Στις 21 Ιουνίου 2025 στις 18:00 θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης του Παναγιώτη Κεφαλά με τίτλο «Ήσσονος Σημασίας».
Ο Παναγιώτης Κεφαλάς με την έκθεση «Ήσσονος Σημασίας», ανοίγει έναν χώρο επαναδιαπραγμάτευσης για το τι θεωρείται σημαντικό προσκαλώντας μας να επιβραδύνουμε, να παρατηρήσουμε και να στρέψουμε το βλέμμα μας σε όλα εκείνα διαφεύγουν τις γραμμικές αφηγήσεις.
Επιμέλεια έκθεσης: Περσεφόνη Νικολακοπούλου
Κείμενο έκθεσης: Εύη Ρουμάνη
Ειρηνοδικείο Αγίου Νικολάου
Διάρκεια έκθεσης: 21/06/2025 – 5/072025
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη με Κυριακή 18:00 – 22:00
Παρατηρούσαμε τις εμπειρίες μας να ξεδιπλώνονται αποσπασματικά. Τίποτα δεν συνέβαινε, κι όμως υπήρχε ένταση και προβλήματα για να λυθούν. Δεν μπορούσαμε να βρούμε μια ξεκάθαρη διαδρομή να ακολουθήσουμε. Όλες αυτές οι ασήμαντες χειρονομίες, όλη το παράλογο της καθημερινότητας που κουβαλάμε…σώματα εμπλεκόμενα, τοπία χαμένα στο παρελθόν, πράξεις που έπρεπε να ανακληθούν – όλα ήσσονος σημασίας.
Τι να γνωρίζει για τους τρόπους μας; Τι περιμένει να κάνουμε;
Έκλεισε τα μάτια και ξάπλωσε στο πεζοδρόμιο, σαν άλλο ένα γεγονός ήσσονος σημασίας, που καταβροχθίζεται από την ταχύτητα της καθημερινής ζωής.
Με την έκθεση «Ήσσονος Σημασίας», ο Παναγιώτης Κεφαλάς στρέφεται προς όλα όσα συνήθως παραβλέπουμε — τη σκόνη, τη φθορά, τα ίχνη, ή τις φαινομενικά ασήμαντες κινήσεις — και τα επανατοποθετεί στο επίκεντρο της ζωγραφικής του διερεύνησης. Σώματα και καταστάσεις απεικονίζονται παγωμένα μέσα στην αδράνεια, σαν να έχουν παγιδευτεί σε μια στιγμή που αντιστέκεται στην ολοκλήρωση.
Τα έργα του Παναγιώτη Κεφαλά λειτουργούν ως αποσπασματικές απεικονίσεις του παραλόγου των καθημερινών μας πράξεων, υπαινισσόμενα τις κοινωνικές περιπλοκές και τις ενίοτε εξαντλητικές πρακτικές των θεσμικών μηχανισμών.
Αγκαλιάζοντας τη μη κατασταλαγμένη παθητικότητα των προσώπων που απεικονίζονται, η έκθεση «Ήσσονος Σημασίας» διαμορφώνει έναν χώρο πολλαπλών ερμηνειών, όπου οι θεατές συνδέονται μέσω προσωπικών συνειρμών με φαινομενικά ασήμαντες σκηνές.
Επίσης η έκθεση υπαινίσσεται ότι όσα παραμένουν παραγνωρισμένα ή περιθωριακά μπορεί να φέρουν μια διαφορετική βαρύτητα, που ξεδιπλώνεται αργά και εσωτερικά.
Με τα μάτια κλειστά, θυμήθηκαν και οι δύο πώς ήθελαν κάποτε να παίξουν, να τρέξουν, να σταθούν μαζί, να καθίσουν παρέα, να κρυφτούν, να ξαπλώσουν…
Ίσως τώρα, στη δική τους ήσσονος σημασίας κατάσταση, να βλέπουν κάθε ανεπαίσθητη παρουσία που έδωσε αξία στη ζωή τους.
Βιογραφικό ΣημείωμαΟ Παναγιώτης Κεφαλάς είναι ζωγράφος και ιδρυτικό μέλος της επιμελητικής ομάδας Ammophila. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου στην Ιστορία της Τέχνης από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατέχει επίσης μεταπτυχιακό τίτλο στην Ειδική Εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις όπως: «Μια συνηθισμένη ημέρα: μας σκέφτηκα να ξαπλώνουμε στο χώμα», επιμέλεια και κείμενο της έκθεσης: Μια συζήτηση με τον Θεόφιλο Τραμπούλη, EIGHT/ΤΟ ΟΧΤΩ (2023), “…and they told us we would find the way”, επιμέλεια: Άννα Χατζηνάσιου, Salon de Bricolage (2016), ‘’Εντροπία και άρνηση’’, Gallery Genesis (2014). Επίσης έχει συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό όπως: “ “Guts in Knots”, επιμέλεια: Ammohila, Ueberlinger.Kulturschutzgebiet (2024), “ΘΕΣΜΙΖΕΙΝ ή Πώς δημιουργείται ένα αρχιπέλαγος; ”επιμέλεια: Γκίγκη Αργυροπούλου, Βασίλη Νούλα και Κώστα Τζημούλη, EIGHT/ΤΟ ΟΧΤΩ (2023), IDÉES FIXES: THINGS, Crux Gallerie (2024),+oikismos, “Τόπος Υπερκόσμιων Συρράξεων” επιμέλεια: Παναγιώτης Δαραμάρας, Ήρα Παπαδοπούλου, Δημήτρης Χαλάτσης, Θοδωρής Κορέλης (2024).Encore: νέα ελληνική ζωγραφική, επιμέλεια: Ελένη Κούκου, Χριστόφορος Μαρίνος, Θεόφιλος Τραμπούλης, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων (2023), Bestiary, Crux Gallerie (2023),Ammophila vol.3 There Was Land Here Before (2022), The Soft Underbelly, επιμέλεια: Poka-Yio, Zoumboulakis gallery (2022), Ζωγραφική 21, επιμέλεια: ΕλένηΚούκου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου (2021),Transmission Grecque”, επιμέλεια: Μαρία Ξυπολοπούλου, aΒponia center (2020).
Παράλληλα εργάζεται ως καθηγητής στη δημόσια Δευτεροβάθμια Ειδική Εκπαίδευση.
Ο καλλιτέχνης γράφει για την έκθεση που θα φιλοξενηθεί στο Ειρηνοδικείο
Η ζωγραφική μου εστιάζει στον τρόπο που οι άνθρωποι σχετίζονται ή αποξενώνονται σε αυτόνομα ή οργανωμένα ιστορικά, κοινωνικά ή και πολιτικά πλαίσια.
Το βασικό ντοκουμέντο αποτελείται από ένα μεγάλο αρχείο εικόνων όπου συνδιαλέγονται και αντιπαραβάλλονται ετερογενή στοιχεία που προέρχονται από μέσα μαζικής επικοινωνίας, προσωπικές φωτογραφίες και τεκμήρια κοινής ιστορίας όπως προκύπτουν από την δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα.
Σε αυτό το πλαίσιο αποτελούν αντικείμενο μελέτης ο σύγχρονος άνθρωπος, η μελαγχολία, η μοναξιά και η δυσκολία του σε καθημερινά περιβάλλοντα όπου, σύμφωνα με την Julia Kristeva τα υποκείμενα αποκλείονται και απομονώνονται. Επίσης επιδιώκεται η αναπαράσταση των ατόμων που κατανέμονται σε χώρους εργασιακούς και μη και η αναπαράσταση φυσικών και υλικών διαστάσεων της εξουσίας που όπως παρατήρησε ο Michel Foucault διενεργείται σε ένα παιχνίδι χώρων, γραμμών και οθονών, μια εξουσία φαινομενικά λιγότερο σωματική αλλά επιδέξια «υλική».
