Η τελική γιορτή του Γυμνασίου Νεάπολης, που πραγματοποιήθηκε χθες 17 Ιουνίου, έμελλε να μείνει αξέχαστη. Όχι για τη σκηνοθεσία της ή τα φώτα της σκηνής, αλλά για τη δύναμη της ανθρώπινης επαφής και της αυθεντικής συγκίνησης.
Λίγα λεπτά πριν την έναρξη, ένα απρόοπτο γενικό μπλακ άουτ σκέπασε τα πάντα με σκοτάδι. Μικρόφωνα, προβολείς, φωτορυθμικά τέθηκαν εκτός λειτουργίας. Κι όμως, η άτυχη στιγμή δε στάθηκε αρκετή για να σταματήσει η γιορτή. Ο κόσμος δεν έφυγε. Η μουσική δεν σταμάτησε, απλώς άλλαξε μορφή.
Η χορωδία του σχολείου και οι μαθητές-μουσικοί, άφησαν στην άκρη τα καλώδια και τους ενισχυτές και έπαιξαν με την καρδιά. Τα τραγούδια γέμισαν τον χώρο φυσικά, ανθρώπινα, αληθινά. Το κοινό, γονείς, μαθητές, καθηγητές, όλοι έγιναν ένα. Έπιασαν χέρια και χόρεψαν. Τα φώτα των προβολέων δεν άναψαν ποτέ, μα ο ουρανός είχε τα δικά του: τ’ αστέρια έγιναν το καλύτερο σκηνικό.
Η διακοπή ρεύματος κράτησε μέχρι τα μεσάνυχτα και η προγραμματισμένη ροή της εκδήλωσης τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Κι όμως, η βραδιά αυτή ήταν από τις ομορφότερες που θα μπορούσαν να υπάρξουν, γιατί αυτό που συνέβη, δεν μπορεί να σκηνοθετηθεί. Η συντροφιά που δημιουργήθηκε, οι κουβέντες στο φως των κεριών και των κινητών, τα αυθόρμητα τραγούδια των παιδιών, η συμμετοχή γονιών και καθηγητών, όλα αυτά ήταν η ζωντανή απόδειξη του τίτλου της γιορτής: «Γέφυρες Γενεών».
Ήταν μια γιορτή χωρίς τεχνικά μέσα, αλλά με ουσία. Χωρίς βιντεοπροβολές και παρουσιάσεις, αλλά με αληθινές στιγμές. Και αυτή ακριβώς είναι η μαγεία της σχολικής κοινότητας: να βρίσκει φως ακόμα και στο σκοτάδι.
Σας ευχαριστούμε όλους/ες όσοι μας τιμήσατε με την παρουσία σας και όσοι συνδράματε στην οργάνωση και υλοποίηση της εκδήλωσης.
Γυμνάσιο Νεάπολης Λασιθίου
