Αγαπητέ συνάδελφε, συναγωνιστή και φίλε Σεραφείμ(Μάκη), πέρασαν ήδη σαράντα μέρες από την ημέρα που έφυγες για το μεγάλο ταξίδι, το ταξίδι στο φώς. Στο άκουσμα του θανάτου σου, όλοι οι εργαζόμενοι στο Γ.Ν-Κ.Υ Νεάπολης “ΔΙΑΛΥΝΑΚΕΙΟ” , οι συνάδελφοι σου, οι συναγωνιστές σου, οι φίλοι σου πάγωσαν. Αναρίθμητα γιατί πλανιόταν στους διαδρόμους του Νοσοκομείου μας, στον χώρο που πρόσφερες την εργασία σου, τόσα χρόνια. Μάτια βουρκωμένα, βλέμματα παγωμένα, θλίψη, μόνο θλίψη , γιατί “έφυγες” νωρίς. Είχες πολλά να δώσεις ακόμα στην υπηρεσία σου μα κυρίως στην οικογένεια σου.
Σε όλη σου την ζωή ήσουν αγωνιστής, ένας άνθρωπος εργατικός, απλός ,ήρεμος χαρακτήρας έδινες την βοήθεια σου απλόχερα και βοηθούσες πρόθυμα, συμβούλευες και καθοδηγούσες κάθε συνάδελφο, κάθε συναδέλφισσα που αντιμετώπιζε εργασιακά θέματα.
Οι συζητήσεις μαζί σου είχαν ποιότητα. Ήσουν ενήμερος για όλη την επικαιρότητα, ήξερες να αναλύεις τις καταστάσεις.
Καμάρωνες για την οικογένεια σου, μιλούσες με τόση αγάπη και περηφάνια για την γυναίκα σου και τα παιδία σου. Μοιραζόσουν μαζί μας τις αγωνίες σου, τις ανησυχίες σου για τις σπουδές τους και την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Ήθελες να τους βλέπεις χαρούμενους και ευτυχισμένους. Πόσο θα μας λείψουν αυτές οι συζητήσεις ,πόσο θα μας λείψεις εσύ!
Λένε ότι η μεγάλη παρακαταθήκη κάθε ανθρώπου είναι η μνήμη. Και ένα είναι βέβαιο, ότι εκτός της οικογένειας σου θα μείνεις για πάντα χαραγμένος στις μνήμες και τις καρδίες όσων είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί σου.
Το κενό που αφήνεις στην οικογένεια σου είναι δυσαναπλήρωτο, αλλά να ξέρεις ότι θα σε θυμούνται με χαμόγελο για όλα αυτά που τους χάρισες , για όλα αυτά τα όμορφα που ζήσατε μαζί γιατί είμαστε σίγουροι ότι αυτή θα ήταν και η δική σου επιθυμία και αυτό ήθελες πάντα, να τους βλέπεις χαρούμενους.
Καλή δύναμη στην οικογένεια σου.
Θα μας λείψεις!
Οι συνάδελφοι σου από το Γ.Ν-Κ.Υ Νεάπολης “ΔΙΑΛΥΝΑΚΕΙΟ”.
