Γράφει ο Νίκος Μιχελάκης
Η συγκομιδή της ελιάς που είχε αρχίσει σποραδικά από τέλη Σεπτεμβρίου, στην Πελοπόννησο και Κρήτη, με στόχο την παραγωγή αγουρελαίου, τελικά, εξαιτίας των άσχημων αποδόσεων αλλά και της διάψευσης των προσδοκιών για υψηλές τιμές, δεν προχώρησε, ως ήταν φυσικό, σε επίπεδα αξιοσημείωτα. Κι αυτό, παρά το ότι υπήρχαν και υπηρεσιακές συστάσεις για επίσπευση της συγκομιδής, για λόγους αποφυγής δακοπροσβολών.
Παραγωγοί που άρχισαν τον Οκτώβριο στην Ανατολική Κρήτη, όταν είδαν αποδόσεις 8-10/1, σταμάτησαν.
Παρόμοια εξέλιξη υπήρξε και στις άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες της Ε.Ε., αφού σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η ποσότητα ελαιολάδου που παράχθηκε συνολικά στην Κοινότητα κατά τον Οκτώβριο 2020, ήταν 109 χιλ. τόνοι. Από την ποσότητα αυτή 37 χ.τ. παράχθηκαν στην Ισπανία, 54 χ. τ. στην Ιταλία, 14 χ.τ. στην Πορτογαλία και μόνο 2 χ.τ. στην Ελλάδα!
Οπωσδήποτε, μετά τις βροχές που έπεσαν στα τέλη Οκτωβρίου, η συγκομιδή άρχισε από περισσότερους παραγωγούς, αλλά και πάλι όχι από την πλειονότητα. Κι αυτό γιατί τα μέτρα για τον Κορωνοϊό αλλα και ο βροχερός καιρός, δεν επέτρεψαν την γενίκευσή της, η όποια τελικά πραγματοποιήθηκε μετά τα μέσα Νοεμβρίου, όπως γίνεται κάθε χρόνο.
Έτσι, οι ενδείξεις για την ποιότητα, παρά τους φόβους δακοπροσβολών, μέχρι στιγμής είναι αρκετά καλές. Τα παραγόμενα λάδια σε ποσοστό άνω του 90% έχουν οξύτητες κάτω από 0,4ο και μάλιστα ένα 70% από αυτά φαίνεται να είναι όσες ή και χαμηλότερες από 0,3ο βαθμούς. Ελαιόλαδα 50 τόνων του Α.Σ. Θραψανού που δημοπρατήθηκαν στις 20/11, είχαν οξύτητα 0,24ο
Ωστόσο οι αποδόσεις δεν φαίνεται να είναι καλές αφού κυμαίνονται γύρω στο 6/1 (16,5%). Κι αυτό γιατί, μετά την βροχή και την ανάνηψη του συρρικνωμένου από την ξηρασία ελαιόκαρπου, ενώ επιτυγχάνεται μεγαλύτερη εξάντληση (ξελάδωμα) του ελαιολάδου που περιέχεται σε αυτόν, οι αποδόσεις φαίνονται μειωμένες λόγω της διόγκωσης του καρπού με νερό αλλά και λόγω του ότι δεν υπήρξαν αρκετές ημέρες με ηλιοφάνεια ώστε να σχηματιστεί νέο λάδι.
Και εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι όπως έχει διαπιστωθεί από πολυετείς πειραματικές εργασίες του Ινστιτούτου Ελιάς αλλά και από νεώτερες (Μετζιδάκης κ.α. 2008), ο σχηματισμός του λαδιού στον καρπό που πρακτικά αρχίζει από τέλη Αυγούστου, αυξάνεται προοδευτικά μέχρι και τον Φεβρουάριo ανάλογα με τις ημέρες ηλιοφάνειας και εφόσον βέβαια ο καρπός πάνω στα δέντρα είναι υγιής (βλ. σχεδιάγραμμα.)
Επομένως, όπως και σε προηγούμενα ΕΛΑΙΟΝΕΑ (www.sedik.gr 12-11-20) σημειώσαμε οι ελαιώνες που έχουν από καλή έως υψηλή καρποφορία καλό είναι να συγκομιστούν τελευταίοι προς τέλη Νοεμβρίου – μέσα Δεκεμβρίου.
*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του (nmixel@otenet.gr)
