Τη θάλασσα την αγαπώ
Από μικρή
Ήταν πάντα μεγάλη
Τώρα μεγάλωσα κι εγώ
Δεν έχει όρια σαν την αγάπη
Δε βάζει όρους σαν τους ανθρώπους
Η σιωπή της μ΄ αφήνει
Ν΄ ακούω τη σκέψη μου.
Μου δίνει
Την ψευδαίσθηση της ελευθερίας
Της δυνατότητας να φύγω
Την προσμονή
Μιας άφιξης
Μιας αλλαγής
Μιας ευτυχίας
ΕΛΠΙΔΑ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ