Έχει γεμίσει ο τόπος από μαντιλίδες (Glebionis segetum ή Chrysanthemum segetum). Με αυτό το όνομα τις ξέρουν οι παλαιοί, τις όμορφες ανοιξιάτικες κίτρινες και λευκές μαργαρίτες που κάθε χρόνο αυτή την εποχή γεμίζουν όλα τα χέρσα χωράφια και τις άκρες των δρόμων.
Το ελληνικό τους όνομα είναι ανθέμιδες, ενώ η λέξη μαργαρίτα έχει λατινογενή προέλευση. Τα άνθη της μαντιλίδας χρησιμοποιούνται και για το γνωστό μαντικό παιχνίδι «μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά», ενώ υπάρχει και το λαϊκό δίστιχο:
«Στση μαντιλίδας τον αθό, το ’βρα πως δα σε πάρω
και δε φοβούμαι μα το ναι, ανθρώπους μουδέ χάρο».
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αφιερώσει την ανθέμιδα στη θεά Άρτεμη και τη θεωρούσαν θεραπευτικό μέσο σε γυναικεία προβλήματα. Στην Κρήτη οι μαντιλίδες, το κοτσάνι και τα φύλλα της, τρώγονται -ή μάλλον τρωγόντουσαν- ωμές (σαλάτα) ή τηγανίζονται σε καυτό ελαιόλαδο.
ΛΕΩΝ.Κ