαντ.: Έχω ένα δωμάτιο και μένω στην Αρχιεπισκοπή. Ξυπνάω στις 5-6 το πρωί ανάλογα τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που έχω. Η ημέρα αρχίζει με προσευχή. Πίνω γάλα ή τσάι, ανάλογα με το αν είναι ημέρα νηστείας, τρώω ένα φρούτο ένα παξιμάδι και πηγαίνω στην ταράτσα όπου είναι ο κήπος μου τα δεντράκια, τα λουλούδια, τα αρωματικά φυτά.
Φυτεύω, ποτίζω, καλλιεργώ τα περιποιούμε τα φροντίζω. Την αγαπώ πολύ αυτή την ασχολία. Καμιά φορά όλο το πρωινό είμαι εκεί. Περνάω πολύ χρόνο και στο γραφείο της Αρχιεπισκοπής, έρχεται κόσμος κάθε ημέρα μιλάμε μου λένε τις αγωνίες, τα άγχη, τα προβλήματά τους.
Πριν έναν χρόνο λειτουργούσα κάθε ημέρα, αλλά μετά τα προβλήματα υγείας που μου παρουσιάστηκαν μου το απαγόρευσαν οι γιατροί.
Μου είπαν να μην κουράζομαι και να τρώω.
Ερωτ.: Ακολουθείτε τις οδηγίες των γιατρών;
Απαντ.: Όσο μπορώ, αλλά μου λένε να τρώω κρέας κι εγώ δεν θέλω να τρώω κρέας.
Προτιμώ τα όσπρια, τα χόρτα, το ψάρι.
Ερωτ.: Βρίσκετε χρόνο για ξεκούραση;
Απαντ.: Η ζωή δεν είναι για να καθόμαστε και να ξεκουραζόμαστε, είναι για να προσφέρουμε. Έχω ελάχιστο χρόνο ελεύθερο και τον αφιερώνω στα φυτά μου. Διαβάζω, μελετώ, ετοιμάζω την αλληλογραφία μου.
Αν είχα χρόνο θα διάβαζα ποίηση, λογοτεχνία, τα πάντα, αλλά δεν έχω αυτή τη δυνατότητα.
Ερωτ.: Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε ιερωμένος, ποιος ή τι σας οδήγησε σε αυτό τον δρόμο;
Απαντ.: Γεννήθηκα πριν 84 χρόνια στο χωριό Μιξόρουμα του Αγίου Βασιλείου στο Ρέθυμνο. Ήμασταν 6 αδέλφια, με αγρότες γονείς.
Δούλευα στα χωράφια μαζί με τον πατέρα, τη μητέρα και τα αδέλφια μου και μεγάλωνα, όπως τα άλλα παιδιά.
Φοίτησα στο Γυμνάσιο Ρεθύμνης και συνέχισα στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης. Εκεί γνώρισα έναν ξεχωριστό δάσκαλο, τον υπεύθυνο της Σχολής Ειρηναίο Γαλανάκη.
Αυτός ο άνθρωπος με ενέπνευσε και είπα μέσα μου “θέλω να γίνω σαν κι αυτόν”.
Ερωτ.: Τι ήταν αυτό που σας άρεσε σ’ εκείνον τον δάσκαλο;
Απαντ.: Ήταν ένα φωτεινό μυαλό κι είχε μια φωτεινή ζωή. Ήταν ένας δάσκαλος που από αγάπη πήγαινε στα σπίτια όλων των παιδιών της Σχολής για να τον νιώθουν κοντά τους και δίπλα τους, ανέβαινε στα βουνά, έστελνε τα παιδιά να ψέλνουν στα χωριά, δίδασκε με τον τρόπο της ζωής του.
Ερωτ.: Τι ακολούθησε;
Απαντ.: Μετά τη Σχολή φοίτησα στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, έγινα διάκονος, πήγα με υποτροφία για σπουδές στην Αγγλία και χειροτονήθηκα ιερέας. Ήμουν περίπου 25 ετών.
Έμεινα 2 χρόνια στην ενορία του Μπρίστολ και στη συνέχεια πήγα για 11 χρόνια στο Καστέλλι Κισσάμου ως πρωτοσύγκελλος.
Μετά από το 1971 έως το 1975 ήμουν διευθυντής της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης.
Στην συνέχεια έμεινα 31 χρόνια ως Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου και από το 2006 μέχρι σήμερα στην Αρχιεπισκοπή Κρήτης. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολούθησα.
Ερωτ.: Όταν ήσασταν νέος δεν σκεφθήκατε ποτέ μια άλλη ζωή. Για παράδειγμα να πα-ντρευτείτε, να κάνετε οικογένεια;
Απαντ.: Όχι ποτέ. Αυτός ήταν για μένα ο μόνος δρόμος που ήθελα και θέλω να ζω.
Ερωτ.: Ένας άνθρωπος που επιλέγει τον μοναχισμό μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους;
Απαντ.: Ένας μοναχός αφιερώνεται στο Θεό.
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός από τον άλλο και του ταιριάζουν διαφορετικά πράγματα. Σε μένα ταιριάζει να υπηρετώ τον Θεό και τους ανθρώπους.
Ερωτ.: Τι έχει μεγαλύτερη σημασία ο εκκλησιασμός, η προσευχή, η νηστεία, η εξομολόγηση, όσα δηλαδή πρέπει να κάνει ένας καλό χριστιανός ή ενεργή συμμετοχή, η προσφορά, η βοήθεια στον συνάνθρωπο;
Απαντ.: Ο σωστός χριστιανός τα κάνει όλα αυτά. Εάν είσαι με ειλικρίνεια μέσα στην εκκλησία αμέσως “ανοίγεσαι” στους ανθρώπους, στη φύση, στα ζώα, στα πάντα. Δεν γίνεται να αγαπάς τον Θεό και να μην αγαπάς, να μην νοιάζεσαι για όλα τα άλλα.
Το μέγα πρόβλημα στην εποχή μας είναι ότι ο καθ’ ένας αγαπά τώρα μόνο τον εαυτό του.
Ερωτ.: Συναναστρέφεστε πολλά νέα παιδιά, τι σας λένε;
Απαντ.: Τις αγωνίες τους, τις ανησυχίες τους. Περνάω από τον δρόμο και βλέπω παιδιά, νέους φοιτητές, να πίνουν καφέ στις καφετέρειες από το πρωί έως το βράδυ.
Πολλοί φοιτητές ξυπνάνε στις 11-12 το μεσημέρι, τρώνε, πάνε για καφέ, μετά ξενυχτάνε, κοιμούνται και ξυπνάνε πάλι μεσημέρι κι έτσι κυλάει η ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι ζωή, είναι ένα δράμα.
Ερωτ.: Ποιος είναι ο μισθός ενός Αρχιεπισκόπου; Είναι αλήθεια ότι προσφέρετε όλο τον μισθό σας σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη;
Απαντ.: Πριν την κρίση ήταν 2.500 ευρώ το μήνα, τώρα είναι 1.700 ευρώ.
Μόλις πάρω τα 420 ευρώ την εβδομάδα τα δίνω όλα. Τα τελευταία χρόνια της κρίσης όλος ο μισθός μου πάει εκεί.
Ερωτ.: Κι αν χρειαστείτε για κάποιο λόγο χρήματα, τι κάνετε;
Απαντ.: Δεν έχω χρήματα πάνω μου. Δεν θεωρώ ότι τα χρειάζομαι. Δεν τα χρειάζομαι.
Ερωτ.: Τι σημαίνει ευτυχία για εσάς;
Απαντ.: Ευτυχία είναι η σχέση που νιώθω ότι έχω με τον Θεό.
Ερωτ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας για το αύριο αυτού του κόσμου;
Aπαντ.: Οταν ήμουν παιδί, όλοι οι συγχωριανοί μου ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο της τιμής, της ανθρωπιάς. Τώρα αυτά είναι ξεχασμένα.
Αν συνεχίσει ο κόσμος έτσι, είμαι εντελώς απαισιόδοξος. Το “εγώ” και πολλά άλλα είναι μια φυλακή.
Ο Θεός μας έπλασε ελεύθερους ανθρώπους και μας λέει διαλέξτε το καλό ή το κακό.
Είναι δική μας η επιλογή.
