Μια όμορφη περιπατητική διαδρομή της πόλης μας είναι από την παραλία του Γαργαδόρου μέχρι το γεφυράκι του Αλμυρού. Η απόσταση είναι περίπου 3.000 βήματα (2.2 χιλ.), μια αρκετά καλή εξάσκηση.
* Στα θετικά της όλης διαδρομής είναι η πολύ καλή κατάσταση που βρήκα την παραλία, περιποιημένη και καθαρή. Μάλιστα στο τμήμα που διαχειρίζεται ο Δήμος τοποθετήθηκαν πρόσφατα ειδικά κολονάκια – τασάκια για τα αποτσίγαρα.
* Το άλλο θετικό είναι στο γεφυράκι του ποταμού, στην ανατολική πλευρά της παραλίας, τοποθετήθηκαν νέες ξύλινες σανίδες, στη θέση των φθαρμένων. Μας είχαν ενημερώσει για κίνδυνο ατυχήματος.
* Θεωρώ ακόμα θετικό ότι στο μικρό ποταμάκι που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια στη δυτική πλευρά, τοποθετήθηκαν 3 παλέτες σε καλύτερη διάταξη. Έτσι η διέλευση είναι πιο εύκολη και κάπως πιο κομψή. Παραδόξως το νερό του μικρού αυτού ποταμιού είναι περισσότερο απ’ ό,τι τη διάρκεια του χειμώνα.
Οι «ταλαιπωρημένοι» είσοδοι του Αλμυρού
Στα αρνητικά της διαδρομής, ας αρχίσω από τα κάγκελα που ξεκινούν από το Γαργαδόρο μέχρι την αρχή του μονοπατιού. Θέλουν βάψιμο!
* Άλλη αρνητική εικόνα δίνουν οι άβαφτοι και με γκράφιτι 3 είσοδοι κατά μήκος της διαδρομής. Σ’ αυτούς υπάρχουν θέσεις και για λουλούδια! Ίσως να φυτέψουμε κάποιους κάκτους που δε θέλουν νερό; Τί λέω τώρα!
* Όσο για το ποτάμι θεωρώ ότι θα μας έδινε καλύτερη εικόνα αν αντικαταστήσουμε τα αντιαισθητικά σακιά με τσιμέντο ταχείας πήξεως, που οριοθετούν τη δυτική όχθη του ποταμού, με άλλο πιο ευπρεπή τρόπο.
ΥΓ: Όσο για τη διαμόρφωση της μικρής παραλίας, δυτικά του Αλμυρού, οι αρμόδιοι ας μελετήσουν τη δυνατότητα κάποιας, χωρίς μελέτη, απλής διαμόρφωσης.
Πληθαίνουν τα γαλανόχορτα του Αλμυρού
Μια ευχάριστη διαπίστωση της βόλτας μου ήταν ότι φέτος είναι σε πολύ καλύτερα κατάσταση το αυτοφυές φυτό ερύγγιο το παράλιο ή γαλανόχορτο (Eryngium maritimum). Το συναντάμε συχνά σε αμμώδεις παραλίες. Έχει μεγάλα αγκαθωτά, ασημοπράσινα ή κυανοπράσινα, φύλλα, με μικρά όμορφα άνθη που έχουν μπλε χρώμα.
Στο μακρινό παρελθόν από τις ρίζες του έφτιαχναν κεριά, ενώ πίστευαν ότι έχει αφροδισιακές ιδιότητες. Σε κάποια μέρη η ρίζα του τρώγεται και λέγεται ότι έχει γεύση κάστανου. Ο Διοσκουρίδης το συνιστά ως φάρμακο που βοηθά στην αποβολή των αερίων του πεπτικού συστήματος και σε αυτήν του την ιδιότητα οφείλει και την ονομασία του: «Ηρύγγιον» ή «ερύγγιον», από το ρήμα «ερυγγάνω», του ρήματος «ερεύγομαι» και «ρεύγομαι», που σημαίνει: «εκπέμπω διά του στόματος αέρα εκ του στομάχου».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ