Τα ταξίδια πλοίων φέριμποτ στη γραμμή Ηράκλειο- Πειραιάς… του «Μίνως» του Ευθυμιάδη και του «Ηράκλειο» του Τυπάλδου -που βυθίστηκε στη Φαλκονέρα- έφεραν τεράστιες αλλαγές στην ακτοπλοΐα της Κρήτης.
Μέχρι τότε τα επιβατικά πλοία ήταν μικρά («Αγγέλικα», «Καδιώ», «Δέσποινα», «Αρκαδία», «Κανάρης», «Καραϊσκάκης», «Μιαούλης» κά.), εκτελούσαν τα δρομολόγιά τους συνήθως δυο με τρεις φορές την εβδομάδα, τα ταξίδια ήταν πολύωρα και συνήθως έκαναν το γύρο της Κρήτης πριν τον τελικό τους προορισμό, που ήταν το λιμάνι του Πειραιά. Το σύνηθες, μάλιστα, ήταν ο πλους να περιλαμβάνει τους τρεις από τους τέσσερις νομούς του νησιού: Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Σούδα με αναχώρηση από Πειραιά το απόγευμα στις 6 ή στις 8 το βράδυ
Όπως ενημερώνει η Κορίνα Καφετζοπούλου (Γιώργου Μ. Φουστάνου, «Ελληνική Ακτοπλοΐα 1945 – 1995»)… αν και ο νομός Λασιθίου βρίσκεται στην άκρη της Κρήτης και στις μέρες μας γνωρίζει πρόβλημα διασύνδεσης με την υπόλοιπη Ελλάδα, όπως μαρτυρά ανακοίνωση δρομολογίου που δημοσιεύεται στην εφημερίδα “Καθημερινή” (Οκτώβριος 1946), το πλοίο “Σκύρος” (ημέρα Παρασκευή και ώρα 8 μ.μ.) εκτελούσε τότε το δρομολόγιο Ηράκλειο, Σητεία, Παχειά Άμμος, Άγιος Νικόλαος, Πειραιά!».
Η χρήση των φέριμποτ είχε σαν συνέπεια την… «εξαφάνιση» των μικρών μότορσιπ (M/S), που έφερναν τα εμπορεύματα στον Άγιο Νικόλαο, στην Ιεράπετρα (λιμάνι Παχειάς Άμμου) και Σητεία. Πώς να ξεχάσω τον «Ίκαρο», το «Δαίδαλο» και τον «Ιωάννη»; Όλα τα εμπορεύματα πηγαίνανε και ερχότανε πια στην ηπειρωτική Ελλάδα με τα φορτηγά αυτοκίνητα που έμπαιναν μέσα στα φέριμποτ.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
