Την ασφυκτική εργασιακή πίεση που συνεχίζουν να βιώνουν ένεκα της μη επαρκούς στελέχωσης των δημοσίων δομών υγείας και τα εξαντλητικά ωράρια που υποχρεούνται να ασκούν εβδομαδιαίως για να «βγουν» οι εφημερίες και που τείνουν να καταστήσουν την όλη κατάσταση «επικίνδυνη και για εμάς τους αναισθησιολόγους, αλλά και για τους ασθενείς μας», περιγράφει μιλώντας στην ΑΝΑΤΟΛΗ η Σοφία Παπαντωνάκη, Διευθύντρια του Αναισθησιολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου.
Υπηρετεί ως αναισθησιολόγος στο ΓΝΑΝ από το 2010 και καλείται με 3 ακόμη (4 στο σύνολο, ενώ η Οργανική πρόβλεψη κάνει λόγο για 5 αναισθησιολόγους) ειδικευμένους συναδέλφους της να κρατούν «ζωντανό» το πιο κρίσιμο ίσως τμήμα του Νοσοκομείου, εξυπηρετώντας περιστατικά όχι μόνο από ολόκληρο το νομό Λασιθίου, αλλά και από άλλα μέρη της Κρήτης και της χώρας (κοντινά νησιά κλπ).
Στα 13 αυτά χρόνια που εργάζεται οι λιγότερες εφημερίες που έχει κάνει, όπως λέει, μηνιαίως είναι οι 8, «έχω κάνει 10, 12, έχω κάνει και 15. Η κατάσταση αυτή είναι συνεχώς η ίδια και μονίμως επιδεινώνεται και στο ΓΝΑΝ και στα Νοσοκομεία όλης της Κρήτης και της χώρας. Και είναι μια κατάσταση που πέρα από κρίσιμη είναι και επισφαλής, δεν είναι απλά τα πράγματα. Μια χαλαρή εβδομάδα ενός αναισθησιολόγου είναι 48 ώρες, την ώρα που η αναισθησιολογία είναι η μόνη ειδικότητα που έχει δικό της Νόμο από το 1997 που ορίζει ότι οι περισσότερες ώρες εντός του χειρουργείου είναι 25 ώρες ανά 40 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας. Σήμερα επικρατεί ο Νόμος 48 ώρες εβδομαδιαίως, που παίρνει συνεχώς παράταση μέχρι να γίνουν νέες προσλήψεις. Όταν όμως αναγκαζόμαστε να περνούμε τις 60 ώρες εβδομαδιαίως, αυτό ξεπερνά κάθε όριο ασφάλειας και για εμάς και για τους ασθενείς. Έχουμε ζητήσει να έλθει και 5ος αναισθησιολόγους, χωρίς να βλέπουμε να υπάρχει ζήτηση».
Ενδεικτικό της διαμορφωθείσας κατάστασης είναι, όπως αναφέρει, ότι οι 4 αναισθησιολόγοι του ΓΝΑΝ έχουν υπόλοιπο πάνω από 100 μέρες άδειας και πάνω από 80 χρωστούμενα ρεπό από τον περασμένο Μάρτιο.
«Όταν δεν εφημερεύει αναισθησιολόγος,
είναι αδύνατο να λειτουργήσει σωστά ένα Νοσοκομείο»
Ωθούμενη δε και η ίδια από τη συνεχιζόμενη αυτή πίεση και τις δυσχερείς και εξαιρετικά απαιτητικές συνθήκες, δηλώνει ότι παρ’ ότι αγαπά να εργάζεται για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αυτή τη στιγμή θέλει να αποχωρήσει. «Αγαπώ το ΕΣΥ σαν δεύτερό μου σπίτι και γι’ αυτό συνεχίζω να το υπηρετώ, αυτή τη στιγμή όμως ναι, θέλω να φύγω. Δεν έχεις κίνητρο να έρθεις στη δουλειά σου», εξηγεί.
«Χωρίς να θέλω να υποβιβάσω ή να υποτιμήσω καμία άλλη ειδικότητα», σημειώνει,«εάν δεν υπάρξει ένας αναισθησιολόγος σε ένα Νοσοκομείο, τότε το Νοσοκομείο κινδυνεύει με κλείσιμο. Ο αναισθησιολόγος είναι ο γιατρός που βρίσκεται σε 50 μεριές ταυτόχρονα, που σημαίνει χειρουργικές επεμβάσεις, επείγοντα, ανακοπές στην παθολογική, στην καρδιολογική, σημαίνει διακομιδές, σημαίνει όπου γίνονται επεμβατικές πράξεις, σημαίνει ιατρείο πόνου. Πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος, ξεκούραστος, να παίρνεις άμεσα και αποτελεσματικές αποφάσεις, δεν έχω περιθώριο λάθους στο χειρουργείο π.χ. Άρα, όταν δεν εφημερεύει ένας αναισθησιολόγος, είναι αδύνατο να λειτουργήσει σωστά ένα Νοσοκομείο. Θα πει κάποιος πώς γίνεται να έχεις δύο αναισθησιολόγους σ’ ένα Περιφερειακό Νοσοκομείο; Γίνεται».
«Όσοι μας ζητούν να δουλεύουμε με εντέλλεσθε τόσες ώρες,
πέρα από τα όρια ασφαλείας μας είναι επικίνδυνοι»
Σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα του προηγούμενου μήνα με το Διοικητικό Συμβούλιο των Διασυνδεόμενων Νοσοκομείων του νομού Λασιθίου και τη μη έγκριση τελικά της τροποποίησης της απόφασης για την προκήρυξη θέσεων Αναισθησιολόγων για τα Νοσοκομεία Ιεράπετρας και Σητείας ώστε να ζητηθούν γιατροί με τον βαθμό του Διευθυντή -κάτι που εάν γινόταν θα επέφερε αρνητικές συνέπειες για τη λειτουργία πολλών κρίσιμων κλινικών και τμημάτων του ΓΝΑΝ με το Αναισθησιολογικό να μένει με έναν ή κανέναν αναισθησιολόγο- η κ. Παπανωντάκη τονίζει πως «εάν κάτι τέτοιο γινόταν ή γίνει, το ΓΝΑΝ θα κλείσει. Και γιατί να μην το κλείσουμε; Γιατί να κάνω εγώ 15 εφημερίες; Δεν γίνεται, δεν είναι εφικτό.
Όπως δεν είναι εφικτό, λειτουργικό και ασφαλές να κάνουμε και 8 εφημερίες. Κινδυνεύει ο άρρωστος που θα έρθει στα δικά μας τα χέρια. Δεν μπορούμε να δουλεύουμε τόσες ώρες καθημερινά. Ακροβατούμε σε ένα σκοινί. Και όταν αρνούμαστε πια να μην τις κάνουμε, καλούμαστε να το κάνουμε με εντέλλεσθε. Και τί σημαίνει δηλαδή το εντέλλεσθε; Ότι είμαστε επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία; Όχι, αυτοί είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία που μας ζητούν να δουλεύουμε με ‘εντέλλεσθε’ τόσες ώρες, πέρα από τα όρια ασφαλείας μας. Η κατάσταση έχει καταντήσει επικίνδυνη για όλους μας».
«Πληρωνόμαστε τις μισές εφημερίες,
δουλεύουμε για να ζούμε, όχι από χόμπι»
Στεκόμενη στο γεγονός της μη ζήτησης για την κάλυψη των θέσεων και για την μεγάλη έλλειψη στην ειδικότητα των αναισθησιολόγων, η κ. Παπαντωνάκη λέει πως είναι αναγκαίο να δοθούν καλύτερα οικονομικά κίνητρα και να προφερθούν καλύτερες και πιο αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, διαφορετικά νέοι αναισθησιολόγοι δεν θα βρίσκονται, αφού όλοι θα φεύγουν στο εξωτερικό, ενώ και οι ήδη υπηρετούντες θα αρχίσουν να αναζητούν την τύχη τους στον ιδιωτικό τομέα, εγκαταλείποντας ένα ΕΣΥ, που -όπως λέει- τους σέβεται. «Τα Πανεπιστήμια έχουν κλείσει; Όχι. Αναισθησιολόγοι συνεχίζουν να βγαίνουν, γιατροί υπάρχουν, αλλά τους διώχνουν με τα εντέλλεσθε, με τις συνθήκες σε κάθε Νοσοκομείο. Ο αναισθησιολόγος που τελειώνει αναζητά καλύτερες συνθήκες εργασίας. Που σημαίνει να δουλεύει με όρια ασφαλείας, να δουλεύει και να πληρώνεται κατάλληλα, να υπάρχει μια αξιολόγηση στο γιατρό, να έχει κίνητρο να πάει να μάθει, να εκπαιδευτεί, να κάνει νέα πράγματα.
Όλα αυτά εμείς στην Ελλάδα δεν τα έχουμε, πάμε νε εξειδικευτούμε με δικό μας κόστος. Δουλεύουμε πέρα από όριά μας. Κάνουμε τις διπλές εφημερίες, πληρωνόμαστε τις μισές, μία φορά το χρόνο ή δύο. Γιατί να συνεχίσω να το κάνω αυτό; Ποιος άλλος εργαζόμενος δουλεύει για να πληρώνεται μία φορά το χρόνο; Ο γιατρός εργάζεται και δουλεύει για να ζει, δεν το κάνει από χόμπι. Έχουμε φτάσει να πληρωνόμαστε μετά από καβγάδες και νιώθουμε ζητιάνοι, ζητιανεύουμε τα χρήματά μας».
Σύμφωνα με την κ. Παπαντωνάκη, μάλιστα, από τον Μάρτιο του 2023 οι γιατροί των ειδικοτήτων αναισθησιολογίας (όπως και αυτοί της εσωτερικής παθολογίας και της εντατικολογίας) που υπηρετούν στο Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου παραμένουν απλήρωτοι για τις επιπλέον εφημερίες που εκτελούν, καθ’ ότι ο ψηφισθείς το 2021 Νόμος (Ν. 4850/2021) που προβλέπει την πληρωμή άνω των 4 εφημεριών με το ποσό των 250 ευρώ μεικτών ανά εφημερία με βάση το πλαφόν που ισχύει ανά βαθμό και περιοχή (π.χ. στην Ζώνη Β΄ που ανήκει το Γενικό Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου, 4 ενεργείς εφημερίες στον Διευθυντή εκ των οποίων 2 αργίες- Σάββατο, Κυριακή, άλλες εξαιρέσιμες- και 3 ετοιμότητας, κ.λπ. και για κάθε μία που υπερβαίνει το πλαφόν θα πάρουν 250 ευρώ μεικτά) εφαρμόζεται με «δυσκοίλιο» τρόπο. Αφού και πέρυσι αντίστοιχα οι ίδιοι γιατροί διαμαρτύρονταν γιατί για τον ίδιο λόγο παρέμεναν απλήρωτοι για 11 μήνες (από τον Μάιο του 2022 έως και τον Απρίλιο του 2023), για να βρεθεί λύση μετά από διαμαρτυρίες και σχετικό ξεσηκωμό.
Ιδιώτες αναισθησιολόγοι
Αναφερόμενη στην εισαγωγή ιδιωτών αναισθησιολόγων σε πολλά Νοσοκομεία ανά τη χώρα όπως π.χ. στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο στο Ηράκλειο (κάτι τέτοιο δε συμβαίνει στο ΓΝΑΝ) για να «μπαλωθούν» τα κενά, η κ. Παπαντωνάκη λέει πως «αντί να μας δώσει νέα κίνητρα, η κυβέρνηση έρχεται και δημιουργεί γιατρούς δύο ταχυτήτων, αντί να δώσει τα χρήματα στο γιατρό που βάζει πλάτη’ μέσα στο ΕΣΥ και το κρατά όρθιο με υπερεργασία, έρχεται και βάζει γιατρούς απ’ έξω. Χωρίς φυσικά να έχω τίποτα με τους ιδιώτες γιατρούς, τους οποίους και κατανοώ. Εάν η κυβέρνηση έχει απώτερο στόχο την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ καλώς, αλλά όχι και να παίζει με τους ανθρώπους που δουλεύουν μέσα στο σύστημα αυτό».
ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ