Ο βουλευτής Λασιθίου του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Μανόλης Θραψανιώτης καταθέτει αναφορά την επιστολή του Χρήστου Λιουδάκη και της Άννας Κουτάντου, γονείς της Λιουδάκης Ιωάννας, πρώην Δοκίμου Σημαιοφόρου του Λιμενικού Σώματος ΕΛ.-ΕΛΑΚΤ, στην οποία καταγγέλλονται οι απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν στην εκπαίδευση των δοκίμων Σημαιοφόρων του Λιμενικού Σώματος.
Όπως επισημαίνεται στην καταγγελία, κατά τη διάρκεια της φοίτησης των πρωτοετών φοιτητών και μελλοντικών αξιωματικών, ακολουθούνται «παρωχημένες και απάνθρωπες πρακτικές με σκοπό την συμμόρφωση των παιδιών» με αποτέλεσμα να αναρωτιούνται για το αν τελικά «υπάρχει σεβασμός στον ίδιο τον άνθρωπο, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά του». Όχι μόνο δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, αλλά ακόμα και βασικές ανάγκες γίνονται μόνο αν επιτραπεί από «παλαιότερους», ενώ πλάι σε διάφορες επαίσχυντες τακτικές προστίθενται οι προπηλακισμοί, καθώς και η εκγύμναση των «νέων» που πραγματοποιείται από τους «παλιούς» με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τη σωματική τους ακεραιότητα.
Επειδή όσα καταμαρτυρούνται δεν συνάδουν με την εικόνα ενός σύγχρονου και επαγγελματικού χώρου εκπαίδευσης, δικαίως ζητούνται απαντήσεις και ενημέρωση για όλα όσα συνέβησαν και συνεχίζουν ακόμα να συμβαίνουν με σκοπό την αποτροπή ανάλογων συμπεριφορών.
Παρακαλούμε για την απάντηση, τις σχετικές ενέργειες σας και να μας ενημερώσετε σχετικά.
Η επιστολή:
ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΠΡΟΣ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ-ΔΟΚΙΜΩΝ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΩΝ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ-ΕΛ.ΑΚΤ.
ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ-ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΥΡΙΖΑ ΛΑΣΙΘΙΟΥ
Η κόρη μας εισήχθη στην Σχολή Δοκίμων Σημαιοφόρων Λιμενικού Σώματος ΕΛ.-ΕΛΑΚΤ. , το έτος 2022-23,με το σύστημα του 10% μέσω Πανελληνίων. Αποφασισμένη όπως ήταν να περάσει στη Σχολή, περίμενε μία χρονιά, μέχρι να διευθετηθεί το ζήτημα του ορίου ύψους των γυναικών στα Σώματα Ασφαλείας και κατάφερε την εισαγωγή της στην εν λόγω Σχολή προκειμένου να πραγματοποιήσει το όνειρό της, μία καριέρα στο Λιμενικό Σώμα.
Ωστόσο, σύντομα διαπίστωσε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη χείριστη αντιμετώπιση που είχε ως προπαιδευόμενη (αλλά και μετέπειτα ως πρωτοετής), καθώς τα παλαιότερα έτη αναφέρονταν στους προπαιδευόμενους και μετέπειτα πρωτοετείς ως “μουλάρια” και “μουλάρες” (“μουλάρια τρέξτε, προσέξτε μην σας προλάβουν οι μουλάρες”). Μάλιστα, δεν έλειπαν και οι “προτροπές” του τύπου “ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ”, χαρακτηρίζοντας τους προπαιδευόμενους ως ανίκανους, νωχελικούς και απαράδεκτους.
Αναφερόμαστε όμως και σε άλλες μεθόδους που ακολουθήθηκαν και των οποίων απώτερος σκοπός ήταν η “συμμόρφωση” των προπαιδευόμενων, όπως έγινε και κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Αναλυτικότερα, όσον αφορά τις ώρες του πρωινού και του βραδινού γεύματος, οι προπαιδευόμενοι, αφού κάθονταν στα συσσίτιά τους, ήταν υποχρεωμένοι να ζητούν άδεια από τον αρχαιότερο (τον τεταρτοετή προπαιδευτή) προκειμένου να βάλουν φαγητό, αφού φυσικά πρώτα είχαν σερβιριστεί οι αρχαιότεροι και τους είχαν γεμίσει οι προπαιδεόμενοι τα ποτήρια με νερό (κάθε φορά που τα ποτήρια τους άδειαζαν, οι προπαιδευόμενοι έπρεπε να τους τα γεμίσουν ξανά). Άδεια έπρεπε να ζητηθεί ακόμα και για να ξαναγεμίσουν το πιάτο τους και στο τέλος για να παραμερίσουν. Όσον αφορά τις ώρες του προάριστου και του πρόδειπνου, όλοι οι προπαιδευόμενοι ήταν υποχρεωμένοι να τρώνε ακίνητοι, με τα χέρια κολλημένα στο σώμα, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να τους ταρακουνήσουν για να διαπιστώσουν αν ήταν χαλαροί ή όχι. Επίσης, έτρωγαν χωρίς να κοιτούν ο ένας τον άλλο, με το κεφάλι υποχρεωτικά στραμμένο να κοιτάζει το τοίχο απέναντί τους. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως αντίστοιχη συστολή στη στάση του σώματος έπρεπε να τους χαρακτηρίζει και κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων γευμάτων(πρωινού και βραδινού),αυτή τη φορά με τα χέρια να σχηματίζουν μπουνιές και να είναι κολλημένα και σφιχτά πάνω στο τραπέζι. Μάλιστα, με σκοπό να μάθουν να κάθονται στην καρέκλα με τη σωστή στάση σώματος(ίσια την πλάτη, χωρίς να ακουμπάει πίσω στην καρέκλα),αποφάσισαν πως η πλέον κατάλληλη μέθοδος ήταν να τρώνε τις πρώτες μέρες με κρικάκια στο κεφάλι και σε όποιον τυχόν έπεφτε το κρικάκι να πίνει και από ένα ποτήρι νερό κάθε φορά.
Αναφορικά με την κατάσταση που επικρατούσε στους θαλάμους, ήταν επίσης τραγική, καθώς αποτελούσαν ακόμα ένα μέρος για καψόνια εις βάρος των προπαιδευόμενων. Ειδικότερα, οι συνθήκες υγιεινής ήταν άθλιες, αφού οι προπαιδευόμενοι ήταν υποχρεωμένοι, μετά από πολύωρη έκθεση στον ήλιο (και ιδρωμένοι όπως ήταν λογικό επακόλουθο) να πλυθούν μέσα σε μόλις τριάντα δευτερόλεπτα (μάλιστα μετρούσαν αντίστροφα αυτά τα δευτερόλεπτα). Για όποιον δεν προλάβαινε, τον απειλούσαν ότι θα αδειάσουν την ντουλάπα, θα του ανοίξουν την κουρτίνα του λουτρού ή θα ξεστρώσουν το κρεβάτι του. Συνέπεια αυτού ήταν η και η δυσοσμία που τους ακολουθούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Υπήρχαν μάλιστα και περιπτώσεις που μετρούσαν αντίστροφα δέκα δευτερόλεπτα για να βουρτσίσουν τα δόντια τους. Αξίζει να σημειωθεί πως η Σχολή ενδιαφέρθηκε για τα καθαρά ρούχα των προπαιδευόμενων δύο φορές μέσα σε δεκαπέντε μέρες, με τη δεύτερη φορά όταν πλησίαζε το επισκεπτήριο, ενώ η μοναδική φορά που δόθηκε χρόνος παραπάνω των τριάντα δευτερολέπτων για λουτρό ήταν μόνο το βράδυ πριν την ορκωμοσία. Επιπλέον, από τη στιγμή που δινόταν κατάκλιση είτε το μεσημέρι είτε το βράδυ, απαγορευόταν η κυκλοφορία εκτός θαλάμου. Το αποτέλεσμα ήταν οι προπαιδευόμενοι από τις 11 το βράδυ έως τις 06:10 το πρωί να μην επιτρέπεται να πιούν νερό ή να πάνε στην τουαλέτα. Επίσης, δεν επιτρεπόταν να κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέπτη του θαλάμου.
Ένα επίσης από τους άγραφους κανόνες της σχολής ήταν και ο εξής: οι προπαιδευόμενοι και στη συνέχεια όταν έγιναν πρωτοετείς, είχαν την εντολή να μην κοιτούν ποτέ τους τριτοετείς, με το κεφάλι τους να είναι όσο πιο πίσω γίνεται και να κοιτούν μόνο ψηλά (Τους φώναζαν: ” Σπάσ’το ” για να μην τους κοιτούν και να σηκώνουν πιο ψηλά το κεφάλι τους). και αυτή τη στάση σώματος είχαν σε οποιοδήποτε χώρο βρίσκονταν, δηλαδή όσο κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους των διδακτηρίων, στη τραπεζαρία, στον προαύλιο χώρο, ακόμα και μέσα στους θαλάμους μερικές φορές. Υποχρεωμένοι ήταν επίσης ,ακόμα και όταν παραχωρούσαν την θέση τους για την είσοδο-έξοδο σε χώρο σε αρχαιότερους να μην τους κοιτούν, ανεχόμενοι απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, με το κεφάλι τους πίσω μέχρι να περάσουν.
Επίσης, από την ορκωμοσία τους και μετά απαγορευόταν να σέρνουν τις αποσκευές τους, όσο βαριές και αν ήταν, από την είσοδό της Σχολής μέχρι τους ορόφους των θαλάμων τους.
Ένα ακόμα καψόνι αποτελούσε η συνήθεια των παλαιότερων ετών να πετούν τους πηλίσκους των προπαιδευόμενων κάτω, όταν βρίσκονταν σε στάση προσοχής ή ακόμα και όταν απλά περπατούσαν. Τέτοια συμβάντα λάμβαναν χώρο στην τραπεζαρία, αλλά και κατά τη διάρκεια που οι προπαιδευόμενοι βρίσκονταν σε στάση προσοχής, περιμένοντας την καθιερωμένη πρωινή επιθεώρηση από τους Αξιωματικούς στον προαύλιο χώρο, φυσικά μπροστά σε όλη τη Σχολή.
Τέλος, ακόμα σημαντικό ζήτημα αποτελεί ότι παρά το γεγονός ότι υπήρχαν γυμναστές που υποτίθεται ότι θα αναλάμβαναν την εκγύμναση των προπαιδευόμενων και μετέπειτα πρωτοετών τις ώρες της πρωινής και της μεσημεριανής γυμναστικής, συχνά τη διενέργεια της πρωινής γυμναστικής αναλάμβανε κάποιος τεταρτοετής, εφαρμόζοντας ό,τι ασκήσεις επιθυμούσε, χωρίς να γνωρίζει τα όρια του καθενός.
Έτσι, το παιδί μας, μετά την παραμονή του στη Σχολή αναγκάστηκε να παραιτηθεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν εκεί μέσα(δεν είναι τυχαίος ο μεγάλος αριθμός παραιτήσεων που σημειώθηκαν πριν ακόμα από την ορκωμοσία, πράγμα που έχει συμβεί κατ’ επανάληψη και τα προηγούμενα έτη) και όχι επειδή διαπίστωσε ότι δεν της άρεσε η σταδιοδρομία, το αντικείμενο της δουλειάς ή τα καθήκοντα ενός αξιωματικού του Λιμενικού Σώματος. Επιπρόσθετα, λόγω των άθλιων συνθηκών υγιεινής ,το παιδί μας υπέστη μόλυνση που διεγνώσθη από δερματολόγο την τρίτη μέρα μετά την επιστροφή από τη Σχολή και υποβλήθηκε σε φαρμακευτική αγωγή δεκαέξι ημερών και επανεξέταση για παρακολούθηση της εξέλιξης της μόλυνσης προς αποφυγή περαιτέρω επιδείνωσής της.
Με όλο το σεβασμό, ρωτάμε:
Α)Είναι δυνατόν σε ένα χώρο με τόσα άτομα να μην τηρούνται βασικοί κανόνες υγιεινής, από τη στιγμή που οι “φοιτητές” δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν κάπου αλλού ντουζ-μπάνιο;
Β) Είναι δυνατόν να μην μπορούν να κάνουν τη φυσική τους ανάγκη παρά μόνο αν επιτραπεί από τους “παλαιότερους”;
Γ) Είναι δυνατόν τα παιδιά να εισέρχονται σε αυτή τη Σχολή που θεωρείται πανεπιστήμιο και να αποκαλούνται ολημερίς “μουλάρια” και “μουλάρες”;
Δ) Είναι δυνατόν τις ώρες της γυμναστικής να τους αναλαμβάνουν τελειόφοιτοι και όχι γυμναστές, οι οποίοι γνωρίζουν ποιες ασκήσεις να επιλέξουν, πώς να τις αρχίσουν και πώς να τις τελειώσουν για να μην προκαλέσουν τραυματισμούς στα παιδιά;
Ε) Γενικότερα, επιτρέπεται εν έτει 2022 να ακολουθούνται οι προαναφερθείσες παρωχημένες και απάνθρωπες πρακτικές με σκοπό την “συμμόρφωση” των παιδιών; Να μην υπάρχει σεβασμός στον ίδιο τον άνθρωπο, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά του;
ΣΤ) Αυτή είναι η αρμόζουσα εκπαίδευση των μελλοντικών Αξιωματικών της χώρας μας;
Αυτό που επιθυμούμε να γίνει κατανοητό είναι ότι το παιδί μας έμμεσα εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί, όπως συνέβη και σε πολλά άλλα παιδιά που σταμάτησαν και σταματούν ακόμα και σήμερα. Κλείνοντας ,θα θέλαμε να θέσουμε την εξής ερώτηση: πώς θα αντιδρούσε ο κάθε γονιός και με ποιες ενέργειες όταν ήταν γνώστης των παραπάνω «τακτικών εκπαίδευσης»; Ακόμα, είναι κανείς από τους ανώτερους πρόθυμος να επέμβει ώστε να σταματήσει το μαρτύριο των παιδιών, τουλάχιστον όσων έμειναν, αφού τα όνειρα του δικού μας διαλύθηκαν εξ αιτίας άλλων υπεύθυνων; Είναι άδικο, παιδιά που πασχίζουν να διαβάσουν και καταφέρνουν τελικά και πετυχαίνουν υψηλές βαθμολογίες, μετά από υπέρμετρη προσπάθεια και κόπο, να έχουν τόσο ταπεινωτική αντιμετώπιση που φτάνει μέχρι και το βαθμό της ηθικής παρενόχλησης. Αναμένουμε απαντήσεις, ανάληψη ευθυνών και άμεση αντίδραση για όλα αυτά που συνέβησαν και συνεχίζουν ακόμα να συμβαίνουν.
Με σεβασμό,
Χρήστος Λιουδάκης και Άννα Κουτάντου, γονείς Λιουδάκη Ιωάννας, πρώην Δοκίμου Σημαιοφόρου Λιμενικού Σώματος ΕΛ.-ΕΛΑΚΤ.
