Περπατώντας στο κέντρο της πόλης διαπιστώνω ότι οι επισκέπτες μας σταματούν και παρατηρούν με ξεχωριστό ενδιαφέρον τα διάφορα ψάρια που πωλούνται στα ψαράδικα και τα διάφορα φρούτα και λαχανικά που πωλούνται στα μπακάλικα.
* Προ ημερών είδα σε ψαράδικο το ψάρι χριστόψαρο. «Είναι ένα από τα πιο νόστιμα ψάρια. Το κρέας του είναι λευκό και τρυφερό και μπορεί να ψηθεί, να τηγανιστεί ή να μαγειρευτεί με σάλτσα. Κάνει εξαιρετική σούπα», μας ενημερώνει ο Οδυσσέας. Το κεφάλι του είναι μεγάλο και έχει ένα μεγάλο στόμα με μυτερά δόντια. Τα χριστόψαρα είναι ερμαφρόδιτα, δηλαδή γεννούν και αυγά και σπέρμα.
* Γιατί όμως ονομάστηκε χριστόψαρο; Το ψάρι αυτό έχει μία βούλα στα πλευρά του, που χρησιμεύει ως αισθητήρας κίνησης. Όμως, σύμφωνα με την λαογραφία μας, οι άνθρωποι «είδαν» σε αυτήν τη βούλα θεϊκή παρέμβαση. Στα ελληνιστικά ακόμα χρόνια το ψάρι αυτό το έλεγαν «Zeus Faber», που σημαίνει «Ο Δίας το έφτιαξε». Πίστευαν, λοιπόν, πως η βούλα στα πλευρά του είναι το αποτύπωμα από το άγγιγμα του δαχτύλου του Δία, που έφτιαξε αυτό το μεγαλοπρεπές ψάρι. Όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός, το ψάρι αυτό έπρεπε να μετονομαστεί. Έτσι ονομάστηκε χριστόψαρο και πια η βούλα στα πλευρά του δεν ήταν το άγγιγμα από το δάχτυλο του Δία, αλλά το αποτύπωμα από το δάχτυλο του Ιησού.
* Η παράδοσή μας λέει ακόμα πως όταν ο Καίσαρας ζήτησε από το Χριστό και τους μαθητές του να πληρώσουν φόρο, ο Χριστός είπε στους μαθητές του να ρίξουν τα δίχτυα τους στη λίμνη. Μέσα στα ψάρια που έπιασαν, υπήρχαν τα νομίσματα που θα έδιναν για φόρο. Το πρώτο ψάρι που άγγιξε ο Χριστός από αυτά που πιάστηκαν, ήταν το χριστόψαρο, που μέχρι τότε δεν είχε βούλα, αλλά απέκτησε!
ΥΓ: Το ψάρι γενικά έχει θρησκευτική σημασία για τους Χριστιανούς, καθώς αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, όπου ο Χριστός, μετά την ανάστασή του, εμφανίστηκε στους μαθητές του και τους προσκάλεσε να φάνε ψητό ψάρι.
ΛΕΩΝ.Κ.
