Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που γράφτηκε το παρακάτω, πολύ νοσταλγικό, κείμενο, ένας ύμνος στις ομορφιές της πόλης μας. Στην εφημερίδα «Εμπρός» της 29ης Μαΐου 1971 διαβάζουμε:
* H πρωτεύουσα του νομού Λασιθίου -ποιος θα το πίστευε;- υπό «ξένη κατοχή»! Καλύτερα θα λέγαμε υπό «διεθνή κατοχή». Είναι τέτοια η συρροή τουριστών απ’ όλα τα μέρη της Γης, ώστε η πόλις του Αγίου Νικολάου να δίνει την εντύπωση ότι κυριολεκτικώς «κατελήφθη» και κατοικείται από αλλοδαπούς!
* Παγκόσμια τουριστική αποικία έγινε τούτη η γωνιά της Κρήτης, συνεχίζει το κείμενο της Μπίκα Πετρογιάννη – Μαρκάτα, ένα αλλοτινό, χωρίς την παραμικρή αξία, χωριό! Καμιά διαφήμιση ή ιδιαίτερη προπαγανδιστική δεν έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Ο Άγιος Νικόλαος εξελίχθηκε σε μια παγκόσμια τουριστική αποικία από δύο βασικούς λόγους: το υπέροχο κλίμα (υγρασία μηδέν) και τις αριστουργηματικές φυσικές ομορφιές του!
* Οι θάλασσες του προσφέρονται για όλες τις εποχές και για όλους τους καιρούς. Αν σ’ όλα τα μέρη της Κρήτης οι τουρίστες πηγαίνουν να θαυμάσουν τα ερείπια ενός αθάνατου πολιτισμού, στην πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου έρχονται να θαυμάσουν την τελειότητα της «αρχιτέκτονος» φύσεως! Έκτισε τον Άγιο Νικόλαο με ασύλληπτες λεπτομέρειες αναλογιών κλίματος, θαλάσσης, βουνών, ακρογιαλιών, λιμένων. Κι ακόμα: μελέτησε θα’ λεγε κανείς κι αυτές τις λεπτομέρειες του φωτισμού του! Μια διαυγής ατμόσφαιρα κάνει τον ήλιο, την σελήνη και τα άστρα, να λάμπουν εδώ παράξενα…».
* Πιο ωραίο κείμενο για τον Άγιο Νικόλαο δεν θα μπορούσε να γραφτεί. Ας συγκρίνουμε το τότε με το τώρα και ας προβληματιστούμε. 52 χρόνια μετά, τι άλλαξε σ’ αυτόν τον τόπο; Τι κάνου(α)με λάθος;
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ