Η πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Αγίου Νικολάου κ. Παρούλα Κουτσάκη κάνει συχνές αναφορές στην ιδρύτρια του Λυκείου Καλλιρρόη Σιγανού – Παρρέν, η οποία αγωνίστηκε με πάθος για το δικαίωμα της Ελληνίδας να μορφωθεί και να έχει πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτές τις ημέρες διαβάζω το βιβλίο της Λένας Μαντά «Με λένε Ντάτα». Μου έκανε εντύπωση η αναφορά της στην Καλλιρρόη και στην «Εφημερίδα των Κυρίων»:
* Σύμφωνα με το μύθο του βιβλίου βρισκόμαστε γύρω στο 1910/15 και το πλούσιο ζευγάρι δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένο. Η σύζυγος σε κάποιο καυγά αντιμίλησε στο σύζυγο στη δημοτική γλώσσα. Ο σύζυγος έπαθε σοκ! Ήταν κάτι αδιανόητο για την εποχή. Διαβάστε:
«Χαριτίνη, έχω την εντύπωσιν ότι τον τελευταίον καιρόν αι απόψεις σου έχουν ανατρεπτικήν χροιάν. Να υποθέσω ότι ευθύνεται η ανάγνωσις της Εφημερίδος των Κυριών που παρετήρησα ότι ευρίσκεται διαρκώς δίπλα σου; Η κυρία Καλλιρρόη Παρρέν διαμορφώνει επαναστατικόν κλίμα μέσα εις τας αράδας της εφημερίδος της; Πληροφορούμαι ότι ξεσηκώνει τας γυναίκας με αναρχικάς ιδέας περί δικαιώματος ψήφου των γυναικών!».
«Και σου φαίνεται τόσο παράξενο; Σε τί υπολείπεται η γυναίκα και δεν πρέπει να ψηφίζει; Τη θεωρείς ίση με υποζύγιο;»
«Βρίσκεις πως τοιαύτη συζήτησις είναι πρέπον να γίνει κατά την διάρκειαν της δεξιώσεως; Πόσο θεωρείς ότι ημπορώ να τηρήσω τα προσχήματα, διατηρώντας την ευδαιμονίαν εις την όψιν μου, όταν η σύζυγός μου εκφράζει σχεδόν επαναστατικάς απόψεις;».
«Αι γυναίκαι εις την Ευρώπην ψηφίζουν, ξεύρετε!»
Λίγο παρακάτω η Λένα Μαντά αναφέρει το Λύκειο των Ελληνίδων και γράφει:
Οι κυρίες μίλησαν για το νέο εγχείρημα της Καλλιρόης Παρρέν, τη δημιουργία του Λυκείου Ελληνίδων. Ήταν και το πρώτο πραγματικά ενδιαφέρον που άκουσε η Χαριτίνη εκείνη τη βραδιά και ήταν ειλικρινής, όταν ζήτησε να μάθει και άλλες πληροφορίες που αφορούσαν στους στόχους της ιδρύσεως του Λυκείου.
* Ακολούθησε η συζήτηση μεταξύ των κυριών:
«Αγαπητή μου, στόχος μας είναι η εξυπηρέτησις της προόδου του φύλου των γυναικών, αλλά και η αναγέννησις και διατήρησις των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων».
«Μα όλαι αι δράσεις της κυρίας Παρρέν καθορίζονται από την πίστιν που την διακατέχει δια την εξασφάλισιν παιδείας και εργασίας των γυναικών!», συμπλήρωσε η κυρία Χατζησοφιά. «Είναι βασική προϋπόθεσις, για την πνευματικήν και πολιτικήν ισοτιμίαν και χειραφέτησιν!»
«Τι εννοείτε, αγαπητή μου κυρία, όταν ομιλείτε δια πολιτικήν ισοτιμίαν;» ζήτησε να μάθει η Ρουμπίνη, που παρακολουθούσε έκπληκτη τη συζήτηση.
«Ομιλώ δια αυτό που λαμβάνει χώρα πλέον εις την Ευρώπην! Αι γυναίκαι εκεί ψηφίζουν, ξεύρετε!»
«Αδύνατον!» αναφώνησε η Ρουμπίνη και η αντίδρασή της έφερε χαμόγελα στην ομήγυρη.
«Μα δεν διαβάζετε την Εφημερίδαν των Κυριών,» απόρησε η κυρία Γυαλίνη.
«Όχι… δεν έτυχε…»
«Μα η νύφη σας είναι συνδρομήτρια!» απόρησε η ίδια κυρία.
Αμέσως η Ρουμπίνη στράφηκε στη Χαριτίνη, «Αληθεύει, παιδί μου;»
«Ναι, μητέρα! Δεν είναι κάτι κακό! Είναι ένα έντυπο με πολύ ενδιαφέροντα θέματα, το οποίο μπορώ, αν θέλετε, να σας δώσω να διαβάσετε!».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ