Μερικές φορές δεν έχω λόγια για να περιγράψω την ομορφιά ενός τοπίου, μέσα στο οποίο υπάρχουν ιδιαίτερα λουλούδια της άνοιξης. Ανέβηκα στο δάσος της Κριτσάς, στους πρόποδες της Τζίβης.
Αυτήν την περίοδο το φυτό που ξεχωρίζει και ομορφαίνει είναι, σαν κρίνος, το Arumcreticum, άρο το κρητικό, από την ελληνική λέξη άρωμα. Πρέπει να είναι το ωραιότερο arum της Ελλάδας. Τα συναντώ κάθε χρόνο, αλλά τώρα τα βρήκα στην καλύτερη δυνατή κατάστασή τους. Τα μάτια μου δεν χόρταιναν να βλέπουν.
Ο κρίνος (σωληνοειδές περίβλημα σαν χωνί) έχει φωτεινό κίτρινο χρώμα, λυγισμένος στην κορυφή, από τη μέση του οποίου πετιέται, σαν σπαθί, μία βαθυκίτρινη λόγχη (ύπερος). Το φυτό έχει συνήθως με γλυκιά ευχάριστη μυρουδιά. Είναι ενδημικό της Κρήτης και της Καρπάθου και απαντάται συχνά σε μεγάλες ομάδες. Η γονιμοποίηση γίνεται από έντομα που έλκονται από την οσμή που παράγουν. Στην περιοχή μας, ο κρίνος αυτός ονομάζεται και χοιράφτης γιατί τα φύλλα του έχουν σχήμα τριγωνικό, όπως τα αυτιά του… χοίρου!
ΥΓ!: Στην ίδια περιοχή ευδοκιμούν και οι παιώνιες, ίσως το πιο όμορφο λουλούδι της Κρήτης. Τα πανέμορφα άνθη του δεν έχουν ακόμα ανοίξει.
ΥΓ2: Συνάντησα και αρκετές ορχιδέες (Orchis), αυτές τις μικρούλες μωβ χρώματος, με τα χαρακτηριστικά στίγματα του χείλους τους.
ΛΕΩΝ.Κ.