Μανόλη, Γιώργο, Μαρία, Ελένη
Βλέπω ότι αναρωτιέσαι γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να μετακινηθείς μακριά από τον χώρο του σχολείου που φοίτησαν τα αδέλφια σου, να μπλέκεις καθημερινά μεταξύ δύο δομών και να απορείς πού τελικά ανήκεις.
Θα προσπαθήσω να σου δώσω απαντήσεις και να σου ξεκαθαρίσω τον ρόλο που έπαιξαν οι καθηγητές του σχολείου που δεν έχεις την ευκαιρία να φοιτήσεις καθώς και τον ρόλο των υπόλοιπων παραγόντων στο θέμα αυτό…
Υπήρχε κάποτε ένα σχολείο που το λυμαίνονταν μια ομάδα “βολεμένων” καθηγητών. Ήταν άνθρωποι που τα προβλήματα που παρουσιάζονταν τα έλυναν με προσωπική -εννοείται- μη αμειβόμενη και εκτός ωραρίου προσωπική δουλειά βάζοντας καλώδια στο κτίριο, ανεβάζοντας θεατρικές παραστάσεις, βοηθώντας οικειοθελώς με απογευματινά μαθήματα εντός του κτιρίου παιδιά που τους το ζητούσαν, αφουγκράζονταν τις ανάγκες του για καλύτερη οργάνωση και επικοινωνία με την κοινωνία και έφταναν να το οδηγούν πολλά βήματα μπροστά με την ανάπτυξη του πληροφοριακού συστήματος ,“Σίσυφος”, το οποίο και το σχολείο αυτό πρόσφερε για αξιοποίηση σε πολλά άλλα σχολεία στη χώρα μας. Υπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες συναδέλφων που μιλούν εγκωμιαστικά για την εμπειρία τους. Ξέρεις, οι άνθρωποι αυτοί έχουν και ένα επιπλέον ελάττωμα, αντιμετωπίζουν το σχολείο σαν το σπίτι τους. Δεν είναι απλώς επαγγελματίες, τους πονάει, επενδύουν σ’ αυτό και η προκοπή του τους δημιουργεί πληρότητα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή τους. Μιλούν τα γεγονότα. Είναι πράγματα γνωστά σ’ όλη την πόλη.………
Αυτοί, λοιπόν, οι άνθρωποι του βολέματος, όταν τέθηκε το ζήτημα αρχικά αλλαγής και σε βάθος χρόνου με ορατό τον κίνδυνο της απομάκρυνσης αυτού του σχολείου από την πόλη μας αντέδρασαν γιατί είδαν μια χαμένη ευκαιρία για τους μαθητές τους και μελλοντικά για τα παιδιά τους. Όπως σου μαθαίνουν καθημερινά να ασκείς κριτική και να εκφράζεις πάντα ελεύθερα τη γνώμη σου εξέφρασαν τους προβληματισμούς τους και επισήμαναν τους ορατούς κινδύνους που κανείς αρμόδιος δεν μπορούσε να αρνηθεί την ύπαρξη τους. Οι καθηγητές σου μπορούν να σε κοιτάξουν στα μάτια και να σου πουν: «το πάλεψα, προσπάθησα, είπα τη γνώμη μου για το δικό σου καλό, έκανα ό,τι μπορούσα για να έχεις μια επιπλέον διέξοδο, μια ακόμη ευκαιρία στην πόλη σου».
Αυτά θα έχουν να σου πουν οι «βολεμένοι» σου καθηγητές που έδειξαν παρρησία δίνοντας το παράδειγμα της συμπεριφοράς σε μια ελεύθερη και ευνομούμενη πολιτεία. Οι άνθρωποι αυτοί σε κοιτούν και θα σε κοιτάνε στα μάτια με το κεφάλι ψηλά και τη συνείδησή τους ήσυχη.
Οι υπόλοιποι που δεν τα σκέφτηκαν όλα αυτά τι θα έχουν να σου πουν;
ΑΦΕΛΗΣ απορία…ανθρώπων “βολεμένων”!!