Κάθε χρόνο στην Κρήτη έχουμε οκτώ με δέκα θανάτους από παράσυρση πεζών. Προ ημερών συνέβη ένα ακόμα θανατηφόρο ατύχημα και ο πρόεδρος του Εθελοντικού Συλλόγου για την Πρόληψη των Τροχαίων (ΕΣΥΠΡΟΤΑ) Γιάννης Λιονάκης σχολιάζει:
* Το 15% των θανάτων από παρασύρσεις πεζών αφορούν παιδιά και ηλικιωμένους. Θα μπορούσαν να μη συμβαίνουν; Προφανώς! Αλλά ποιά αγωγή και ποια προσοχή θα μας βοηθούσε σ’ αυτό; Όταν έχεις όριο ταχύτητας τα 50 χλμ. και ζητάς να γίνει αυτό το όριο 30 και ακούς φωνές ότι θα παρακωλύεται η κυκλοφορία… όταν δεν μάθαμε ότι η κάθετη διάσχιση δρόμων γίνεται μόνο από διαβάσεις πεζών… όταν για να φτάσεις στην διάβαση πρέπει να βαδίσεις σ’ αυτήν από πεζοδρόμιο και αυτό δεν υπάρχει… τότε τί κάνεις;
* Πότε πήραμε τα παιδιά μας στην ηλικία των 4-5 χρονών να τα ξεκινήσουμε να εξοικειώνονται στο δρόμο ας πούμε για το σχολείο; Να μάθουν δηλαδή σε ποιά πλευρά του δρόμου θα βαδίζουν, σε ποιά κατεύθυνση θα πρωτοελέγξουν και με ποιό τρόπο στη συνέχεια θα περάσουν απέναντι;
* Πότε υιοθετήσαμε πρακτικές χαμηλής ταχύτητας των 30 χλμ., που ξέρεις ότι αν γίνει το λάθος, τα αποτελέσματα μπορεί να μην είναι τραγικά; Πότε θα σταματήσουμε να στεναχωριόμαστε και να ευχόμαστε… καλό παράδεισο έτσι απλά χωρίς να κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε;».
* Πότε αλήθεια; Πότε; Όπως και με το ατύχημα με το τραίνο, πάντα εκ των υστέρων, παθαίνουμε και μετά, ίσως, μαθαίνουμε!
ΛΕΩΝ.Κ.
