«Τέσσερις ημέρες στον παράδεισο… χωρίς κινητό» μας ανήγγελλε ο σπουδαίος ξυλογλύπτης Νίκος Μάνεσης, που μόλις επέστρεψε από το οροπέδιο Κρούσια, στα 1.200 μέτρα πάνω από τον Αη- Γιάννη των Σφακίων:
* «Κάθε καλοκαίρι, με το αγροτικό μου, παίρνω τα εργαλεία μου και διανυκτερεύω για 4-5 μέρες στα Κρούσια. Το τοπίο είναι υπέροχο και με εμπνέει. Τα ξύλα εδώ έχουν φυσική ξήρανση. Μία φωτιά το 1912 στην περιοχή έκαψε πολλά κυπαρίσσια. Αυτούς ακριβώς τους κορμούς βρήκα, 100 και πλέον χρόνια μετά, η καρδιά των οποίων δεν σαπίζει, ενώ το ξύλο είναι ανθεκτικό και σκληρό, κατάλληλο για έναν ξυλογλύπτη. Τα έργα λοιπόν δεν είναι τοποθετημένα… είναι ριζωμένα, μέρος του καμένου δένδρου και δουλεύω επί τόπου με τα ξύλα που βρίσκω», μας λέγει ο Νίκος.
* Μήπως ο αγαπητός Νίκος θα έπρεπε να δει και τον κομμένο κορμό πεύκου στον κεντρικό δρόμο του Αγίου Νικολάου (Ρούσου Κουνδούρου) και να σκεφτεί κάτι για την… αξιοποίησή του;
ΛΕΩΝ. Κ.
